Wielcy malarze polscy 130. rocznica urodzin Tadeusza Makowskiego

Prezentacja na temat: "Wielcy malarze polscy 130. rocznica urodzin Tadeusza Makowskiego"— Zapis prezentacji:

1 Wielcy malarze polscy 130. rocznica urodzin Tadeusza Makowskiego
Scenariusz wystawy

2 Gablota nr 1. Napis tytułowy wystawy. Zeskanowane i wydrukowane obrazy Tadeusza Makowskiego: “Autoportret z paletą i ptaszkiem”, “Dwoje dzieci z psem”, “Dziewczynka sięgająca po gniazdko”  źródło: lub tygodnik z serii Wielcy malarze - ich życie, inspiracje i dzieło. Cz. 97, Tadeusz Makowski, [red. nacz. Ewa Dołowska]. Biografia Tadeusza Makowskiego.

3 Biografia Tadeusza Makowskiego.
Malarz, rysownik i grafik polski urodzony w 1882 r. w Oświęcimiu. W latach odbył studia filologiczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Równolegle od 1903 uczęszczał na zajęcia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, ucząc się pod kierunkiem Józefa Unierzyskiego, Jana Stanisławskiego i Józefa Mehoffera. Swą artystyczną edukację zakończył z wyróżnieniem w Z zamiarem kontynuowania nauki wyjechał na przełomie 1908 i 1909 przez Monachium do Paryża, gdzie pozostał do końca życia. W Paryżu przyjaźnił się z wieloma znakomitymi malarzami, pisarzami oraz marszandami. Utrzymywał żywe kontakty z artystami polskimi przebywającymi we Francji i był prezesem paryskiego "Towarzystwa Artystów Polskich". Swoje prace wystawiał w kraju - Krakowie i Warszawie (od 1907 r.), Lwowie (w 1910 r.) oraz za granicą w: Paryżu, Barcelonie, Wiedniu, Budapeszcie i Amsterdamie. Postawa artystyczna Makowskiego ukształtowała się w początkowym okresie pod wpływem symbolistycznego malarstwa pejzażowego Stanisławskiego. Mehoffer przekazał mu zrozumienie istoty rysunku jako środka ekspresji i zamiłowanie do dekoracyjnej, secesyjnej stylistyki. W Paryżu malował początkowo pod wrażeniem fresków P. C. Puvis de Chavannes'a, a poznawszy grupę kubistów z Montparnasse'u, uległ ich wpływowi.

4 Zaproszony przez W. Ślewińskiego, spędził okres wojny w Bretanii, gdzie później wracał kilkakrotnie. Od tego czasu datuje się jego odejście od kubizmu i zwrot ku studiom z natury. Malował pejzaże ze sztafażem w duchu naiwnego realizmu i podobnie stylizowane kompozycje figuralne. Wykorzystując i przetwarzając w poetyckiej wyobraźni wpływy dawnego malarstwa niderlandzkiego i holenderskiego, kubizmu, polskiej sztuki ludowej i współczesnych naiwnych realistów, wypracował indywidualny styl metaforyczny, emanujący lirycznym nastrojem. Częstym tematem jego obrazów były dzieci w scenach z życia wiejskiego, teatralnych, maskaradowych i karnawałowych, w prymitywizowanej i częściowo geometryzowanej formie. Prócz malarstwa sztalugowego, akwareli i rysunku Makowski uprawiał techniki graficzne - drzeworyt, akwafortę i litografię. Zajmował się ilustrowaniem książek i projektowaniem okładek; ozdobił drzeworytami wydane w 1925 w Paryżu "Pastorałki" Tytusa Czyżewskiego. Pisał ponadto wiersze, opowiadania i teksty z zakresu teorii sztuki ("O rysunku", 1921; "O sztuce", 1924; "Uwagi o sztuce", ). Zmarł w 1932 r. w Paryżu. Źródło: Irena Kossowska, Tadeusz Makowski ( ), Warszawa: Edipresse Polska, 2006, (Ludzie, Czasy, Dzieła ; 8), ISBN

5 Gablota nr 2. Zeskanowane i wydrukowane obrazy Tadeusza Makowskiego: „Kapela dziecięca”, „Powrót ze spaceru”, „Rodzina wieśniaków”, „Maskarada”, „Maski”, „Mali pierroci”  źródło: lub tygodnik z serii Wielcy malarze - ich życie, inspiracje i dzieło. Cz. 97, Tadeusz Makowski, [red. nacz. Ewa Dołowska].

6 Gablota nr 3. Zeskanowane i wydrukowane obrazy Tadeusza Makowskiego: „Skąpiec”, „Szewc”,   „Portret męski z fajkami”,  „Myśliwy”, „Kobziarze”  źródło: lub tygodnik z serii Wielcy malarze - ich życie, inspiracje i dzieło. Cz. 97, Tadeusz Makowski, [red. nacz. Ewa Dołowska].

7 Wybrana bibliografia:
"Muzea Krakowa". Pod redakcja Izabeli Kamińskiej. Wydawnictwo Arkady. Warszawa 1981. Maria i Bogdan Suchodolscy, "Polska. Naród a sztuka". Wydawnictwo Arkady. Warszawa 1988. Jan K. Ostrowski. "Mistrzowie malarstwa polskiego". Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński. Kraków 1996. Maria Poprzęcka, "Arcydzieła malarstwa polskiego". Wydawnictwo Arkady. Warszawa 1997. Halina Andrzejewska, Anna Derwojedowa, Janusz Derwojed, Andrzej Dulewicz, Hanna Kubaszewska. "Malarstwo polskie". AURIGA Oficyna Wydawnicza. Warszawa 1997. Władysława Jaworska. "Tadeusz Makowski". Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński. Kraków 1999. Tygodnik "Wielcy malarze, ich życie, inspiracje i dzieło - Tadeusz Makowski". Nr 97. Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska. "Jan Stanisławski i jego uczniowie". Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński. Kraków, 2004. Praca zbiorowa. Redakcja naukowa: Dorota Folga-Januszewska. "Muzeum Narodowe w Warszawie. Arcydzieła malarstwa". Wydawnictwo "Arkady". Warszawa 2005. Anna Król. "Obraz świata, który przemija". Katalog wystawy. Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej manggha, Kraków 2007. Czasopismo "Kolekcja Sztuki Polskiej", nr 5, 26 i 92.

8 Przydatne strony internetowe:
Miejsce wystawy: Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka ul. Gocławska 4 w Warszawie, parter. Czas wystawy: od stycznia do marca 2012 r. Odbiorca: wystawa przeznaczona dla wszystkich osób zainteresowanych edukacją, a przede wszystkim dla nauczycieli z młodzieżą.

9 Wystawę przygotowała: Joanna Matoszko Wydział Informacyjno-Bibliograficzny PBW.