Rozwój psychomotoryczny dziecka w wieku przedszkolnym

Prezentacja na temat: "Rozwój psychomotoryczny dziecka w wieku przedszkolnym"— Zapis prezentacji:

1 Rozwój psychomotoryczny dziecka w wieku przedszkolnym
Legnica 2014

2 Właściwości rozwoju fizycznego
Rozwój fizyczny w czasie okresu przedszkolnego nie trwa równomiernie. Charakter dokonujących się zmian ma cechy skoku rozwojowego. Następuje wówczas większy przyrost wzrostu i ciężaru ciała oraz ogólne wzmocnienie organizmu. Dzieci staja się bardziej samodzielne, zachodzą zmiany w psychice, pojemości umysłowej itp. Zjawisko skoku rozwojowego w pewnej mierze, zadecydowało o wyodrębnieniu dwóch grup wiekowych różniących się między sobą, grupy dzieci 3-4 letnich i 5-6 letnich.

3 Budowa ciała Dzieci 3-4 letnie
Zachowują jeszcze typ budowy małego dziecka. Posiadają stosunkowo dużą głowę, długi tułów, krótkie kończyny, słabe i mało wydolne stopy oraz niepełne jeszcze uformowanie naturalnych krzywizn kręgosłupa. Zauważa się tendencję do pogłębiania się wygięcia kręgosłupa w odcinku lędźwiowym (hyperlordoza). Dzieci 5-6 letnie Charakteryzują się znacznym postępem w rozwoju i wzmocnieniu organizmu. Następuje przyrost wysokości ciała wywołany głównie wydłużaniem się kości długich, zwłaszcza kończyn dolnych. Skutkiem tego obserwuje się zanik dysproporcji w budowie ciała dziecka. Dzieci te charakteryzują się już bardziej harmonijną sylwetką. Widoczne są korzystne zmiany w zarysie kręgosłupa oraz postępujące wysklepienie się łuków stóp, co zwiększa ich wydolność.

4 Układ ruchowy U dzieci w wieku przedszkolnym układ ruchowy tj. aparat kostny, stawowo-więzadłowy i mięśniowy jest jeszcze ogólnie słaby. Kościec- jest miękki, elastyczny zbudowany w znacznej części z tkanki chrzęstnej, która warunkuje wzrost kości na długość. W okresie tym pojawiają się wciąż nowe punkty kostnienia, których każda kość może mieć nawet kilka. Proces kostnienia powoduje wzmocnieni kośćca i przyczynia się do ustalenia naturalnych krzywizn kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, szyjnym, piersiowym. Z każdym rokiem wzmacnia się struktura budowy kości, jednak nadał kościec dziecka pozostaje elastyczny, ma dużą odporność na złamaniach, ale też w złych warunkach łatwo ulega deformacją. Połączenia stawowe odznaczają się dużą ruchomością, wiązadła są dość prężne, ale cienkie i słabo przyrośnięte do kośćca. Mięśnie- ich rozwój nie jest równomierny, są słabe a włókna cienkie i delikatne, zwierają dużo wody a mniej substancji stałych i białka. Występuje obfita tkanka tłuszczowa. Mięśnie męczą się szybko, nie są zdolne do długotrwałego wysiłku o dużym natężeniu. W początkowym okresie najsilniejsze są, duże grupy mięśniowe. Bardzo słabo wykształcone są pasemka dłoni i palców, co łącznie z miękkością kości i nadgarstka uniemożliwia dziecku wykonywanie ruchów zręcznościowych np. chwytania, wiązania, posługiwania się nożyczkami itp. Ok. 5 roku życia znacznie wzrasta umięśnienie ciała, szczególnie nóg i tułowia, następuje przyrost siły. Dzieci starsze stają się zdolniejsze do większych wysiłków, dłużej trwających i o większym natężeniu. Zanikanie tkanki tłuszczowej oraz coraz bardziej proporcjonalne wymiary poszczególnych części ciała czynią sylwetkę 5-6 latka bardziej smukłą.

5 Układ krążenia i oddychania
Serce dziecka jest stosunkowo małe i jako mięsień niezbyt silne. Stąd musi pracować intensywnie. Na szczęście serce dziecka pracuje w korzystnych dla niego warunkach. Wskutek szerokiego przekroju naczyń krwionośnych, częstszych skurczów i przyspieszonego rytmu zaopatrzenie organizmu w składniki odżywcze następuje sprawnie. Przyczynia się do tego także coraz bardziej zwiększająca się powierzchnia oddechowa płuc, żywszy i krótszy czas obiegu krwi, a zatem i lepsze utlenianie pracujących tkanek. Zjawisko to sprzyja przyspieszaniu procesów przemiany materii i uznane jest za jeden z najważniejszych bodźców ogólnego rozwoju. Tłumaczy również zjawisko szybko następującego u dziecka zmęczenia i równie szybkiego wypoczynku, regeneracji sił.

6 Układ nerwowy Cechą układu nerwowego u dzieci w wieku przedszkolnym jest znaczne jego zróżnicowanie między poszczególnymi grupami wieku. Im dziecko młodsze tym bardziej zaznacza się u niego przewaga układu pobudzania nad układem hamowania wewnętrznego. Nawet przy czynnościach atrakcyjnych nie potrafi skupić uwagi przez dłuższy czas. Psychikę dziecka cechuje emocjonalność i łatwość przechodzenia w stany krańcowe /wesołość, płacz/. Dojrzewanie układu nerwowego polega na zwiększaniu się objętości komórek nerwowych i wytwarzaniu w korze mózgowej coraz liczniejszych nowych połączeń i skojarzeń. U dzieci 5-6 letnich zauważa się już lepszą koordynację a „polecenia” wydawane przez mózg wykonywane są sprawniej.

7 Charakterystyka rozwoju motorycznego
Sprawność jest pojęciem szerokim i może być rozpatrywana w dwóch aspektach: jakościowym (umiejętności ruchowe oraz stopień ich opanowania oraz sposób wykonywania różnych czynności) ilościowym (poziom rozwoju cech motorycznych np. siłę, szybkość, zwinność, zręczność, moc -skoczność, wytrzymałość, gibkość) Sprawność jest to szereg dokonujących się zmian jakościowych i ilościowych, które usprawniają czynności, ruchy, wydolność i koordynacje W toku rozwoju dziecko opanowuje i doskonali różnorodne formy ruchu i ich kombinacje

8 Rozwój motoryczny dzieci 3-letnich
TRZYLATEK POTRAFI: Dość pewnie chodzić i biegać Stać przez chwilę na jednej nodze Wdrapywać się na różne sprzęty i zsunąć z nich Podskoczyć Przepełznąć pod przeszkodami Popychać, ciągnąć i przenosić niezbyt ciężkie przedmioty Rzucać i manipulować drobnymi przedmiotami ALE: Nie panuje jeszcze nad ruchami w sposób skoordynowany Działania ruchowe są powolne i niezręczne Cechuje go tzw. rozrzutność ruchowa (nie ma ekonomii ruchu) Występują przyruchy pomagające dziecku wykonać czynność ruchową (przedmachy, kiwanie się, naprężania , grymasy twarzy itp.) Dziecko nie jest w stanie wykonać skomplikowanych czynności, złożonych z kilku podstawowych form ruchu

9 Rozwój motoryczny dzieci 4-letnich
CZTEROLATEK POTRAFI: Lepiej reaguje na sygnały i polecenia Jest ogólnie zwinniejszy, zręczniejszy Lepiej skupia uwagę i rozumie polecenia Porusza się pewniej i swobodniej Nabiera pewności w wykonywaniu podskoków, ćwiczeń równoważnych, rzutów Opanowuje umiejętność chwytania ALE: Obserwuje się duże zróżnicowanie w poziomie rozwoju motorycznego. Są dzieci o przyspieszonym tempie rozwoju i rozwojem zbliżają się do 5-latków, inne są mniej samodzielne i sprawne – bliższe 3-latkom

10 (skok rozwojowy) PIĘCIOLATEK POTRAFI: Przyrasta siła mięśniowa
Doskonali się koordynacja ruchowa Siła, szybkość, zwinność, zręczność, ogólna wytrzymałość osiągają najwyższy poziom Emocjonuje się zadaniami nowymi i trudnymi Obserwuje się pierwsze objawy różnic w rozwoju motorycznym wynikające z odmiennych upodobań i zainteresowań Chłopcy podejmują wiele zabaw bieżnych, skocznych, z elementami rzutu. Dziewczynki nabierają wprawy w posługiwaniu się skakanką, podejmują zabawy równoważne, rytmiczne, inscenizowane ze śpiewem

11 Rozwój motoryczny dzieci 6-letnich
SZEŚCIOLATEK POTRAFI: Następuje szybki postęp rozwoju motorycznego Staje się silniejszy, zręczniejszy, zwinniejszy Wzrasta wytrzymałość Procesy pobudzania i hamowania są bardziej zrównoważone Czynności ruchowe są płynne i swobodne, pojawia się przewidywalność ruchowa Ruchy stają się bardziej celowe i ekonomiczne Podstawowe ruchy: bieg, podskoki ulegają automatyzacji