Wielcy matematycy Starożytni matematycy Ss.

Prezentacja na temat: "Wielcy matematycy Starożytni matematycy Ss."— Zapis prezentacji:

1 Wielcy matematycy Starożytni matematycy Ss

2 PITAGORAS (VI wiek p. n. e. ) – grecki, matematyk, filozof, mistyk
PITAGORAS (VI wiek p.n.e.) – grecki, matematyk, filozof, mistyk. Najbardziej znany jest jako autor słynnego twierdzenia Pitagorasa. Pitagoras

3 ERATOSTENES gr. Ερατοσθένης (ur. 276 p. n. e. w Cyrenie, zm. 194 p. n
ERATOSTENES gr. Ερατοσθένης (ur. 276 p.n.e. w Cyrenie, zm. 194 p.n.e.) – grecki matematyk, astronom, filozof, geograf i poeta. Oszacował średnicę Ziemi oraz odległość od Słońca i Księżyca. Zmierzył kąt nachylenia ekliptyki do równika niebieskiego. Jako pierwszy zaproponował wprowadzenie roku przestępnego czyli jednego dodatkowego dnia w kalendarzu co 4 lata. Podał sposób znajdowania liczb pierwszych – sito Eratostenesa. Kierował biblioteką w Aleksandrii. ERATOSTENES

4 TALES Z MILETU (ok. 620–ok. 540), gr
TALES Z MILETU (ok. 620–ok. 540), gr. filozof i matematyk; prawdopodobnie pierwszy uczony i filozof eur.; jeden z twórców jońskiej filozofii przyrody; uznając wodę za początek wszystkiego, zapoczątkował filoz. poszukiwanie pierwszej zasady, z której powstała wszelka natura (gr. physis); podczas licznych podróży handl. zapoznał się z osiągnięciami matematyki i astronomii Egiptu, Fenicji i Babilonii. Talesowi przypisuje się podanie tzw. twierdzenia Talesa, a także przewidzenie zaćmienia Słońca na 585 r. p.n.e., zmierzenie wysokości piramid za pomocą cienia (na podstawie podobieństwa trójkątów), wykazanie, że średnica dzieli okrąg na połowy, a także — niekiedy — podanie twierdzenia o równości kątów przy podstawie trójkąta równoramiennego, twierdzenia o równości 2 trójkątów mających równe 1 bok i 2 kąty oraz odkrycie, że przy przecięciu się 2 prostych otrzymuje się równe kąty. Tales z Miletu

5 ARCHIMEDES (ok. 287–212), grecki matematyk, fizyk i wynalazca; jeden z najwybitniejszych uczonych starożytności. W czasie II wojny punickiej kierował obroną Syrakuz; zabity przez rzymskiego żołnierza podczas zdobywania miasta. W dziedzinie matematyki podał m.in. metody obliczania objętości brył i pól figur (zasada Cavalieriego); oszacował dość dokładnie liczbę p: < p < ( Pomiar koła); w dziele O kuli i walcu udowodnił m.in., że objętość kuli do objętości opisanego na niej walca pozostaje w stosunku 2 : 3. Archimedes

6 EUKLIDES (ur. ok. 365 p. n. e. , zm. ok. 300 p. n. e
EUKLIDES (ur. ok. 365 p.n.e., zm. ok p.n.e.), matematyk grecki, działający w Aleksandrii; w dziele Stoicheia geometrias [‘elementy geometrii’], składającym się z 13 ksiąg, usystematyzował całość ówczesnej wiedzy matematycznej w postaci aksjomatycznego wykładu; dzieło to, tzw. Elementy, wywarło olbrzymi wpływ na dalszy rozwój matematyki EUKLIDES

7 GALILEUSZ (wł. Galileo Galilei) (ur. 15 lutego 1564, zm
GALILEUSZ (wł. Galileo Galilei) (ur. 15 lutego 1564, zm. 8 stycznia 1642) – włoski matematyk, astronom, fizyk i filozof, twórca podstaw nowożytnej fizyki. Urodził się w Pizie. Ojciec Vincenzo Galilei, był matematykiem i muzykiem, matka, Giulia Ammannati. Galileo był najstarszym dzieckiem. Elementarne wykształcenie pobierał w domu rodzinnym, następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie w Pizie. W roku 1589 został wykładowcą matematyki na tym uniwersytecie. Następnie przeniósł się na Uniwersytet w Padwie, gdzie do roku wykładał geometrię, mechanikę i astronomię. Galileusz

8 DESCARTES RENÉ (KARTEZJUSZ), Kartezjusz ( 1596–1650), francuski filozof i matematyk; twórca kartezjanizmu; większość życia spędził w Holandii uciekając przed prześladowaniami ze strony Kościoła. Rozwój idei Kartezjusza doprowadził do powstania geometrii analitycznej, a badania własności geometrycznych krzywych metodami algebraicznymi do powstania rachunku różniczkowego i całkowego, a następnie geometrii różniczkowej. Kartezjusz

9 KOPERNIK MIKOŁAJ (1473–1543), astronom, matematyk, ekonomista, lekarz, duchowny; wprowadził do nauki nowożytnej teorię heliocentryczną. Kopernik wysunął Twierdzenie, które mówi, że jeśli wewnątrz dużego okręgu toczy się bez poślizgu okrąg o promieniu dwa razy mniejszym, to dowolny, lecz ustalony punkt małego okręgu porusza się po średnicy dużego. Mikołaj Kopernik

10 NEWTON Sir ISAAC (1643–1727), ang
NEWTON Sir ISAAC (1643–1727), ang. fizyk, astronom i matematyk; 1669– 1701 prof. uniw. w Cambridge; od czł. Tow. Król. w Londynie, od jego prezes, od 1699 czł. franc. Akad. Nauk; od 1699 dyr. mennicy król.; 1705 otrzymał szlachectwo. W dziedzinie matematyki Newton, wraz z G.W. Leibnizem, jest współodkrywcą rachunku różniczkowego i całkowego; przedstawił metodę numerycznego rozwiązywania równań, podał klasyfikację krzywych 3 stopnia na 72 rodzaje. Poglądy filozoficzne Newtona stały się podstawą mechanicyzmu. NEWTON Sir ISAAC

11 PASCAL BLAISE (1623–62), franc
PASCAL BLAISE (1623–62), franc. matematyk, fizyk, filozof i pisarz; obrońca jansenizmu, swoją krytykę moralności jezuickiej zawarł w Prowincjałkach (1656–57, wyd. pol. 1921); przyjmując kartezjanizm . Pascal sformułował zasadę indukcji mat. oraz część podstaw rachunku prawdopodobieństwa; skonstruował jedną z pierwszych maszyn mat.; odkrył ogólne kryterium podzielności dowolnej liczby całkowitej przez dowolną inną liczbę całkowitą oraz sposób obliczania współczynników w rozwinięciu dwumianu (a + b) n ( Pascala trójkąt); prekursor rachunku różniczkowego; badacz zjawisk ciśnienia atmosf. i zjawisk z zakresu hydrostatyki ( Pascala prawo). PASCAL BLAISE

12 PIERRE de FERMAT (urodzony 17 sierpnia zmarł 12 stycznia 1665), matematyk francuski (samouk), z zawodu prawnik i lingwista. Większość jego prac opublikował dopiero po jego śmierci syn; prekursor rachunku prawdopodobieństwa, nowoczesnej teorii liczb oraz rachunku różniczkowego (m.in. podał metodę znajdowania ekstremów) i całkowego; niezależnie od Kartezjusza (wcześniej) stworzył podstawy geometrii analitycznej (m.in. wyprowadził równanie stożkowych). Wykazał, że wszystkie krzywe drugiego stopnia da się uzyskać przez odpowiednie przecinanie płaszczyzną powierzchni stożka ;w optyce sformułował słynną zasadę Fermata . PIERRE de FERMAT

13 CARL FRIEDRICH GAUSS (ur. 30 kwietnia 1777 r
CARL FRIEDRICH GAUSS (ur. 30 kwietnia r. w Brunszwiku - †23 lutego 1855 r. w Getyndze) - niemiecki matematyk, fizyk, astronom i geodeta. Uznawany jest za jednego z twórców geometrii nieeuklidesowej. Uważany jest, za jednego z największych matematyków, przez sobie współczesnych określany był mianem księcia matematyków. Pierwszym odkryciem matematycznym Gaussa było podanie konstrukcji siedemnastokąta foremnego przy użyciu cyrkla i linijki. CARL FRIEDRICH GAUSS

14 BOOLE GEORGE (ur. 2 listopada 1815 r. Lincoln, Anglia - zm
BOOLE GEORGE (ur. 2 listopada 1815 r. Lincoln, Anglia - zm. 8 grudnia 1864 r. w Ballintemple (hrabstwo Corcaigh), Irlandia), bryt. matematyk i logik, samouk; od 1849 profesor matematyki w Queen's College w Cork (Corcaigh); członek Towarzystwa Królewskiego w Londynie; jego główne dzieło "An Investigation of the Laws of Thought" (1854) jest uważane za pierwsze w dziejach współczesnej logiki matematycznej (stanowiącej odtąd pełnoprawną i niezależną od filozofii część matematyki); Boole potraktował w nim logikę formalną jako rodzaj algebry. BOOLE GEORGE

15 ABEL NIELS HENRIK (5 sierpnia 1802, Findö koło Stavanger - 6 kwietnia 1829, Frolandsvark pod Arendal) matematyk norweski. W wieku lat 16 udało mu się udowodnić wzór dwumianowy dla dowolnego wykładnika rzeczywistego. Jeszcze w szkole Abel podjął badania nad rozwiązaniem równań piątego stopnia przez pierwiastniki, następnie zainteresował się równaniami całkowymi i całkami eliptycznymi, które doprowadziły go do funkcji eliptycznych. W 1824 podjął na nowo badania nad rozwiązalnością równań algebraiczych stopnia 5 i przy pomocy stworzonej niezależnie od Galois teorii grup udało mu się udowodnić, że w ogólnym przypadku równanie takie nie daje się rozwiązać przez pierwiastniki. ABEL NIELS HENRIK

16 CANTOR GEORG FERDINAND LUDWIG PHILLIP (ur. 3 marca 1845 r
CANTOR GEORG FERDINAND LUDWIG PHILLIP (ur. 3 marca 1845 r. w Sankt Petersburgu - zm. 6 czerwca 1918 r. w sanatorium w Halle) - niemiecki matematyk. Cantor miał znaczący udział w tworzeniu podwalin nowoczesnej matematyki. W szczególności uchodzi za twórcę teorii mnogości. Cantor odkrył, że zbiory nieskończone mogą być różnej wielkości - w szczególności pokazał za pomocą rozumowania przekątniowego, że zbiór liczb naturalnych nie jest równoliczny ze zbiorem liczb rzeczywistych. Cantor przez długi czas starał się udowodnić hipotezę continuum ( CANTOR GEORG

17 Sofja Wasiljewna Kowalewska
(ur. 3 stycznia?/15 stycznia 1850 w Moskwie, zm. 29 stycznia?/10 lutego 1891 w Sztokholmie) – rosyjska matematyczka polskiego pochodzenia. . W 1884 jako jedna z pierwszych kobiet na świecie uzyskała stopień profesora na Uniwersytecie w Sztokholmie. Była członkinią Petersburskiej Akademii Nauk. Jej prace dotyczą głównie równań różniczkowych, ale także mechaniki i optyki. Sofja Wasiljewna Kowalewska