IX. Udział obywateli w życiu publicznym – społeczeństwo obywatelskie

IX. Udział obywateli w życiu publicznym – społeczeństwo obywatelskie
Opracowanie: Mariola Pilarz nauczycielka historii i wiedzy o społeczeństwie w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 9 w Szczecinie

IX. Udział obywateli w życiu publicznym Temat lekcji; numery slajdów
1. Społeczeństwo obywatelskie; 3–43 2. Organizacje pozarządowe; 44–56 3. Wolontariat młodzieżowy; 57–67 4. Aktywność obywatelska; 68–73 5. Etyka w życiu publicznym; 74–82 Bibliografia; 83

Temat 1: Społeczeństwo obywatelskie Społeczeństwa są takie, jakie są jednostki. Wacław Sieroszewski

Temat: Społeczeństwo obywatelskie Cechy społeczeństwa obywatelskiego
Społeczeństwo obywatelskie – to przestrzeń pomiędzy rodziną, państwem a rynkiem, w której działają oddolnie organizacje społeczne. W tej przestrzeni obywatele prowadzą debatę, w efekcie której wypracowywane są rozwiązania społeczne dla dobra wspólnego. Społeczeństwo obywatelskie jest autonomicznym bytem zdolnym równoważyć władzę państwową, pozwalającym jednocześnie społeczeństwu przejawiać swoje interesy i potrzeby, jednoczyć je wobec spraw wspólnej troski oraz wpływać na decyzje publiczne. Po to, by społeczeństwo obywatelskie mogło odgrywać tę rolę, musi posiadać wewnętrzne siły żywotne, własną strukturę, utkaną w sieć wzajemnych – a nie kontrolowanych przez państwo i jego aparat – powiązań między ludźmi i grupami społecznymi. Wiktor Osiatyński

instytucje społeczeństwa obywatelskiego działają niezależnie od władzy państwowej; stosunki między ludźmi są przede wszystkim poziome; każdy człowiek ma taką samą godność, takie same obowiązki, takie same uprawnienia i równość ta jest zapisana w prawie; ludzie sobie ufają i zrzeszają się w celu realizacji zbiorowych celów; ludzie mogą różnić się poglądami i przekonaniami, ale szanują się nawzajem i są tolerancyjni wobec odmienności; jednostki są prawdziwymi obywatelami, to znaczy interesują się sprawami publicznymi i zależy im na pomyślności całej wspólnoty;

obywatele mają możliwość aktywnego uczestnictwa w życiu publicznym, tym samym w kształtowaniu kierunków polityki państwowej; upodmiotowienie obywateli czyni ich współodpowiedzialnymi za losy państwa; podejmowane przez obywateli działania mają na celu właściwe zarządzanie sprawami dotyczącymi całej społeczności, w imię dobra wspólnego i wspólnych korzyści; społeczeństwo jest pluralistyczne, czyli każdy ma możliwość działania w wybranych przez siebie instytucjach i organizacjach służących realizacji jego podmiotowości jako obywatela, pracownika itp.; funkcjonują najważniejsze formy samoorganizowania się społeczeństwa obywatelskiego, takie jak:

organizacje działające na rynku, których głównym celem jest osiągnięcie zysku (np. przedsiębiorstwa, banki, towarzystwa ubezpieczeniowe), organizacje społeczne, gospodarcze i kulturalne, których głównym celem jest wywieranie wpływu na ośrodki władzy publicznej (np. stowarzyszenia, związki zawodowe, organizacje przedsiębiorców), zwane grupami nacisku, organizacje polityczne, które dążą do zdobycia i sprawowania władzy publicznej w skali państwa, województwa, powiatu lub gminy po to, aby realizować określone programy polityczne (np. partie polityczne, ruchy obywatelskie), organizacje, których celem jest poszerzanie obszaru racjonalnej debaty publicznej o sposobach osiągania celów zbiorowych (np. wolna prasa, radio i telewizja, niezależne ośrodki badawcze, uczelnie, fundacje).

Temat: Społeczeństwo obywatelskie Cnoty obywatelskie
Cnota – to dodatnia cecha charakteru. Jest to „przestrzeganie zasad obowiązującej etyki; zespół dodatnich cech moralnych; prawość, szlachetność, zacność”.

Odpowiedzialność – obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje lub czyjeś czyny i ponoszenia za nie konsekwencji. Odpowiedzialność to gotowość do odpowiadania przed sobą lub innymi (odpowiedzialność moralna, dyscyplinarna, karna), czyli do ponoszenia konsekwencji podjętych działań celowych lub przypadkowych. Pojęcie odpowiedzialności najczęściej łączy się z obowiązkiem wynagrodzenia wyrządzonej komuś krzywdy czy przykrości. Człowiek odpowiedzialny ma poczucie obowiązku wobec ludzi i zadań, których wykonania się podjął; gotów jest płacić za swoje błędy i winy, jest osobą, do której można mieć zaufanie. Jest człowiekiem dotrzymującym słowa i terminów, rzetelnym i solidnym, na którym można polegać.

Odpowiedzialność – oznacza działanie w warunkach wolności i dokonywanie takich wyborów i decyzji, które zmierzają do ochrony ważnych wartości i związanych z nimi stanów rzeczy. W życiu społecznym nie da się uniknąć ani odpowiedzialności, ani ocen innych ludzi. Jeśli nie chcemy być społecznie izolowani i zależy nam, by żyć w zgodzie społecznej, warto podejmować odpowiedzialne decyzje, które będą uwzględniały także cudzy interes, a przynajmniej realizacja własnych celów nie będzie odbywała się kosztem innych ludzi. Przejawem odpowiedzialności jest podejmowanie decyzji i dokonywanie wyborów, które nie tylko będą oznaczać trud, wyrzeczenia, spełnienie obowiązku, ale także dostarczą poczucia wewnętrznej harmonii, radości życia i poczucia jego sensu.

Troska o dobro wspólne Troska – dbałość o kogoś, o coś, zainteresowanie kimś, czymś, zabieganie o coś. Troska o byt o przyszłość. Dobro wspólne to dobro (zasoby, wartości), z którego mogą korzystać wszyscy członkowie pewnej społeczności. Współdzielenie tego dobra przynosi członkom społeczności realne korzyści. Istnienie dóbr wspólnych wymaga od społeczności poczucia odpowiedzialności oraz współdziałania. Art. 82 Konstytucji RP Obowiązkiem obywatela polskiego jest wierność Rzeczypospolitej Polskiej oraz troska o dobro wspólne.

Wśród zasadniczych elementów dobra wspólnego należy wymienić: poszanowanie osoby rozumiane jako: umożliwianie jednostce korzystania ze swobód naturalnych, niezbędnych do rozwoju, prawo do postępowania według słusznej normy własnego sumienia, prawo do ochrony życia prywatnego i prawo do sprawiedliwej wolności, także w dziedzinie religijnej; dobrobyt rozumiany jako rozwój dóbr duchowych i ziemskich potrzebnych społeczności. Władza powinna zapewnić każdemu to, czego potrzebuje on do prowadzenia godnego życia (wyżywienie, odzież, opieka zdrowotna, praca i wychowanie); pokój rozumiany jako trwały, bezpieczny i sprawiedliwy porządek. Władza publiczna jest zobowiązana do zapewnienia stanu bezpieczeństwa społeczności i jej członków.

Aktywność – zdolność do intensywnego działania, czynny udział w czymś. Społeczeństwo demokratyczne – obywatelskie oczekuje aktywności zarówno w odniesieniu do samego siebie, jak i w odniesieniu do otoczenia. Nie chodzi tu o liczbę podejmowanych akcji, ale o działania, których celem jest „ulepszenie” pod jakimś względem warunków, w których się żyje. Oczekiwana jest aktywność zarówno tego, kto zabiega o poprawę swojej osobistej sytuacji materialnej, jak również tego, kto chce świat zmienić na lepszy. Bierność natomiast jest akceptowaniem otaczającej rzeczywistości bez prób jej zmiany.

Szeroko rozumiana aktywność społeczna jednostki wyraża się w pracy zawodowej, zdobywaniu wiedzy, twórczości, zabawie, uczestnictwie w różnych grupach społecznych. Aktywność społeczna, rozumiana jako praca społeczna, to uczestnictwo w działaniach zbiorowych wykraczających poza obowiązki związane z pełnieniem funkcji zawodowych i funkcji w rodzinie, zmierzające do realizacji cenionych wartości społecznych. Działalność społeczna charakteryzuje się dobrowolnością i samorzutnością, bezinteresownością materialną i motywacjami altruistycznymi. Zinstytucjonalizowana aktywność społeczna polega na przynależności do różnego typu organizacji społecznych i udziale w pracach tych organizacji.

Przedsiębiorczość – chęć i zdolność do podejmowania różnych spraw, inicjatyw, do realizowania pomysłów, zwłaszcza w dziedzinie przemysłu i handlu; pomysłowość, obrotność, rzutkość, zaradność, operatywność. Człowiek przedsiębiorczy wyróżnia się dynamizmem, aktywnością, skłonnością do podejmowania ryzyka, umiejętnością przystosowywania się do zmieniających się warunków, postrzeganiem szans i ich wykorzystywaniem, innowacyjnością. Cechy charakterystyczne przedsiębiorczości to przede wszystkim ekspansywność – chęć dorównania najlepszym i najsilniejszym, stawianie sobie ambitnych celów, by osiągnąć większe korzyści oraz innowacyjność – wprowadzanie i ciągłe poszukiwanie twórczych ulepszeń.

Solidarność – wzajemne wspieranie się, współdziałanie, współodpowiedzialność, wynikające ze zgodności poglądów, dążeń i postępowania.

Solidarność odnosi się do zaangażowania w działanie jednej osoby względem drugiej, wtedy, gdy: 1. Działający i odbiorca są związani ze sobą więzią przynależności lub współczucia. 2. Motywacja działającego jest przynajmniej częściowo altruistyczna. 3. Działający jest przekonany, że jego działania pomagają odbiorcy w jakiegoś rodzaju sytuacji niepokoju, zagrożenia. 4. Działający postrzega zagrożenie jako problem moralny, zazwyczaj również jako niesprawiedliwość dla odbiorcy. 5. Działający wierzy, że osobiście jest moralnie zobowiązany do działania. 6. Działający nie ma przekonania, że odbiorca ma formalne, legalne (zgodne z prawem) lub moralne prawo do jego pomocy.

Roztropność (rozwaga) – skłonność do namysłu, refleksji przed działaniem; zastanowienie, rozsądek. Roztropność pomaga człowiekowi prawidłowo rozpoznać dobro, ku któremu należy dążyć/które należy czynić. Pomaga również wybrać właściwy sposób jego osiągnięcia.

Na roztropność (rozwagę) składają się: pamięć, która pozwala korzystać z własnego doświadczenia; umiejętność trafnej oceny sytuacji; otwartość na opinie innych, warunkująca korzystanie z wiedzy i doświadczeń innych; zdrowy osąd, umiejętność zastosowania logiki do praktycznego działania; zdolność przewidywania; ostrożność nakazująca wzięcie poprawki na to, czego przewidzieć się nie da; zapobiegliwość, przygotowanie się na ewentualne porażki i trudności.

Tolerancja – poszanowanie czyichś poglądów, wierzeń, upodobań, czyjegoś postępowania, różniących się od własnych. Tolerancja jest postawą ułatwiającą kontakty z ludźmi. Cechuje ją poznanie, zrozumienie i szacunek dla odmiennych przekonań, wierzeń, upodobań, zwyczajów i potrzeb. Oznacza traktowanie jako równie ważnych ludzi różniących się od siebie wiekiem, zawodem, pozycją społeczną, zamożnością, zainteresowaniami, uzdolnieniami, wyglądem, ubiorem, zachowaniem itd. Traktowanie ludzi tak, jak Ty chcesz być traktowany/a przez innych. Tolerancja to wyrozumiałość dla opinii i poglądów, różniących się od Twoich, i szanowanie cudzego intymnego świata odmiennych emocji i przeżyć.

To danie ludziom szansy na pozostanie indywidualnością w relacjach społecznych, np. bycie nonkonformistą. Powszechna tolerancja oznaczałaby świat, w którym każdy byłby sobą, w którym ludzie, religie, filozofie, systemy społeczne spotykałyby się bez nienawiści, przemocy, zmuszania do zmiany, w którym ludzie nie baliby się mówić, co myślą i czują. Tolerancja oznacza świat bez uprzedzeń. Tolerancja to także aktywne przeciwstawianie się nietolerancji (zespołowi uprzedzeń). Uprzedzenie to wroga postawa wobec jednostki, z powodu jej przynależności do nielubianej grupy ludzi, postawa oparta na niepełnych, niepotwierdzonych lub fałszywych informacjach.

Niezwykle istotnym zagadnieniem etycznym jest problem granic tolerancji – nie wszystkie zachowania należy bowiem tolerować. Nawet wielcy entuzjaści postawy tolerancji nie zgodzą się na nią w stosunku do wrogów tolerancji. Tolerancja odnosi się jednak tylko do zachowań nienaruszających w drastyczny sposób reguł współżycia społecznego. Nie ma zatem zastosowania wobec osób zagrażających Twojemu zdrowiu czy życiu.

Odwaga cywilna – to wypowiadanie własnych przekonań, niezależnie od panującej opinii, lub demonstrowanie pewnych postaw, bez względu na konsekwencje. Człowiekowi biorącemu udział w życiu publicznym potrzebna jest odwaga, zwłaszcza ten jej rodzaj, który bywa nazywany odwagą cywilną. Odwagę cywilną przypisujemy temu, kto głosi swoje przekonania i broni ich, mimo że: naraża przez to różne swoje żywotne interesy, grozi mu z tego powodu nieżyczliwość ludzka i ludzkie oszczerstwa, zamykają się przed nim możliwości kariery. Uznając kogoś za odważnego, zakładamy, że ten ktoś zdaje sobie sprawę z konsekwencji, jakie mogą mu grozić w wyniku obrony swoich przekonań. Niektórzy definiują odwagę jako „świadome przełamanie strachu i przeciwstawienie się sytuacji groźnej w imię czy to wartości osobistych, czy społecznych”.

Temat: Społeczeństwo obywatelskie Pożytek publiczny
Działalność pożytku publicznego to działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze następujących zadań publicznych: pomoc społeczna, opieka nad żołnierzami zawodowymi, działalność charytatywna, podtrzymywanie tradycji narodowej, pielęgnowanie polskości, działalność na rzecz mniejszości narodowych, ochrona i promocja zdrowia, działania na rzecz osób niepełnosprawnych, promocja zatrudnienia i aktywizacja zawodowa,

ochrona praw kobiet, a także działalność na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn, wspomaganie rozwoju gospodarczego i przedsiębiorczości, wspomaganie rozwoju wspólnot lokalnych, nauka, edukacja, oświata i wychowanie, krajoznawstwo, wypoczynek dzieci i młodzieży, kultura i sztuka, upowszechnianie kultury fizycznej i sportu, ekologia i ochrona zwierząt, porządek i bezpieczeństwo publiczne oraz przeciwdziałanie patologiom społecznym,

upowszechnianie wiedzy i umiejętności na rzecz obronności państwa, upowszechnianie i ochrona wolności i praw człowieka wspomaganie rozwoju demokracji, ratownictwo i ochrona ludności, pomoc ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych, upowszechnianie praw konsumentów, działania na rzecz integracji europejskiej.

Temat: Społeczeństwo obywatelskie Przykłady działalności na rzecz pożytku publicznego
Jerzy Zbigniew Owsiak (ur. 6 października 1953 roku w Gdańsku) – polski dziennikarz radiowy i telewizyjny, showman, działacz charytatywny i społeczny. Znany jest przede wszystkim z kierowania Fundacją Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, którą założył i której prezesem jest od początku jej istnienia, tj. od 1993 roku. Jest głównym pomysłodawcą i realizatorem corocznego Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, która obecnie jest jedną z największych akcji charytatywnych w Europie. Jest również pomysłodawcą i organizatorem największego festiwalu open-air w Europie – Przystanku Woodstock (od roku 2018 – Pol’and’Rock Festival), który od 1995 roku gromadzi artystów z kraju i zagranicy.

Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy (WOŚP)
Temat: Społeczeństwo obywatelskie Przykłady działalności na rzecz pożytku publicznego Jerzy Owsiak Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy (WOŚP) Fundacja o charakterze filantropijnym. Jej podstawowym celem jest działalność w zakresie ochrony zdrowia, polegająca na ratowaniu życia chorych osób, w szczególności dzieci, promocji zdrowia i profilaktyki zdrowotnej. Najbardziej znaną formą działalności fundacji jest coroczna, ogólnopolska impreza o charakterze charytatywnym, nazywana Finałem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.

Janina Maria Ochojska-Okońska (ur. 12 marca 1955 roku w Gdańsku) – polska działaczka humanitarna, założycielka Polskiej Akcji Humanitarnej. Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące w Zabrzu. W 1980 r. została absolwentką astronomii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, do 1984 r. pracowała w Pracowni Astrofizyki PAN w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jako studentka działała w Duszpasterstwie Akademickim oo. Jezuitów w Toruniu. Od końca lat 70. związana z opozycją demokratyczną, współpracowała z niezależną Biblioteką Społeczną Antoniego Stawikowskiego. Przystąpiła do „Solidarności”, po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażowana w dystrybucję wydawnictw drugiego obiegu, a także działalność lokalnego komitetu zajmującego się pomocą osobom represjonowanym i ich rodzinom.

Od wczesnego dzieciństwa boryka się z niepełnosprawnością wywołaną chorobą Heinego-Medina. W roku 1984 wyjechała do Francji na operację, gdzie zetknęła się z ideą pomocy humanitarnej. Jako wolontariuszka działała dla fundacji EquiLibre, wyszukując kontakty i koordynując pomoc dla Polski. Jest współtwórczynią polskiego oddziału Fundacji EquiLibre. W roku 1992 założyła Polską Akcję Humanitarną, w której objęła funkcję prezesa. Polska Akcja Humanitarna (PAH) Misją fundacji PAH jest czynić świat lepszym przez zmniejszanie cierpienia i promowanie wartości humanitarnych. Misja realizowana jest poprzez udzielanie pomocy humanitarnej, rozwojowej oraz prowadzenie edukacji społeczeństwa. Swoje działania prowadzi w miejscach, gdzie występują konflikty zbrojne lub katastrofy naturalne.

Ks. Jacek Stryczek (ur. 25 maja 1963 roku w Libiążu) – polski duchowny katolicki, duszpasterz akademicki oraz prezes Stowarzyszenia Wiosna. Studiował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie w 1988 ukończył wibroakustykę. W latach 1988–1993 studiował w Papieskiej Akademii Teologicznej. Święcenia kapłańskie przyjął 15 maja 1993 r. Od 1995 był duszpasterzem akademickim, m.in. przy Kolegiacie św. Anny oraz w Collegium Medicum UJ. W latach 1999–2007 był wikariuszem w Parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Prokocimiu Nowym. Od 2007 jest Duszpasterzem Ludzi Biznesu i Duszpasterzem Wolontariatu w Małopolsce. Specjalizuje się w tematyce PR Kościoła oraz społecznej odpowiedzialności biznesu. W 2001 był jednym z założycieli Stowarzyszenia Wiosna, które realizuje takie projekty, jak „Szlachetna Paczka” i „Akademia Przyszłości”. Jest prezesem zarządu stowarzyszenia.

Szlachetna Paczka (do 2009 r. Świąteczna Paczka)
Temat: Społeczeństwo obywatelskie Przykłady działalności na rzecz pożytku publicznego Ks. Jacek Stryczek Szlachetna Paczka (do 2009 r. Świąteczna Paczka) Ogólnopolski projekt pomocy rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej realizowany przez Stowarzyszenie Wiosna. Paczki są przekazywane rodzinom na dwa tygodnie przed świętami Bożego Narodzenia. Darczyńcą w projekcie Szlachetna Paczka może zostać każda zainteresowana osoba lub grupa osób (przyjaciele, współpracownicy, rodziny, klasa szkolna, studenci). Oprócz darczyńców prywatnych, akcja wspierana jest też przez organizacje i osoby publiczne.

Anna Dymna z domu Dziadyk (ur. 20 lipca 1951 roku w Legnicy) – polska aktorka teatralna i filmowa, działaczka społeczna, założycielka i prezes Fundacji Anny Dymnej „Mimo wszystko”. Ukończyła VII Liceum Ogólnokształcące im. Zofii Nałkowskiej w Krakowie. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (1973). Od 1990 jest wykładowczynią na tej uczelni. Od 1973 roku związana z krakowskim Starym Teatrem. Zadebiutowała w 1969 roku w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, w roli Isi i Chochoła w Weselu Stanisława Wyspiańskiego. Na koncie ma ponad 100 znakomitych ról teatralnych i filmowych, 20 artystycznych nagród i około 17 odznaczeń i wyróżnień za działalność społeczno-charytatywną.

Anna Dymna „Mimo wszystko” Głównym celem fundacji „Mimo wszystko” jest pomoc dorosłym osobom z niepełnosprawnością intelektualną. Fundacja prowadzi ośrodki terapeutyczno-rehabilitacyjne: „Dolinę Słońca” w podkrakowskich Radwanowicach i Warsztaty Terapii Zajęciowej w nadbałtyckim Lubiatowie. Zajmuje się także wspieraniem leczenia, rehabilitacji oraz edukacji. Ideą przyświecającą członkom fundacji jest wyrównywanie szans pomiędzy osobami sprawnymi i tymi z niepełnosprawnościami, usuwanie barier mentalnych.

Ewa Błaszczyk (ur. 15 października 1955 roku w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa, piosenkarka. Absolwentka XI Liceum Ogólnokształcącego im. M. Reja w Warszawie. Ukończyła PWST w Warszawie w Zadebiutowała jako studentka w 1977 na scenie Teatru Współczesnego w Warszawie. Za rolę Klary w filmie Wiesława Saniewskiego Nadzór otrzymała w 1985 roku Brązowe Lwy Gdańskie na 10. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych. Występowała w kabarecie Jana Pietrzaka oraz w słuchowisku Rodzina Poszepszyńskich. Ewa Błaszczyk jest również aktorką śpiewającą. Brała udział w przeglądach piosenki aktorskiej we Wrocławiu. Śpiewa głównie piosenki Agnieszki Osieckiej, Jonasza Kofty, Jana Wołka, Jacka Kleyffa, Wojciecha Młynarskiego oraz Jacka Janczarskiego.

Ewa Błaszczyk „Akogo” Fundacja „Akogo” działa na rzecz dzieci wymagających rehabilitacji po ciężkich urazach neurologicznych oraz ich rodzin. W roku 2012 fundacja otworzyła nowo wybudowaną Klinikę Neurorehabilitacyjną „Budzik” przy Centrum Zdrowia Dziecka. Jest to pierwsza tego typu klinika w Polsce przeznaczona dla dzieci po ciężkich urazach mózgu.

Marcin Janusz Gortat (ur. 17 lutego 1984 roku w Łodzi) – polski koszykarz, wychowanek Łódzkiego Klubu Sportowego, reprezentant Polski, od sezonu 2013/2014 zawodnik Washington Wizards (NBA). Fundacja Marcina Gortata MG13 Fundacja patronuje Szkołom Mistrzostwa Sportowego. Celem szkół jest przygotowanie uzdolnionej sportowo młodzieży z całej Polski do reprezentowania kraju w rozgrywkach międzynarodowych na najwyższym poziomie sportowym, jak również pomoc w karierze sportowej i zapewnienie udziału w turniejach i zawodach sportowych najwyższej rangi. Obecnie nabór odbywa się do szkół podstawowych i średnich, do sekcji koszykówki, siatkówki, piłki ręcznej i nożnej, boksu, tenisa stołowego i ziemnego, pływania, badmintona i karate tradycyjnego.

Paweł Piotr Kukiz (ur. 24 czerwca 1963 roku w Paczkowie) – polski muzyk, aktor i polityk. Wokalista, autor tekstów i piosenek, w latach 1984–2013 lider zespołu Piersi. Kandydat w wyborach prezydenckich w roku 2015, inicjator komitetu wyborczego Kukiz’15, poseł na Sejm VIII kadencji.

Paweł Kukiz „Potrafisz Polsko” Fundacja jest związana z ugrupowaniem Kukiz’15 i zajmuje się przekazywaniem pieniędzy na cele dobroczynne. Do tej pory klub poselski Kukiz’15 przekazał ze zwrotu kosztów za kampanię wyborczą 720 tysięcy złotych „Solidarności Walczącej” na budowę domu weterana, 45 tysięcy złotych na specjalny samochód do przewozu osób z niepełnosprawnością Fundacji Brata Alberta, 30 tysięcy złotych na leczenie syryjskich dzieci. Fundacja „Potrafisz Polsko” rozpoczęła również program regrantingowy, który ma na celu dofinansowywanie ciekawych inicjatyw charytatywnych lub społecznych.

Jakub Błaszczykowski (ur. 14 grudnia 1985 roku w Truskolasach) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika w niemieckim klubie VfL Wolfsburg oraz w reprezentacji Polski. W latach 2010–2014 kapitan reprezentacji Polski. Uczestnik Mistrzostw Europy 2012 i Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. Dwukrotny laureat Plebiscytu Piłki Nożnej w kategorii „Piłkarz Roku”, w latach 2008 i Kawaler Orderu Uśmiechu. Fundacja „Ludzki Gest” Fundacja „Ludzki Gest” Jakub Błaszczykowski powstała w 2015 roku z inicjatywy dziennikarki Małgorzaty Domagalik. To fundacja, która występuje z projektami skierowanymi do ludzi młodych w wieku 16–19 lat, chcących realizować swoje pasje i rozwijać talenty. Jednym z najważniejszych projektów w ramach fundacji jest „Kuba i przyjaciele”.

„Kuba i przyjaciele” – to zielone światło dla młodych ludzi, którym brakuje wsparcia w dążeniu do celu, wiary we własne możliwości czy środków finansowych na pokrycie wydatków związanych z realizacją określonych zainteresowań. Młodzież może się zgłosić się do programu i wziąć udział w konkursie z atrakcyjnymi nagrodami. Zwycięzca otrzyma 50 tysięcy złotych na realizację swoich marzeń. By wziąć udział w konkursie, wystarczy zarejestrować się na stronie napisać o sobie kilka słów i zamieścić 90-sekundowy filmik, prezentujący własne zainteresowania. W jury konkursu oprócz samego Kuby Błaszczykowskiego zasiadają jego przyjaciele, m.in. raper Liber, aktor Paweł Małaszyński, grafik Andrzej Pągowski, piłkarz Łukasz Piszczek, dziennikarka Małgorzata Domagalik – prezes fundacji.

Małgorzata Chmielewska (ur. 20 marca 1951 roku w Poznaniu) – polska siostra zakonna, przełożona Wspólnoty „Chleb Życia”. W dzieciństwie nie poświęcała zbyt wiele uwagi religii. Po ukończeniu nauki w szkole średniej rozpoczęła studia biologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Dopiero po ich zakończeniu zainteresowała się katolicyzmem. Początkowo myślała o wstąpieniu do zakonu benedyktynek, następnie do małych sióstr Jezusa. Pracowała jako katechetka z niewidomymi dziećmi w Laskach i w duszpasterstwie niewidomych u ks. Stanisława Hoinki na ul. Piwnej w Warszawie. Organizowała także pomoc dla kobiet z więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. W 1990 wstąpiła do wspólnoty w Bulowicach koło Kęt „Chleb Życia”, śluby wieczyste złożyła we Francji w 1998 r.

Fundacja Wspólnota „Chleb Życia” Fundacja „Chleb Życia” powstała w 1990 r. w Bulowicach k. Kęt. Prowadzi domy dla bezdomnych, chorych, samotnych matek oraz noclegownie dla kobiet i mężczyzn. Próbuje przywrócić do społeczności osoby wykluczone poprzez stworzenie dla nich miejsc pracy. Wspólnota powołuje specjalne manufaktury, w których pracują osoby bezdomne i chore. Wyroby są sprzedawane w sklepach lub przez internet. W 2002 roku siostra Małgorzata powołała także Fundację „Domy Wspólnoty Chleb Życia”. Celem fundacji jest walka z marginalizacją szczególnie ubogich dzieci i młodzieży oraz osób z niepełnosprawnością. „Domy” działają w województwie świętokrzyskim, ze względu na wysoki w tym województwie wskaźnik biedy i wykluczenia. Fundacja prowadzi także fundusz stypendialny dla ubogiej młodzieży, wiejskie przedszkola i świetlice, przekazuje odzież, żywność i sprzęt AGD potrzebującym rodzinom.

Temat 2: Organizacje pozarządowe Między dobrymi wszystko dobrze się układa. Cyceron

Temat: Organizacje pozarządowe Organizacje pozarządowe w Polsce
Organizacje pozarządowe (non-governmental organization, NGO) to wszystkie podmioty, które nie są jednostkami albo organami administracji publicznej oraz których działalność nie jest nastawiona na osiąganie zysku.

Temat: Organizacje pozarządowe Rodzaje organizacji pozarządowych
Do organizacji pozarządowych zaliczamy: stowarzyszenia; rejestrowe, zwykłe oraz związki stowarzyszeń; fundacje; kluby sportowe i uczniowskie kluby sportowe; organizacje działające na podstawie odrębnych przepisów, jak np. Polski Czerwony Krzyż, Związek Ochotniczych Straży Pożarnych RP, Polski Związek Działkowców, koła łowieckie; komitety społeczne, np. społeczne komitety budowy dróg; stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego;

Temat: Organizacje pozarządowe Rodzaje organizacji pozarządowych
Do organizacji pozarządowych zaliczamy cd.: związki zawodowe; samorządy zawodowe; federacje i konfederacje pracodawców; izby gospodarcze i rzemieślnicze; organizacje kościelne; związki rolników, kółka rolnicze i koła gospodyń wiejskich; grupy, takie jak kluby osiedlowe czy grupy wsparcia, grupy samopomocowe.

Temat: Organizacje pozarządowe Stowarzyszenie
Stowarzyszenie – jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych, samodzielnie określającym swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwalającym akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Np.: Towarzystwo Przyjaciół Szczecina, Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej. Stowarzyszenie to ludzie, których łączy wspólna idea, wspólny pomysł na działanie. Czasem jest to dążenie do rozwiązania jakiegoś konkretnego społecznego problemu, czasem potrzeba, by podzielić się z innymi swoimi umiejętnościami, rozwinąć nowe, a także by miło spędzić czas. Motywy zakładania stowarzyszeń są różne, jednak zawsze podstawą są osoby, które włączą się w działania.

Temat: Organizacje pozarządowe Cechy stowarzyszenia
dobrowolność – oznacza swobodę tworzenia stowarzyszeń, dobrowolność przystępowania i występowania członków – nikt nie może nas zmusić do bycia członkiem stowarzyszenia, samorządność – to niezależność wobec podmiotów zewnętrznych i swoboda ustalania norm oraz reguł wewnętrznych, trwałość – oznacza, że stowarzyszenie istnieje niezależnie od konkretnego składu osobowego swoich członków, niezarobkowy cel – oznacza, że celem stowarzyszenia nie jest przysparzanie członkom korzyści majątkowych (nie można podzielić majątku stowarzyszenia pomiędzy jego członków).

Temat: Organizacje pozarządowe Fundacja
Fundacja jest organizacją pozarządową powoływaną dla celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, wyposażona w majątek przeznaczony na realizację tych celów. Np.: Polski Czerwony Krzyż, Caritas Polska, Polska Akcja Humanitarna. Fundację powołuje osoba fizyczna lub prawna, zwana fundatorem, która przeznacza określony majątek na założenie organizacji. Majątek ten ma służyć zabezpieczeniu realizacji celów, dla których fundacja została ustanowiona, a wolę jej ustanowienia fundator może potwierdzić w akcie notarialnym lub w testamencie. Cele fundacji zawsze muszą mieć szeroki, ogólnospołeczny zakres i mogą dotyczyć np. ochrony zdrowia, rozwoju gospodarki i nauki, oświaty i wychowania, kultury i sztuki, opieki i pomocy społecznej, ochrony środowiska, opieki nad zabytkami i innych dziedzin życia społecznego i gospodarczego.

Temat: Organizacje pozarządowe Obszary działalności organizacji pozarządowych

Temat: Organizacje pozarządowe Obszary działalności organizacji pozarządowych
sport, turystyka, rekreacja i hobby (34%): np. prowadzenie zajęć sportowych, organizowanie imprez rekreacyjnych, opieka nad obiektami sportowymi; edukacja i wychowanie (15%): np. prowadzenie kółek zainteresowań dla dzieci i młodzieży, organizowanie kursów i szkoleń dla dorosłych, prowadzenie szkół; kultura i sztuka (13%): np. organizowanie festynów, festiwali, edukacja kulturalna, działania podtrzymujące tradycję regionalną; usługi socjalne i pomoc społeczna (8%): pomoc ubogim, osobom z niepełnosprawnością, wsparcie rodzin wielodzietnych, osób uzależnionych; ochrona zdrowia (7%): np. promocja zdrowia, edukacja zdrowotna, prowadzenie ośrodków rehabilitacyjnych; rozwój lokalny (6%): np. animowanie działań wspólnot lokalnych.

Temat: Organizacje pozarządowe Formy działań organizacji pozarządowych
Bezpośrednie świadczenie usług członkom, podopiecznym lub klientom organizacji. Mobilizowanie i edukowanie opinii publicznej dla poparcia działań organizacji. Prowadzenie kampanii społecznych itp. Reprezentowanie i rzecznictwo interesów członków, podopiecznych, klientów organizacji. Finansowe lub rzeczowe wspieranie osób indywidualnych. Organizowanie debat, seminariów i konferencji na tematy ważne dla organizacji. Animowanie współpracy między organizacjami/instytucjami (inicjowanie wspólnych akcji, spotkań, wymiana doświadczeń).

Temat: Organizacje pozarządowe Formy działań organizacji pozarządowych cd.
Finansowe wspieranie projektów prowadzonych przez inne organizacje lub instytucje. Wydawanie czasopism, biuletynów, raportów itp. na tematy związane z misją organizacji. Organizowanie wzajemnego wsparcia członków organizacji, grup samopomocowych. Uczestniczenie w debatach (względnie sporach) z administracją publiczną różnych szczebli. Uczestniczenie lub organizowanie konsultacji społecznych, kampanii, protestów, petycji itp.

Temat: Organizacje pozarządowe Formy działań organizacji pozarządowych cd.
Wspieranie innych organizacji pozarządowych i inicjatyw obywatelskich poprzez dostarczenie im informacji, poradnictwo, konsultacje, szkolenia lub inne formy wsparcia. Organizowanie targów, wydarzeń służących promocji usług lub produktów organizacji. Animowanie współpracy międzynarodowej między instytucjami i organizacjami o podobnych celach. Badania naukowe, zbieranie i przetwarzanie danych. Rzecznictwo, działania lobbingowe, wpływanie na zmiany o charakterze systemowym, np. prace na rzecz zmiany prawa.

Temat: Organizacje pozarządowe Cele (funkcje) zrzeszania się w NGO
Obywatele, angażując się w działalność organizacji pozarządowych: biorą czynny udział w życiu publicznym dla realizacji indywidualnych lub zbiorowych interesów i zainteresowań oraz zaspokajania potrzeb; mają możliwość wypowiadania się w sprawach publicznych; promują określone idee i wartości; doskonalą w działaniu swoje umiejętności; kształtują społecznie ważne postawy; wyzwalają inicjatywę i kreatywność; zdobywają doświadczenie niezbędne i przydatne w pracy zawodowej czy dalszej działalności społecznej; przyczyniają się do kształtowania więzi środowiskowej; stają się grupami nacisku – wywierają wpływ na politykę państwa, kształtują opinię publiczną.

Temat 3: Wolontariat młodzieżowy
Najbardziej niezmiennym i ważnym pytaniem życia jest: Co robisz dla innych? Martin Luther King

Temat: Wolontariat młodzieżowy Idea wolontariatu
Wolontariat to dobrowolne zaangażowanie się, bezpłatna i świadoma praca na rzecz innych osób lub ogółu społeczeństwa. Inne określenia pojęcia wolontariatu: społecznictwo, filantropia, dobroczynność, działalność społeczna, działalność prospołeczna, praca ochotnicza. Długofalowym celem wolontariatu jest przygotowanie młodych ludzi – wolontariuszy – do dojrzałego życia w społeczeństwie przez uwrażliwienie ich na potrzeby otoczenia oraz naukę udzielania możliwie najbardziej efektywnego wsparcia. Aktywność wolontariacka uczy młodych ludzi szacunku dla innych, bezinteresownej pomocy, kultywowania wartości służących integralnemu rozwojowi człowieka oraz usprawniających funkcjonowanie całego społeczeństwa.

Temat: Wolontariat młodzieżowy Idea wolontariatu
Wolontariat ma swoje zasady. Jeśli pomagasz komuś w rodzinie lub przyjacielowi, to nie jest to jeszcze wolontariat. Pomoc członkom swojej rodziny wynika z relacji, jaka łączy bliskie osoby, oraz wzajemnego szacunku. Nie należy wolontariatu utożsamiać z udziałem w akcjach charytatywnych. Każdy, kto włącza się w dobroczynne przedsięwzięcie od strony organizacyjnej, np. przygotowuje plan działania, plakaty, ogłoszenia, zbiera dary, uczestniczy w ich transporcie do adresatów, jest jak najbardziej wolontariuszem. Natomiast wszyscy przynoszący dary w ramach akcji pomocowych są uczestnikami kampanii, ale nie są wolontariuszami.

Temat: Wolontariat młodzieżowy Karta wolontariusza
Jestem odpowiedzialny i obowiązkowy. Upewniam się, że osoba, której pomagam, zgadza się na tę pomoc. Jeżeli nie mogę wywiązać się z zadania, informuję o tym opiekuna pracy wolontariuszy. Jestem dyskretny w sprawach prywatnych i unikam zachowań, które mogą być niewłaściwie rozumiane. Jestem otwarty na nowe pomysły i sposoby działania oraz wykorzystuję szansę uczenia się nowych rzeczy od innych osób. Napotykając trudność, pytam, jak ją rozwiązać. Działam z zespole i uczestniczę w jego spotkaniach. Jestem osobą, na której można polegać. Wolontariat nie odbywa się kosztem mojej nauki w szkole.

Temat: Wolontariat młodzieżowy Wolontariat szkolny
Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe umożliwia samorządowi uczniowskiemu, w porozumieniu z dyrektorem szkoły, podejmowanie działań z zakresu wolontariatu. W tym celu samorząd uczniowski może ze swojego składu wyłonić radę wolontariatu. Sposób organizacji i realizacji działań w zakresie wolontariatu powinien zostać określony w statucie szkoły. Działania z zakresu wolontariatu może realizować samorząd albo rada wolontariatu. Opiekę nad wolontariatem sprawuje wskazany przez dyrektora nauczyciel.

Temat: Wolontariat młodzieżowy Wolontariat szkolny
Działania rady wolontariatu: koordynacja zadań wolontariatu, m.in. przez diagnozowanie potrzeb społecznych w środowisku szkolnym czy w otoczeniu szkoły; opiniowanie propozycji działań zgłoszonych do realizacji; rekrutacja i motywowanie swoich członków; organizowanie i udzielanie różnych form wsparcia dla osób potrzebujących, instytucji czy środowiska; promocja wolontariatu w szkole i poza nią; omawianie (np. na stronie internetowej szkoły) doświadczeń dotyczących działalności w wolontariacie.

Temat: Wolontariat młodzieżowy Formy działalności wolontariuszy
Przykłady form działania młodych wolontariuszy: branie udziału w przedsięwzięciach prospołecznych – kampaniach, projektach i akcjach prowadzonych w celu wspierania innych ludzi oraz niesienia potrzebującym różnorodnej pomocy; współorganizowanie festynów, wystaw, imprez okolicznościowych; sędziowanie na zawodach sportowych; wykonywanie prac biurowych; udział w akcjach charytatywnych, np. Szlachetna Paczka; zbieranie książek, gier, zabawek i przekazanie tych darów ubogim dzieciom; przeprowadzanie zbiórek pieniędzy, np. na leczenie chorych ludzi; pomaganie w wyszukiwaniu sponsorów i zbieraniu funduszy na rzecz potrzebujących;

Temat: Wolontariat młodzieżowy Formy działalności wolontariuszy
prowadzenie tematycznych zajęć z dziećmi; prowadzenie gier, zabaw i okolicznościowych uroczystości dla dzieci przebywających w domu dziecka; praca z dziećmi w świetlicach środowiskowych: pomaganie w odrabianiu lekcji, przeprowadzanie gier i zabaw; organizacja czasu wolnego i uroczystości dla pensjonariuszy domów pomocy społecznej; pomaganie w pracach domowych, robienie zakupów itp. samotnym osobom (starszym, chorym, z niepełnosprawnością); udzielanie pomocy koleżeńskiej w nauce; współtworzenie serwisów internetowych – poprzez zbieranie informacji, pisanie artykułów itp.; pomaganie schroniskom w opiece nad zwierzętami oraz pozyskiwanie żywności dla zwierząt ze schronisk;

Temat: Wolontariat młodzieżowy Rozwój osobisty wolontariuszy
Korzyści w zakresie osobistego rozwoju wolontariuszy rozwijanie empatii, otwartości i wrażliwości na potrzeby, problemy i przeżycia innych ludzi; wykazywanie aktywnych, prospołecznych postaw wobec problemów otoczenia; doświadczenie poczucia odpowiedzialności za powierzonych ludzi i przydzielone zadania; możliwość wytyczania i osiągania wyznaczonych celów; doskonalenie planowania i organizowania działań; ćwiczenie samodyscypliny, wytrwałości i zaradności w realizacji zadań; Zdobywanie umiejętności gospodarowania wolnym czasem;

możliwość poznawania i przebywania z innymi ludźmi – doznawanie poczucia przynależności i wspólnoty; nauczenie się współpracy w zespole; doświadczenie poczucia bycia potrzebnym; Sprawdzenie się i rozwijanie posiadanych cech, kompetencji i umiejętności, w określonej roli, funkcji, zadaniu; uświadomienie sobie swoich mocnych i słabych stron; poznanie własnych emocji i uczuć; pokonanie nieśmiałości, własnych niedoskonałości i nabranie pewności siebie; doświadczenie emocji związanych z podziękowaniami, wyrazami uznania, nagrodami i pochwałami za wykonywaną pracę, ale także możliwymi słowami krytyki;

doświadczenie autonomii i niezależności w działaniu oraz w podejmowaniu decyzji; pogłębienie refleksji nad wartościami i uwewnętrznianie ich; podwyższenie samooceny i poczucia własnej wartości; zdobycie wiedzy oraz doświadczenia zawodowego i życiowego; pomoc w wyborze kierunku studiów i przyszłej pracy zawodowej; zdobycie określonego statusu społecznego; odkrycie własnej drogi życiowej.

Temat 4: Aktywność obywatelska
Gatunek ludzki ulepszył wszystko, z wyjątkiem samych ludzi. Adlai Stevenson

Temat: Aktywność obywatelska Inicjatywy obywatelskie
Formy wpływania obywateli na decyzje władz samorządowych: udział w wyborach przedstawicieli do organów samorządu terytorialnego; udział w referendach lokalnych; wyrażanie opinii w formie konsultacji społecznych; zgłaszanie inicjatyw finansowanych z budżetów obywatelskich; udział w sesjach rady gminy/miasta, powiatu, sejmiku województwa; udział w pracach powoływanych komisji; składanie pytań, wniosków, petycji, skarg, próśb o interwencję; udział w demonstracjach, wiecach, pikietach itp.

Temat: Aktywność obywatelska Budżet obywatelski
Budżet obywatelski to proces, w którym mieszkańcy nie tylko decydują o przeznaczeniu części budżetu miasta. To proces, dzięki któremu mogą przede wszystkim bezpośrednio oddziaływać na miasto, priorytetyzując i realizując potrzeby swoich lokalnych społeczności. Mieszkańcy najlepiej znają swoje potrzeby, a budżet obywatelski jest narzędziem służącym ich zaspokajaniu. Narzędziem, które wspiera budowanie lokalnego kapitału społecznego i poszukiwanie innowacji społecznych. Jego zasadniczym celem jest większe otwarcie na głos samych mieszkańców, poprzez włączenie ich do dyskusji na temat priorytetów społeczności lokalnej z perspektywy jej wspólnego dobra. Cel ten ma prowadzić do efektywnego wydawania wspólnych środków z lokalnego budżetu i budowania więzi w lokalnej społeczności.

Temat: Aktywność obywatelska Młodzieżowa rada miasta
Cele działania Młodzieżowej Rady Miasta Szczecin: 1) promowanie idei społeczeństwa obywatelskiego, 2) kształtowanie postaw prospołecznych, obywatelskich i patriotycznych, 3) integracja i współpraca środowisk młodzieżowych na terenie Miasta Szczecin, 4) podejmowanie działań na rzecz zaspokajania potrzeb i oczekiwań młodych mieszkańców Miasta Szczecin, 5) organizacja aktywnego uczestnictwa młodzieży w życiu publicznym, 6) promocja kultury, w szczególności tworzonej przez ludzi młodych i do nich adresowanej, 7) działanie na rzecz obrony praw i godności ucznia, 8) działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego.

Młodzieżowa Rada realizuje swoje cele poprzez: inicjowanie działań dotyczących życia młodych ludzi w mieście, a w szczególności w zakresie nauki, kultury i sportu, opiniowanie projektów uchwał Rady Miasta Szczecina i Zarządu Miasta regulujących sprawy mające wpływ na warunki rozwoju młodego pokolenia, dotyczące nauki, kultury, sportu i ochrony środowiska, uczestnictwo przedstawicieli Młodzieżowej Rady w posiedzeniach komisji Rady Miasta Szczecin, na których omawiane są sprawy mające wpływ na warunki rozwoju młodzieży w zakresie nauki, kultury, sportu i ochrony środowiska, udzielanie pomocy i podejmowanie interwencji w przypadku zagrożenia praw ucznia,

Młodzieżowa Rada realizuje swoje cele poprzez cd.: organizowanie imprez i spotkań młodzieżowych propagujących cele Młodzieżowej Rady, prowadzenie działalności informacyjno-doradczej, organizowanie szkoleń dla młodzieży mających na celu propagowanie idei samorządności, współpracę z samorządami uczniowskimi szkół ponadpodstawowych, organizowanie przez ludzi młodych pomocy charytatywnej, współpracę z krajowymi oraz zagranicznymi organizacjami młodzieżowymi.

Temat 5: Etyka w życiu publicznym \ Jeśli nie wiesz, jak należy się w jakiejś sytuacji zachować, na wszelki wypadek zachowuj się przyzwoicie Antoni Słonimski

Temat: Etyka w życiu publicznym Kodeksy etyczne w Polsce
Kodeksy etyczne grup zawodowych (przykłady) Kodeks etyki adwokackiej Kodeks etyki hotelarza Kodeks etyki lekarskiej Zasady etyki zawodowej maklerów i doradców Karta etyczna mediów Dobre obyczaje w nauce Zasady etyki zawodowej policjanta Kodeks etyczno-zawodowy psychologa Kodeks etyki sportowej

Kodeks etyki pracowników Urzędu Miasta Szczecin Kodeks Etyki zawiera zasady i wartości etyczne, wyznaczające standardy postępowania pracowników Urzędu Miasta Szczecin. Poszanowanie tych wartości i przestrzeganie zasad służy budowaniu efektywnej, uczciwej i przyjaznej administracji samorządowej, a poprzez to kształtowaniu właściwych relacji pracowników Urzędu Miasta Szczecin ze społecznością lokalną.

[…] Zasady wyznaczające standardy postępowania pracowników Urzędu Miasta Szczecin przy wykonywaniu swoich obowiązków: 1) Zasada praworządności oznacza, że pracownik Urzędu Miasta Szczecin wykonuje swoje obowiązki z zachowaniem najwyższej staranności, przestrzegając przepisów obowiązującego prawa, mając na względzie interes publiczny.

2) Zasada rzetelności oznacza, że pracownik Urzędu Miasta Szczecin: wykonuje swoje obowiązki sumiennie, wykorzystując w sposób najlepszy swoją wiedzę i umiejętności, podejmowane działania opiera na prawidłowo dokonanych ustaleniach, a uzyskane informacje wykorzystuje wyłącznie do celów służbowych, wie, że interes publiczny wymaga działań rozważnych, ale skutecznych i realizowanych w sposób zdecydowany, w rozpatrywaniu spraw nie kieruje się emocjami, jest gotów do przyjęcia krytyki, uznania swoich błędów i do naprawienia ich konsekwencji, dotrzymuje zobowiązań, kierując się prawem i przewidzianym trybem działania, jest lojalny wobec Urzędu Miasta Szczecin i zwierzchników, gotów do wykonywania poleceń służbowych, mając przy tym na względzie, aby nie zostało naruszone prawo lub popełniona pomyłka.

3) Zasada bezstronności i bezinteresowności oznacza, że pracownik Urzędu Miasta Szczecin: w prowadzonych sprawach równo traktuje wszystkich uczestników, bez uprzedzeń ze względu na kolor skóry, płeć, stan cywilny, pochodzenie etniczne, język, religię, orientację seksualną, postawę, reputację lub pozycję społeczną, nie przyjmuje żadnych zobowiązań wynikających z pokrewieństwa, znajomości, pracy lub przynależności, w przypadku konfliktu interesu w sprawach prywatnych i służbowych wyłącza się z działań mogących wywołać podejrzenia o stronniczość lub interesowność, nie podejmuje żadnych prac ani zajęć, które pozostawałyby w sprzeczności z obowiązkami służbowymi, w związku ze swoją pracą nie przyjmuje żadnych korzyści materialnych ani osobistych.

4) Zasada profesjonalizmu oznacza, że pracownik Urzędu Miasta Szczecin: zawsze jest przygotowany do jasnego – merytorycznego i prawnego – uzasadnienia własnych decyzji i sposobu postępowania, dąży do pełnej znajomości aktów prawnych oraz wszystkich faktycznych i prawnych okoliczności spraw, dba o systematyczne podnoszenie kwalifikacji zawodowych, jest życzliwy, zapobiega napięciom w pracy i rozładowuje je, przestrzega zasad poprawnego zachowania, w swoich kontaktach z interesantami zachowuje się właściwie, uprzejmie i pozostaje dostępny, odpowiadając na korespondencję, rozmowy telefoniczne i pocztę elektroniczną, stara się być pomocny i udziela wyczerpujących oraz dokładnych odpowiedzi na skierowane do niego pytania.

5) Zasada jawności oznacza, że pracownik Urzędu Miasta Szczecin: wykonuje swoje obowiązki zgodnie z przyjętymi standardami i procedurami, szanuje prawo obywateli do informacji, dochowując przy tym tajemnicy prawnie chronionej. 6) Zasada neutralności oznacza, że pracownik Urzędu Miasta Szczecin: nie ulega wpływom i naciskom, które mogą prowadzić do działań stronniczych lub sprzecznych z interesem publicznym, dba o jasność i przejrzystość własnych relacji z osobami pełniącymi funkcje publiczne, lojalnie i rzetelnie wykonuje polecenia zwierzchników, bez względu na własne przekonania i poglądy polityczne.

7) Zasada odpowiedzialności oznacza, że pracownik Urzędu Miasta Szczecin: nie uchyla się od podejmowania trudnych rozstrzygnięć oraz odpowiedzialności za swoje postępowanie, relacje służbowe opiera na współpracy, koleżeństwie, wzajemnym szacunku, pomocy oraz dzieleniu się własnym doświadczeniem i wiedzą, zachowuje się godnie w miejscu pracy i poza nim, postępuje tak, aby wzmocnić autorytet i wiarygodność Urzędu Miasta Szczecin.

Bibliografia Dubisz S. (red.): Uniwersalny słownik języka polskiego, Warszawa Hamer H.: Rozwój umiejętności społecznych. Jak skuteczniej dyskutować i współpracować, Warszawa Kata G.: Wolontariat szkolny, ORE, Warszawa Łagodzka A. (red.): Etyka nie tylko dla smyka. Poradnik dla nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej, Warszawa Korzeniowski J. (red.): Edukacja obywatelska. Wolontariat młodzieżowy, ZCDN, Szczecin Ossowska M.: Wzór obywatela w ustroju demokratycznym, Warszawa Mikusińska A. (red.): Wiedza o społeczeństwie. Encyklopedia szkolna PWN, Warszawa Wolontariat szkolny. Poradnik, MEN, Warszawa

IX. Udział obywateli w życiu publicznym – społeczeństwo obywatelskie

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "IX. Udział obywateli w życiu publicznym – społeczeństwo obywatelskie"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

IX. Udział obywateli w życiu publicznym – społeczeństwo obywatelskie

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "IX. Udział obywateli w życiu publicznym – społeczeństwo obywatelskie"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres