Co mogę zrobić, aby moje dziecko wyrosło na szczęśliwego człowieka?

Prezentacja na temat: "Co mogę zrobić, aby moje dziecko wyrosło na szczęśliwego człowieka?"— Zapis prezentacji:

1 Co mogę zrobić, aby moje dziecko wyrosło na szczęśliwego człowieka?
Abc rodzica Co mogę zrobić, aby moje dziecko wyrosło na szczęśliwego człowieka?

2 A - AUTONOMIA – to prawo do prywatności, posiadania własnego terytorium i osobistych tajemnic.
szanuj potrzebę autonomii swojego dziecka, pozwól na podejmowanie decyzji stosownie do wieku, począwszy od wyboru skarpetek po możliwości podjęcia decyzji co do wyboru szkoły ponadgimnazjalnej, przyjmuj ze zrozumieniem, że dziecko usamodzielnia się, wybiera sobie przyjaciół, nie chce już tyle co dawniej spędzać czasu z rodziną, jeśli procesowi usamodzielniania się dziecka będzie towarzyszyć poczucie winy wobec rodziców, utrudnisz mu dorastanie

3 B- BUDOWANIE POZYTYWNEJ KOMUNIKACJI
rozmawiaj z dzieckiem jak najwięcej, ale nie wymuszaj kontaktu, zadbaj o czas i miejsce rozmów, unikaj sytuacji gdy jesteś zajęty czymś innym, okazuj empatię i akceptację, pokaż, że rozumiesz jego problemy nawet gdy wydają ci się błahe, daj dziecku przestrzeń do wypowiedzi, to ma być rozmowa, a nie monolog rodzica, słuchaj uważnie, często prawdziwy problem jest ukryty między wierszami, poszukajcie wspólnie rozwiązania problemu

4 TEGO NIE WOLNO CI ROBIĆ !!! jeśli sprawa o której chcesz rozmawiać z dzieckiem wywołuje u ciebie duże emocje daj sobie czas na ochłonięcie, zracjonalizuj myśli i dopiero wtedy podejdź do rozmowy, nie obrażaj dziecka, nie używaj określeń oceniających negatywnie, nie rozmawiaj z pozycji absolutnego autorytetu, nie moralizuj, nie porównuj do siebie lub innych, nie strasz, nie groź, nie okazuj zniecierpliwienia i bezradności, nie zagaduj ciszy, czasem dziecko potrzebuje czasu, nie stosuj żadnej formy przemocy nie zostawiaj dziecka bez rozwiązania problemu, jeśli nie wiecie jak sobie z tym poradzić zwróćcie się o pomoc Odpowiedz sobie na pytanie – Jak ja rozmawiam ze swoim dzieckiem?

5 NIE POZWÓL, ABY PO ROZMOWIE Z TOBĄ DZIECKO CZUŁO SIĘ TAK:

6 C- CHROŃ STAWIANE PRZEZ CIEBIE GRANICE
ustal jasne zasady życia domowego i konsekwentnie ich przestrzegaj, jedną z najpoważniejszych przyczyn bezradności wychowawczej jest brak zasad lub ich niejasność, a także brak konsekwencji w ich przestrzeganiu, zasady rodzice ustalają wspólnie i wspólnie je egzekwują pamiętaj, że ustalenie i przestrzeganie zasad nie powinno oznaczać nadmiernej kontroli, która ogranicza rozwój dziecka i pozbawia je samodzielności, jeśli wprowadzasz jakąś zasadę porozmawiaj o tym z dzieckiem, powiedz dlaczego to robisz i dlaczego to jest dla ciebie ważne

7 D – DOBRE OCZEKIWANIA Dobre oczekiwania wobec dziecka, to takie które:
są odpowiednie do możliwości mojego dziecka, uwzględniają zainteresowania, pasje dziecka, nie stają się ciężarem, nie wywołują poczucia winy w przypadku ich niespełniania, nie są projekcją naszych niespełnionych aspiracji, Spróbuj przez chwilę zastanowić się nad swoimi oczekiwaniami wobec swojego dziecka i odpowiedzieć na poniższe pytania? Na czym najbardziej zależy mi w wychowaniu mojego dziecka? Jakie jego osiągnięcia mnie satysfakcjonują? Jakie oczekiwania może mieć moje dziecko względem mnie i czy je spełniam? Sprawdź czy twoje oczekiwania względem dziecka spełniają warunki tzw. „dobrych oczekiwań”.

8 E - EMOCJE TY i TWOJE dziecko macie prawo do odczuwania i wyrażania swoich emocji, zarówno radości jak i smutku, złości, zazdrości i wielu innych, ważne , aby wszyscy umieli wyrażać swoje uczucia i emocje w sposób nie raniący innych, panując nad własnymi emocjami uczysz tego samego swoje dziecko, uczcie się całą rodziną rozumieć i nazywać swoje uczucia, rozmawiajcie o nich w domu, emocje twojego dziecka to często jego komunikat do ciebie – spróbuj go odkodować zadając sobie pytanie „ O co tak na prawdę mu chodzi? Co chce mi przez to powiedzieć?

9

10 F – FAKTYCZNE POTRZEBY DZIECKA
Prawa do własnego zdania Domu, a w nim kochających się rodziców Wspólnie spędzanego czasu z rodzicami Słów „kochamy cię”, nawet wtedy gdy coś mi się nie udaje Wskazywania mi tego co dobre i zabraniania tego co złe Traktowania mnie i moich spraw poważnie Czasu wolnego na beztroską zabawę i przyjaciół Czego tak naprawdę potrzebuję? O takich potrzebach mówiły dzieci podczas wywiadów z nimi. Porozmawiaj ze swoim dzieckiem i dowiedz się, co jest dla niego ważne. Zastanów czy jest coś nad czym musisz popracować w relacji ze swoim dzieckiem.

11 G- gwałtowne dorastanie Z czym wiąże się dojrzewanie mojego dziecka?
Dojrzewanie to czas, w którym trudno wytrzymać rodzicom z dziećmi a dzieciom z rodzicami. Gwałtowne zmiany fizyczne koncentrują uwagę nastolatka na własnym ciele dlatego też porównują się z innymi i chcą być tacy sami jak ich rówieśnicy. Ponieważ jest to czas kiedy spada autorytet rodziców, ciągłe upominanie lub prawienie kazań przynosi raczej odwrotne efekty, zgodnie z zasadą „zrobię właśnie dokładnie na odwrót niż mi każesz”. Słowo „musisz” działa w tym czasie na twoje dziecko jak tzw. „czerwona płachta na byka”. Celem większości młodych ludzi jest całkowita akceptacja grupy rówieśniczej. Im mniejsze poczucie akceptacji przez bliskich (im więcej upominamy nasze dziecko) tym bardziej ciągnie go do kolegów i koleżanek. Aby zaistnieć w grupie rówieśniczej nasz nastolatek jest gotów zrobić wiele, nie zawsze w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Należy także pamiętać o cechujących nastolatki skrajnych postawach emocjonalnych. Wszystko jest „czarne”, albo „białe” i nie ma żadnych odcieni „szarości” – albo coś jest „cool”, albo do „kitu”. W ten sposób oceniają całą otaczającą ich rzeczywistość. Są nadmiernie krytyczni wobec innych, często także wobec siebie. Gdzie jest moja kochana, mała córeczka?

12 Co najczęściej dotyka nastolatka w relacji z rodzicami?
Kilka cytatów z wypowiedzi uczniów gimnazjum. „Kiedy rozmowę ze mną rodzice zaczynają od tego co nowego zobaczyli dzisiaj w LIBRUSIE. Wtedy czuję się tak jakbym był dla nich wart tyle co moje oceny.” „Kiedy mówią, że oni wiedzą lepiej co jest dla mnie lepsze, bo są starsi i mają doświadczenie. Ja też mama swoje zdanie na temat tego co jest dla nich jest lepsze, ale jakoś się nie mądrzę” „Gdy nie mogą zrozumieć, że nigdy nie wygram kuratoryjnego z matematyki, a może nawet z innego przedmiotu. Czy to naprawdę znaczy, że w przyszłości będę nikim? Czy muszę zrobić błyskotliwą karierę? Czy bycie zwyczajnym ale szczęśliwym człowiekiem to coś złego?” „Gdy stale mnie krytykują i oceniają i codziennie mi mówią, że jestem zdolna ale leniwa. Jak mam się uczyć w domu, w którym ciągle każdy ma do siebie pretensje?” „Kiedy słyszę, że oni muszą ciężko tyrać, żeby zapłacić za moją szkołę, a ja mam to w nosie. Czy kiedykolwiek powiedziałem, że oczekuję takiego poświęcenia?” Zastanów się – czy wypowiadam czasem słowa, które mogą być bolesne dla mojego dziecka?

13 Jak zostać idealnym rodzicem?
Dzieci nie oczekują od nas, abyśmy byli idealnymi rodzicami, tak więc my też nie powinniśmy oczekiwać tego od naszych pociech. Nie bójmy się pokazywać dzieciom, tego że mamy wady, słabości lub czasem pomyliliśmy się w jakiejś sprawie. Uczmy umiejętności przyznawania się do błędów poprzez dawanie przykładu jak to robić. Nie jest wstydem i nie uwłacza godności rodzica, kiedy przeprosi dziecko np. za to, że coś obiecał i nie dotrzymał słowa lub za to, że nie zapanował nad emocjami i powiedział coś, czego bardzo teraz żałuje. Uczymy je w ten sposób przebaczania. Pamiętajmy, że nasze dzieci są odrębnymi i indywidualnymi osobami, wychowujmy je tak, aby nie podcinać im skrzydeł lecz wyposażyć w siłę i odwagę do samodzielnego lotu przez życie.

14 Zespół Psychologiczno-Pedagogiczny
Justyna Filipiuk – psycholog, konsultacje dla uczniów, rodziców i nauczycieli szkoły podstawowej i gimnazjum, diagnozy psychologiczno-pedagogiczne, warsztaty i zajęcia grupowe. Monika Górniak-Ciosek – pedagog, doradca zawodowy – opieka pedagogiczna nad uczniami, rodzicami i nauczycielami gimnazjum, doradztwo zawodowe, indywidualne diagnozy predyspozycji i zainteresowań zawodowych, treningi rozwoju osobistego, coaching dla rodziców. Izabela Topińska – pedagog – opieka pedagogiczna nad uczniami rodzicami i nauczycielami szkoły podstawowej, nauczyciel przedmiotu Wychowanie do życia w rodzinie w szkole podstawowej i gimnazjum. Aneta Galińska – terapeuta pedagogiczny - diagnoza i terapia pedagogiczna dla uczniów szkoły podstawowej. Zespół Psychologiczno-Pedagogiczny Jesteśmy po to, by wspierać dzieci i rodziców naszej szkoły Zapraszamy do kontaktu.