NIETRZYMANIE STOLCA.

Prezentacja na temat: "NIETRZYMANIE STOLCA."— Zapis prezentacji:

1 NIETRZYMANIE STOLCA

2 Nietrzymanie stolca Nietrzymaniem stolca określamy niemożność utrzymania zawartości jelit i wydostawanie się treści kałowej przez zwieracz, bez świadomej kontroli. Problem ten występuje w wieku starszym niezbyt często. Czasem jest to zaburzenie odwracalne. Nietrzymanie stolca stwarza problem higieniczny i zaburza normalne funkcjonowanie. Jest jedną z przyczyn powstawania odleżyn lub trudności w ich zagojeniu. Staje się częstą przyczyną zaniechania opieki domowej i szukania opieki instytucjonalnej.

3 Do świadomego utrzymywania stolca konieczne jest czucie w odbycie i odbytnicy stopnia wypełnienia, rozróżnianie treści, zdolność do magazynowania treści w odbytnicy oraz koordynacja zewnętrznego i wewnętrznego zwieracza odbytu. Zwieracz zewnętrzny zapobiega tylko niechcianemu wydalaniu stolca, zaś wewnętrzny jest jedynie zwieraczem czynnościowym utworzonym przez kąt anorektalny za pomocą efektu procy mięśnia łonowo-odbytniczego i sił zlepnych śluzówki jelita.

4 Z wiekiem dochodzi do zmniejszenia kurczliwości mięśnia łonowo odbytniczego i zmniejszenia elastyczności odbytnicy, co powoduje obniżenie napięcia spoczynkowego wewnętrznego zwieracza odbytu. Pogarsza się odczuwanie i rozróżnianie treści, jaka wypełnia odbytnice. Często dochodzi do dysfunkcji mięśni prążkowanych zwieracza zewnętrznego odbytu. Zmiany te predysponują osoby starsze do nietrzymania stolca

5 Najczęstszą przyczyną nietrzymania stolca, paradoksalnie są zaparcia
Najczęstszą przyczyną nietrzymania stolca, paradoksalnie są zaparcia. W trakcie długotrwałego zalegania zbitych mas kałowych w jelicie grubym dochodzi do zniesienia kąta anorektalnego oraz zatrzymywania półpłynnego stolca powyżej. Wobec niemożności wydalenia zbitych mas kałowych, treść półpłynna przecieka pomiędzy nimi i wydostaje się bezwiednie, często wraz z gazami na zewnątrz. Pierwszym postępowaniem w wypadku nietrzymania stolca musi być kontrola odbytnicy przy pomocy palca, aby stwierdzić, czy w jego zasięgu nie znajdują się zbite masy kałowe. Jeśli tak jest, to oczyszczenie jelita (wlewami czyszczącymi, z użyciem czopków lub doustnych środków przeczyszczających) powoduje ustąpienie przyczyny nietrzymania stolca.

6 Inną przyczyną nietrzymania stolca są zaburzenia neurogenne (w otępieniach, poudarowe), zapalne lub utrata odruchu defekacji z osłabieniem mięśni zwieracza odbytu i/lub łonowo-odbytniczego. Niezwykle ważne jest zwrócenie uwagi na każdy problem związany z defekacją, zarówno na zaparcia, jak i na nietrzymanie stolca i omawianie każdej patologii z lekarzem.

7 W nietrzymaniu stolca z przyczyn neurogennych można czasami zmniejszyć problem przez wykorzystanie tzw. odruchu żołądkowo-jelitowego. Zdarza się (co jest powszechne u niemowląt), że bezpośrednio po karmieniu dochodzi do defekacji. W przypadku zaobserwowania takiej zależności można uprzedzić zanieczyszczenie się przez wysadzenie osoby niesprawnej na toaletę. W wypadku stałego wydostawania się treści płynnej przez zwieracz można zastosować modyfikację żywienia lub środki zapierające i stosować wlewy czyszczące lub sprawdzone środki przeczyszczające w stałych odstępach czasu ( nie częściej, jak co 3 dni) dni, wywołując zamierzony skutek przeczyszczający.

8 WNIOSKI 1. Paradoksalna biegunka z powodu zaparć jest jedną z najczęstszych przyczyn nietrzymania stolca i najczęstszym powodem tragicznych pomyłek podawania leków zapierających w zaparciu, prowadzących do niedrożności jelit. 2. Nie wolno włączać leków przeciwbiegunkowych przed wykluczeniem zaparcia (badanie palcem bańki odbytu). 3. Każde dłużej trwające nietrzymanie stolca, poza stanami ściśle związanymi z zaburzeniami neurologicznymi lub unieruchomieniem powinno być zdiagnozowane.