Witajcie! Nazywam się profesor Dźwięczek. Tematem dzisiejszej lekcji jest dźwięk, a dokładniej jego prędkość. Jak powszechnie wiadomo, w powietrzu rozchodzi.

Prezentacja na temat: "Witajcie! Nazywam się profesor Dźwięczek. Tematem dzisiejszej lekcji jest dźwięk, a dokładniej jego prędkość. Jak powszechnie wiadomo, w powietrzu rozchodzi."— Zapis prezentacji:

1

2 Witajcie! Nazywam się profesor Dźwięczek. Tematem dzisiejszej lekcji jest dźwięk, a dokładniej jego prędkość. Jak powszechnie wiadomo, w powietrzu rozchodzi się on z prędkością 340,3 m/s.

3 Moi uczniowie: Anita, Kornelia, Damian, Dawid, Kuba, Miłosz i Paweł postanowili sprawdzić dostępnymi dla nich sposobami, czy rzeczywiście tak jest.

4 Po długich godzinach rozmyślań, wykonywania schematów, niezliczonej ilości pomysłów moi uczniowie doszli do wniosku, że najlepszym sposobem będzie wytworzenie dźwięku w bliskiej odległości od ściany, bezpośrednio przy mikrofonie i obliczenie czasu pomiędzy wykryciem przez program Audacity dźwięku, a odbitego od ściany jego echa.

5 W celu wytworzenia dźwięku klaskali, co powodowało stosunkowo głośne i krótkie odgłosy. Dźwięk był wychwytywany przez mikrofon, a następnie odbijał się od ściany i był ponownie rejestrowany. Szybko okazało się jednak, że na stosunkowo krótkiej odległości trudne jest wykrycie echa, ponieważ powracający dźwięk jest zniekształcony i nie ma możliwości wykonania dokładnych pomiarów, nawet po ustawieniu na osi setnych i tysięcznych części sekundy oraz powiększeniu obrazu. Wyglądało to tak:

6 Aby wytłumić dźwięk, ukierunkować go i zwiększyć dokładność pomiaru wykonali oni tunel z wytłaczanek po jajkach. Poszczególne jego elementy połączyli taśmą.

7 Gotowy tunel ustawili pod ścianą w gabinecie fizycznym. Na jego początku, w odległości 91 cm usytuowali mikrofon podłączony do laptopa. ściana tunel mikrofon laptop

8 Spośród 10 wykonanych pomiarów (nie licząc tych, wykonanych bez tunelu) jedynie na 5 udało się wyraźnie zauważyć echo. Na poniższych zdjęciach można zauważyć przerwę pomiędzy dźwiękiem wytworzonym przy klaśnięciu, a jego echem, słabszym i krótszym niż pierwotny dźwięk. We wszystkich 5 pomiarach czas pomiędzy dźwiękiem, a echem był ten sam, wynosił 0,005sekundy przy każdym pomiarze. Moi uczniowie nie dysponowali dokładniejszym programem, stąd należy założyć niepewność pomiarową wynoszącą ± 0,001 sekundy.

9 Poniżej zdjęcia 5 wykorzystanych pomiarów: (zdjęcia w różnych skalach, stąd inne długości strzałek)

10 Ostatecznie, dysponując danymi czasu i odległości, wykonali obliczenia. t=0,005s ± 0,001 s s=1,82m Niepewność pomiarowa: ± 0,001 s

11 Jestem dumny z wyników pracy moich uczniów. Sprawiło im to wielką frajdę, zdobyli nowe doświadczenia i przekonali się, że bez pomocy specjalistycznego sprzętu można wykonywać dokładne pomiary i fascynujące eksperymenty, a przy tym dobrze się bawić!

12 KONIEC Wykonali uczniowie ZSP im. A. Mickiewicza w Lubaniu: o Anita Nowak, klasa I D o Kornelia Sikora, klasa I A o Damian Stempel, klasa I A o Dawid Pasternak, klasa I A o Jakub Szewc, klasa I A o Miłosz Konefał, klasa IA o Paweł Pasternak, klasa IA Opiekun projektu: nauczyciel fizyki, Maria Narkiewicz