Geometryczne cechy struktury powierzchni oraz ich zapis rysunkowy.

Prezentacja na temat: "Geometryczne cechy struktury powierzchni oraz ich zapis rysunkowy."— Zapis prezentacji:

1 Geometryczne cechy struktury powierzchni oraz ich zapis rysunkowy.

2 W wyniku przeprowadzanych obróbek, na powierzchni przedmiotu powstają nierówności.
W związku z tym istnieje konieczność ich oznaczania. Poniżej przedstawiono umiejscowienie i zarys nierówności: chropowatości falistości kierunkowości struktury

3 Chropowatość: to mikroskopijne nierówności, na ogół spowodowane przez narzędzia skrawające, wióry, ... na rysunku ich wartość podaje się w mikrometrach (1μm=10-3mm=10-6m) wartość nierówności określają parametry: Ra - średnia arytmetyczna odchylenia profilu chropowatości Rz - wysokość chropowatości wg 10 punktów

4 Średnia arytmetyczna odchylenia profilu chropowatości (Ra)
y1, y2, y3, yn – wartość odchylenia profilu n – ilość odchyleń na odcinku elementarnym „l”

5 Wysokość chropowatości wg 10 punktów (Rz)
y1, y2, y3, y4, y5 – 5 wysokości najwyższych wzniesień profilu y6, y7, y8, y9, y10 – 5 głębokości najniższych wgłębień profilu

6 ogólny symbol chropowatości

7 oznaczenie powierzchni, która ma być obrabiana metodą skrawania

8 oznaczenie powierzchni, która nie może być obrabiana metodą skrawania
lub powierzchnię pozostawianą w stanie wynikającym po poprzedniej obróbce

9 belka dołączona do znaku chropowatości
służy do zapisu cech szczególnych, np.: rodzaju obróbki

10 że na wszystkich powierzchniach całego obwodu części obrabianej
oznaczenie informuje, że na wszystkich powierzchniach całego obwodu części obrabianej jest wymagana ta sama struktura geometryczna

11 sposoby umiejscowienia oznaczeń geometrycznej struktury powierzchni

12 Kierunkowość: to kierunek linii nierówności spowodowany rodzajem zastosowanej obróbki oznaczeniem graficznym jest symbol lub litera

13 ślady obróbki równoległej do płaszczyzny rzutu opisywanej powierzchni
uzyskiwana np. poprzez: struganie dłutowanie

14 ślady obróbki prostopadłej do płaszczyzny rzutu opisywanej powierzchni
uzyskiwana np. poprzez: tłoczenie wzdłużne struganie dłutowanie

15 ślady obróbki współśrodkowej opisywanej powierzchni
uzyskiwana np. poprzez: toczenie czołowe frezowanie czołowe

16 ślady obróbki skrzyżowanej w dwóch ukośnych kierunkach względem płaszczyzny rzutu opisywanej powierzchni uzyskiwana np. poprzez: frezowanie czołowe dogładzanie

17 ślady obróbki wielokierunkowej
uzyskiwana np. poprzez: skrobanie docieranie

18 ślady obróbki promieniowe względem środka powierzchni
uzyskiwana np. poprzez: szlifowanie czołowe

19 ślady obróbki bez szczególnego ukierunkowania
uzyskiwana np. poprzez: obróbka elektroiskrowa obróbka strumieniowo-cierna odlewanie

20 Falistość: to zbiór nierówności będących przypadkowymi lub zbliżonymi do okresowo powtarzających się wzniesień i wgłębień, których odstępy znacznie przewyższają odstępy chropowatości wartość umieszczana na rysunku zależy od wymagań technicznych wyrobu dlatego przed podaniem wartości określającej falistość należy wpisać symbol określający profil falistości

21 mw – linia średnia profilu falistości
Wp – maksymalna wysokość wzniesienia profilu falistości Wv – maksymalna głębokość wgłębienia profilu falistości Wm – maksymalna wysokość profilu falistości lw – odcinek pomiarowy

22 Rozmieszczenie wartości i symboli graficznych określających nierówności powierzchni
naddatek na obróbkę (wg ISO 10135) symbol struktury geometrycznej powierzchni wartość parametru określającego chropowatość powierzchni (w mikrometrach) belka (stosowana razem z p-nktami 4, 5 lub 6) metoda wykonania, obróbka cieplna i cieplno-chemiczna wartość parametru określającego chropowatość powierzchni innego niż Ra (w mikrometrach) wysokość falistości (w mikrometrach) lub długość odcinka elementarnego (przy braku zgodności z ISO 4288) symbol kierunkowości powierzchni powierzchnia rozważana

23 przykłady stosowania:
określenie chropowatości określenie kierunkowości struktury określenie wartości falistości powierzchni

24 Opracowano na podstawie
„Rysunku technicznego dla mechaników” Tadeusza Lewandowskiego oraz Polskich Norm