Białka wiążące penicylinę (ang. Penicillin Binding Proteins, PBP)

Prezentacja na temat: "Białka wiążące penicylinę (ang. Penicillin Binding Proteins, PBP)"— Zapis prezentacji:

1 Białka wiążące penicylinę (ang. Penicillin Binding Proteins, PBP)
ang. Penicillin Recognizing Enzymes) związane z błoną cytoplazmatyczną liczba i rodzaj PBP jest różna u różnych bakterii liczba cząsteczek wszystkich PBP waha się od kilkuset do kilku tysięcy różne jest powinowactwo poszczególnych PBP do antybiotyków -laktamowych różna jest rola poszczególnych PBP w komórce co najmniej jedno z PBP jest niezbędne do wzrostu bakterii

2 Białka wiążące penicylinę E. coli

3 Mechanizmy oporności Listeria spp. na chlorek benzalkoniowy
Mechanizm oporności na BC występujący u L. monocytogenes polega na usuwanie tego związku na drodze transportu aktywnego przez specyficzne białka błonowe zwane pompami (ang. efflux pumps). Geny kodujące białka pomp mogą być zlokalizowane zarówno w chromosomie, jak i na plazmidach. Determinanty oporności: chromosomowy gen mdrL kaseta bcrABC, która pierwotnie została zidentyfikowana na plazmidzie pLM80 (ok. 80-kb) jako część transpozonu o wielkości 12.4 kb gen qacH zlokalizowany w obrębie transpozonu Tn6188 obecnego w chromosomie qacE zlokalizowany w plazmidzie emrE zlokalizowany w obrębie wyspy genomowej LG11 qacA i qacEΔ1-sul Kaseta bcrABC została po raz pierwszy zidentyfikowana w szczepie L. mo H7550, który został wyizlowany w trkacie trwania epidemii listeriozy w latach w USA. Wysoka oporność na BC i Cd. Geny bcrB i bcrC kodują białka należące do rodziny SMR. Gen qacH koduje białko wykazujące identyczność w 59% do sekwencji aminokwasowej białka QacH Staphylcoccu saprophyticus emrE koduje białko należące do rodziny SMR zidentyfikowano w izolatach Lmo odpowiedzialnych za epidemie listeriozy w Kanadzie w 2008 r. qacA(zidentyfikowany w jednym szczepie Lmo i i qacEΔ1-sul w trzech szczepach Lmo.

4 Mechanizmy oporności Listeria spp. na arsen
U L. monocytogenes geny pomp oporności na arsen zostały zidentyfikowane po raz pierwszy w obrębie 35-kb wyspy genomowej LGL2 szczepu Scott A (serotyp 4b) Geny arsA1 i arsA2, znajdują się w kasecie oporności arsD1A1R1D2R2A2B1B2, której geny tworzą operon. Obecne w kasecie geny arsD1 i arsD2 kodują represory transkrypcji operonu geny arsR1 i arsR2 kodują regulatory transkrypcji, natomiast geny arsB1 i arsB2 kodują białka transportowe typu permeaz. Skrócona wersja ww. kasety (arsR1D2R2A2B1B2) zawierająca tylko gen arsA1 została wcześniej zidentyfikowana w szczepie L. innocua CLIP 11262 na plazmidzie PLI100.

5 Mechanizmy oporności Listeria spp. na arsen
Kaseta oporności na arsen został również zidentyfkowana w obrębie transpozonu Tn554 szczepów L. monocytogenes 1/2a