Odroczenie kary pozbawienia wolności i przerwa w jej wykonaniu

Prezentacja na temat: "Odroczenie kary pozbawienia wolności i przerwa w jej wykonaniu"— Zapis prezentacji:

1 Odroczenie kary pozbawienia wolności i przerwa w jej wykonaniu

2 Odroczenie obligatoryjne
Wykonanie kary pozbawienia wolności w wypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonanie tej kary sąd odracza do czasu ustania przeszkody. Za ciężką chorobę należy rozumieć taki stan skazanego, w którym umieszczenie go w zakładzie karnym może zagrażać życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo.

3 Orzekanie o odroczeniu
Orzekanie o odroczeniu wykonania kary na podstawie przesłanek określonych w art. 150 k.k.w. musi być poprzedzone powołaniem biegłych lekarzy odpowiednich specjalności, którzy w formie opinii stwierdzą u skazanego chorobę psychiczną lub inną ciężką chorobę uniemożliwiającą wykonanie kary. Opinia biegłych powinna zawierać nie tylko stwierdzenie, że skazany cierpi na taką właśnie chorobę, ale również ocenę, czy umieszczenie go w zakładzie karnym może zagrażać jego życiu albo spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo.

4 Odroczenie fakultatywne
Sąd może odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności na okres do roku, jeśli natychmiastowe wykonanie kary pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki. W stosunku do skazanej kobiety ciężarnej oraz osoby skazanej samotnie sprawującej opiekę nad dzieckiem sąd może odroczyć wykonanie kary na okres do 3 lat po urodzeniu dziecka. Sąd może odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności w wymiarze do dwóch lat, jeśli liczba osadzonych w zakładach karnych lub aresztach śledczych przekracza w skali kraju ogólną pojemność tych zakładów.

5 Warunkowe zawieszenie kary
Jeżeli odroczenie kary pozbawienia wolności nie przekraczającej lat dwóch trwało co najmniej przez okres jednego roku sąd może warunkowo zawiesić wykonanie tej kary.

6 Przerwa obligatoryjna w wykonaniu kary pozbawienia wolności
Sąd penitencjarny udziela przerwy w wypadku określonym w art. 150 § 1 k.k.w. (choroba psychiczna lub inna ciężka choroba uniemożliwiająca wykonanie kary) do czasu ustania przeszkody.

7 Przerwa w karze pozbawienia wolności – przesłanki fakultatywne
Fakultatywną przesłanką udzielenia przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności są ważne względy rodzinne lub osobiste. Nie da się wymienić wszystkich sytuacji, które pozwalają na ocenę, że względy rodzinne lub osobiste skazanego przemawiają za udzieleniem przerwy w wykonaniu kary. Takie oceny należy indywidualizować w konkretnych sprawach. Identycznie jak w przypadku odroczenia wykonania kary kodeks karny wykonawczy normuje kwestię udzielenia przerwy kobiecie ciężarnej i sprawującej opiekę nad dzieckiem w okresie trzech lat od urodzenia.

8 Art. 242 § 3 Kodeksu karnego Zgodnie z tym przepisem skazany korzystający z przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności, który bez usprawiedliwionej przyczyny nie powróci do zakładu karnego najpóźniej w ciągu trzech dni po upływie wyznaczonego terminu, popełnia przestępstwo zagrożone karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Obowiązek pouczenia zwolnionego na przerwę w odbywaniu kary o konieczności zgłoszenia się do zakładu karnego w odpowiednim terminie ciąży tez na administracji zakładu karnego. Skazany ma być poinformowany o tym, że początek przerwy w odbywaniu kary liczy się od dnia zwolnienia z jednostki penitencjarnej. Skazany powinien być także pouczony o skutkach nie zgłoszenia się po upływie okresu przerwy oraz o tym, kiedy i gdzie powinien zgłosić się po jej zakończeniu.

9 Warunkowe zwolnienie z odbycia reszty kary
Jeżeli przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności trwała co najmniej rok, a skazany odbył co najmniej sześć miesięcy kary, sąd penitencjarny może warunkowo zwolnić skazanego z odbycia reszty kary.

10 Odwołanie odroczenia i przerwy
ustanie przyczyny, dla której nastąpiło odroczenie lub przerwa; niewykorzystanie przez skazanego odroczenia lub przerwy dla celu, dla którego została udzielona; cel ten powinien wynikać z uzasadnienia postanowienia; rażące naruszenie przez skazanego porządku prawnego w okresie odroczenia lub przerwy; niewykonanie obowiązków określonych w art. 151 § 4 k.k.w. (niepodjęcia starań o znalezienie pracy zarobkowej, nie poddania się leczeniu, rehabilitacji czy zabiegom terapeutycznym). O niewykonaniu obowiązków, jako podstawie odwołania przerwy, można mówić tylko wtedy, gdy zostały one nałożone na skazanego w postanowieniu o udzielenie odroczenia lub przerwy.

11 Kontrola zachowania skazanego w okresie przerwy
Skazany może być zobowiązany do: utrzymywania kontaktu z sądowym kuratorem zawodowym w miejscu pobytu, niezmieniania miejsca pobytu bez zgody kuratora, podjęcia starań o znalezienie pracy zarobkowej, meldowania się we wskazanej jednostce Policji.

12 Prawa skazanego Skazanego osadzonego w zakładzie karnym należy bezzwłocznie poinformować o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach, a zwłaszcza umożliwić mu zapoznanie się z przepisami kodeksu karnego wykonawczego i regulaminu organizacyjno – porządkowego wykonywania kary pozbawienia wolności oraz poddać odpowiednim badaniom lekarskim i zabiegom sanitarnym.

13 Katalog praw skazanego
Skazany ma prawo w szczególności do: odpowiedniego ze względu na zachowanie zdrowia wyżywienia, odzieży, warunków bytowych i świadczeń zdrowotnych; utrzymywania więzi z rodziną i innymi osobami bliskimi; otrzymywanego związanego z zatrudnieniem wynagrodzenia oraz do ubezpieczenia społecznego; kształcenia; korzystania z zajęć kulturalno – oświatowych, sportowych, radia, telewizji, książek i prasy; komunikowania się z obrońcą, pełnomocnikiem, właściwym kuratorem sądowym; zapoznawania się z opiniami sporządzonymi przez administrację zakładu, stanowiącymi podstawę podejmowanych wobec niego decyzji; składania wniosków, skarg i próśb organowi właściwemu do ich rozpatrzenia; prowadzenia korespondencji z organami ścigania, wymiaru sprawiedliwości, RPO, Rzecznikiem Praw Dziecka.

14 Prawa skazanego – c.d. Ponadto w świetle innych przepisów k.k.w. skazany ma także inne prawa: kierowanie skarg do organów powołanych na podstawie ratyfikowanych przez RP umów międzynarodowych dotyczących ochrony praw człowieka – art. 103 k.k.w.; cudzoziemiec może prowadzić korespondencję z właściwym urzędem konsularnym, a w razie braku takiego urzędu z właściwym przedstawicielstwem dyplomatycznym oraz korzystać z widzeń z urzędnikiem konsularnym lub pracownikiem przedstawicielstwa dyplomatycznego – art. 105 par. 2 k.k.w.; korzystania na własny koszt z samoinkasującego aparatu telefonicznego – art. 105b par. 1 k.k.w.; zapewnienia mu bezpieczeństwa osobistego w trakcie odbywania kary – art. 108 par. 1 k.k.w.; osadzenia w celi mieszkalnej, której powierzchnia przypadająca na skazanego wynosi nie mniej niż 3m. kw. – art. 110 par. 2 k.k.w.; korzystania z niezbędnego dla zdrowia wypoczynku – art. 112 k.k.w.; bezpłatnych świadczeń zdrowotnych, leków i artykułów sanitarnych – art. 115 par. 1 k.k.w.; bezpłatnego użytkowania odpowiedniej do pory roku odzieży, bielizny i obuwia – art. 111 par.1 k.k.w.

15 Obowiązki zakładu karnego
dokonanie klasyfikacji, mającej na celu stworzenie warunków sprzyjających indywidualnemu postępowaniu ze skazanymi, zapobieganie szkodliwym wpływom skazanych zdemoralizowanych oraz zapewnieniu skazanym bezpieczeństwa osobistego; poddawanie skazanych, za ich zgodą, badaniom psychologicznym i psychiatrycznym; poinformowanie skazanego bezpośrednio po osadzeniu w zakładzie karnym o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach, a zwłaszcza umożliwienie mu zapoznania się z przepisami kodeksu karnego wykonawczego i regulaminem organizacyjno – porządkowym wykonywania kary pozbawienia wolności, oraz poddawanie odpowiednim badaniom lekarskim i sanitarnym; zapewnienie skazanemu bezpłatnych świadczeń zdrowotnych, leków i artykułów sanitarnych; w razie potrzeby objęciu skazanego szczególną ochroną; poddawaniu skazanego kontroli osobistej w wypadkach uzasadnionych względami porządku i bezpieczeństwa; uzyskaniu opinii lekarza lub psychologa oraz zgody sędziego penitencjarnego przed wymierzeniem skazanemu kary dyscyplinarnej umieszczenia w celi izolacyjnej; poinstruowaniu skazanego o sposobie wykonania przydzielonej pracy, zapoznanie z przepisami bhp, przeciwpożarowymi oraz obsługi maszyn czy urządzeń.

16 Zapewnienie bezpieczeństwa w zakładzie karnym – obowiązki administracji zakładu karnego
obowiązek utrzymania w zakładzie karnym dyscypliny i porządku w celu zapewnienia bezpieczeństwa i realizacji zadań kary pozbawienia wolności, w tym ochrony społeczeństwa przed przestępczością; monitorowanie zakładów karnych przez wewnętrzny system urządzeń rejestrujących obraz lub dźwięk; realizacja wymogów dotyczących odbywania kary przez skazanych stwarzających poważne zagrożenie społeczne lub zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu.

17 Obowiązki skazanego Skazany ma obowiązek przestrzegania przepisów dotyczących wykonywania kary, ustalonego w zakładzie karnym porządku oraz wykonywania poleceń przełożonych i innych osób uprawnionych, a w szczególności: poprawnego zachowania się; przestrzegania higieny osobistej i czystości pomieszczeń, w których przebywa; niezwłocznego zawiadomienia przełożonego o chorobie własnej oraz o zauważonych objawach chorobowych u innego skazanego; poddania się badaniom lekarskim, sanitarnym, rehabilitacji; wykonywania pracy, jeżeli przepisy szczególne nie przewidują zwolnienia z tego obowiązku; dbałości o mienie zakładu karnego; poddania się czynnościom, mającym na celu identyfikację osoby.

18 Art.116a k.k.w. Skazanemu nie wolno:
uczestniczyć w grupach organizowanych bez zgody lub wiedzy właściwego przełożonego; posługiwać się zwrotami powszechnie uznawanymi za wulgarne; uprawiać gier hazardowych; spożywać alkoholu, środków odurzających lub psychotropowych (skazany ma obowiązek poddania się badaniom na obecność w organizmie alkoholu, środków odurzających czy psychotropowych); nie dotyczy to skazanych zażywających leki zawierające środki odurzające czy psychotropowe na podstawie zalecenia lekarskiego; odmawiać przyjmowania posiłków dostarczanych przez administrację zakładu karnego, celem wymuszenia określonej decyzji lub postępowania, a także powodować u siebie uszkodzeń ciała lub rozstroju zdrowia; wykonywać tatuaży, oraz nakłaniać lub pomagać w ich wykonywaniu; samowolnie zmieniać celi mieszkalnej, miejsca wyznaczonego do spania czy stanowiska pracy; zmieniać wyglądu zewnętrznego w sposób utrudniający identyfikację;