V – XVIII w..  odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę  brak rozróżnienia odpowiedzialności karnej od cywilnej  prywatnoprawny charakter odpowiedzialności.

Prezentacja na temat: "V – XVIII w..  odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę  brak rozróżnienia odpowiedzialności karnej od cywilnej  prywatnoprawny charakter odpowiedzialności."— Zapis prezentacji:

1 V – XVIII w.

2

3  odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę  brak rozróżnienia odpowiedzialności karnej od cywilnej  prywatnoprawny charakter odpowiedzialności – ród – wróżda (faida)  możliwość zapłaty okupu (compositio)  publiczno - sakralny charakter wybranych przestępstw – odzwierciedlająca kara śmierci

4 XLII. O zabójstwach ludzi wolnych 1. Jeśliby ktoś zabił wolnego Franka lub barbarzyńcę, który podlega prawu salickiemu i zostanie mu to udowodnione, zasądzony zostanie jako winny na 8.000 denarów, które czynią 200 solidów. 2. Jeżeli zaś wrzuci go do studni lub do wody albo w celu ukrycia zasłoni gałęziami lub innymi rzeczami, niech będzie zasądzony jako winny na 24.000 denarów, które czynią 600 solidów.

5 3. Jeśliby zaś zabił człowieka pozostającego pod opieką królewską lub wolną kobietę, zasądzony będzie na 24.000 denarów, które czynią 600 solidów […] 6. Jeżeli zaś zabije Rzymianina posiadającego ziemię, który nie był biesiadnikiem króla, niech będzie zasądzony jako winny na 4000 denarów, które czynią 100 solidów.

6 XLI. O zabójstwie dokonanym w oddziale zbrojnych 1. Jeżeli ktoś, zgromadziwszy oddział zbrojnych, napadnie człowieka wolnego w jego domu i tam go zabije, a zabity był w drużynie królewskiej, zasądzony zostanie jako winny na 72.000 denarów, które czynią 1800 solidów.

7 138. O wspólnym ścinaniu drzewa i zabójstwie człowieka. Jeżeli dwóch albo trzech albo więcej ludzi będzie ścinać jedno drzewo i innego człowieka, nadchodzącego, tym drzewem zabiją, wtedy niech ścinający drzewo, ilu by ich było, okupią na równi to zabójstwo. A jeśli przypadkiem ktoś z samych ścinających zostanie przez drzewo zabity, to gdyby było ich dwóch, niech połowę wergeldu przypisze się temu zmarłemu, a połowę niech jego kolega odda krewnym […]

8 139. O rozpuszczaniu trucizny. Jeżeli jakiś człowiek wolny lub kobieta rozpuści truciznę i zechce ją dać drugiemu do wypicia, niech okupi to 20 solidami […] 140. Jeżeli wolny lub wolna da drugiemu truciznę do wypicia, a ten przyjmie, ale od tej trucizny nie umrze, ten, który dał truciznę niech okupi to połową jego wergeldu […]

9 387. Gdyby ktoś zabił wolnego człowieka przypadkiem, niechcący, niech go okupi jak został oszacowany, a wróżdy niech się nie żąda, ponieważ uczynił to niechcący.

10  nierówność wobec prawa  odpowiedzialność obiektywna - skutek  odpowiedzialność zbiorowa  kary pieniężne (kompozycyjne) – główszczyzna (wergeld) i nawiązka  ograniczenie krwawej zemsty – prawo azylu  mir monarszy - okup dla władcy (fredus)  kazuistyka - brak konstrukcji ogólnych

11 § 13. Jeśli podróżujący konno staje przed koniecznością nakarmienia swego wierzchowca, wolno mu sierpem lub nożem nażąć tyle zboża, ile potrzeba by pozwolić swemu koniowi nabrać sił na drodze, ale nie wolno mu stamtąd ze zboża nic zabrać. Kto postąpi inaczej, winny jest złamania pokoju. § 16. Na mocy władzy cesarskiej prosimy także i rozkazujemy książętom, szlachcie, wolnym i służebnym panom, żeby oni ścigali rabusiów, rozbójników, złodziei, fałszerzy monet i tych którzy im udzielają schronienia.

12 II. Art. 5. Kto człowieka zabija albo uwięzi, albo obrabuje, albo spali […] lub zgwałci kobietę bądź dziewczynę, albo pokój złamie, albo zostanie pojmany na cudzołóstwie – wszystkim należy ściąć głowę. II. Art. 13. […] Złodzieja trzeba wieszać […] III. Art. 3. Kobiety ciężarnej, która nosi w łonie żywe dziecko, nie wolno karać ciężej niż na skórze i włosach.

13 O niewypuszczaniu złodzieja Stanowimy więc i nakazujemy, że jeśli ktoś schwyta złodzieja czy rabusia, czy fałszerza, a potem uwolni go bez pozwolenia podesty, niech zapłaci tytułem bannu i kary 25 lir, z których połowa niechaj będzie tego, kto o tym doniósł.

14 O fałszywej monecie Gdyby ktoś wyrabiał lub tłoczył monetę fałszywą, drobną lub dużą, albo powodował jej wyrabianie lub tłoczenie, niech będzie spalony tak, aby umarł. O fałszywym dokumencie […] Notariusz, który sporządził fałszywy dokument, lub umyślnie każe sporządzić, oraz ten, kto go kazał sporządzić, niech będzie ścięty.

15  od XII w.  kary publiczne za naruszenie miru  brak możliwości wpłacenia kompozycji  ściganie publiczne (z urzędu)  kary cielesne:  śmierci – typy kwalifikowane  kary mutylacyjne i hańbiące  crimen leasae maiestatis  Inkwizycja papieska - proces inkwizycyjny  włoska „szkoła” prawa karnego (XIII – XV w.)

16

17 Art. 137. Każdy morderca lub zbójca w przypadku gdy nie może przedłożyć uzasadnionego usprawiedliwienia, powinien być pozbawiony życia. Według zwyczaju niektórych okolic ponoszą jednakową karę łamania kołem zabójca działający nieumyślnie i z premedytacją. Gdy tymczasem powinno się przestrzegać różnicy między nimi, a mianowicie tak, żeby podążając za zwyczajem, umyślny i działający z rozmysłem morderca podlegał karze łamania kołem,

18 podczas gdy drugi, zadając śmierci w zapalczywości i gniewie, podlegałby karze śmierci przez ścięcie mieczem […] Art. 146. Jeśli ktoś, wykonując dozwoloną pracę w przeznaczonym do tego miejscu lub pomieszczeniu, przy tym niezręcznie, wbrew wszelkim oczekiwaniom i wbrew swojej woli, pozbawi kogoś życia, to może on być w wielu przypadkach uznany za niewinnego, które jednakże nie można w pełni wyliczyć. Żeby te przypadki uczynić bardziej jasnymi, podajemy następujące przykłady.

19 Gdy balwierz goląc komuś brodę w swojej izbie, jak zwykle należycie, zostanie przez kogoś uderzony lub popchnięty w taki sposób, że wbrew swojej woli podetnie on gardło temu, kogo golił [...] powinni być uznani za niewinnych. Jeśli jednak przeciwnie, balwierz golił kogoś na ulicy, lub w innym nieodpowiednim miejscu, gdzie przechodzą ludzie [...] to w takich przypadkach nie będą wolni od winy.

20 Art. 178. Jeśli ktoś usiłowałby popełnić przestępstwo za pomocą takich czynności, które jawnie służyłyby dokonaniu przestępstwa, lecz jednakże wbrew jego woli w dokonaniu tego przestępstwa przeszkodziłyby mu inne czynności, to za tę swą złą wolę, przejawiającą się w tych działaniach, powinien on zostać ukarany […]

21 XII. Art. 1. Powściągając My Hospodar swawoleństwa i zuchwalstwa ludzkie, które się od czasu w ludziach niepowściągliwych, bez wszelkiej bojaźni Bożej okazują, z czego i krew niewinną ludzką niewstydliwie w nadzieję zapłaty za nią pieniężnej, rozlewają i tym niemniej Pana Boga ku gniewu na Rzeczpospolitą pobudzają […]

22 XIV. Art. 30. (...) Ustawujemy, jeśliby mąż mając w podejrzeniu żonę swą o cudzołóstwo i na toby się nasadziwszy cudzołożnika jakiegożkolwiek stanu zastał z nią na wszeteczności (...) oni oboje gardłem karani być mają (...)

23  oparte na rozwiązaniach rzymsko - kanonicznych  ukształtowane w Średniowieczu przez włoską doktrynę i praktykę prawa karnego  rozpowszechnione od XVI w. - Carolina  zasada publicznoprawna  powszechność stanowionego prawa karnego – nie w Polsce  odstraszanie – prewencja ogólna

24  odpowiedzialność subiektywna na zasadzie winy umyślnej i nieumyślnej  odpowiedzialność indywidualna  okoliczności wyłączające przestępność czynu  ogólna konstrukcja usiłowania  kary cielesne  arbitralność i analogia  łagodzenie i obostrzenie kar