Pobierz prezentację
Pobieranie prezentacji. Proszę czekać
OpublikowałStanisława Grzybowska Został zmieniony 8 lat temu
1
Wykonali: Daria KasprowiczVb Michał Zbielski Vb
2
Barok, kierunek we wszystkich dziedzinach sztuki, występujący w Europie, a następnie w Ameryce Południowej od końca XVI w. do 1. połowy XVIII w. Najwcześniej został ukształtowany we Włoszech (manieryzm, marinizm) i w Hiszpanii (konceptyzm, gongoryzm), najszybciej wygasł we Francji (połowa XVII w.), gdzie zapanował klasycyzm. W Polsce przyjęto, że barok składał się z trzech podokresów: późny renesans–wczesny barok (1580-1620), dojrzały barok (ok. 1620-1680), późny barok–początki oświecenia (ok. 1680- 1764).manieryzm marinizmkonceptyzm gongoryzmklasycyzmrenesansoświecenia
3
Do Francji barok zawitał w pierwszej połowie XVII wieku. Największy jego rozkwit przypada na drugą połowę XVII wieku, a na początku XVIII wieku przechodzi w specyficzną odmianę stylu nazywaną rokokoFrancjibarok XVII wieku XVIII wiekurokoko Sorbona – kościół zbudowany przez Jacques'a Lemerciera
4
W Polsce, podobnie jak w innych krajach europejskich, barok przypada na czas kontrreformacji i długoletnich wojen. W przypadku Polski były to walki z Szwecją, Rosją, Turcją oraz powstań kozackich: Kosińskiego, Nalewajki, ChmielnickiegoPolscebarokkontrreformacjiSzwecjąRosjąTurcjąkozackichKosińskiegoNalewajki Kościół św. Józefa w Klimontowie, Wawrzyniec Senes
5
Angielski barok, podobnie jak w wielu innych krajach protestanckich, należy do nurtu klasycznego, inspirowanego sztuką klasyczną oraz architekturą Palladio i Vignoli.protestanckichsztuką klasycznąPalladioVignoli James Gibbs – Biblioteka Radcliffe w Oksfordzie
6
Teatr barokowy miał początkowo charakter dworski, był ulubioną rozrywką warstw wyższych, które popierały nowo wynalezione gatunki- operę i balet. Szybko został opanowany przez mieszczaństwo. Ojczyzną teatru barokowego były Włochy.
7
W Polsce objawił się on od razu w swej najbardziej typowej postaci: widowiska operowego granego na scenie pudełkowej, w dekoracji iluzyjnej. Polacy sprowadzili do kraju Włochów, którzy zastosowali w Warszawie swe najdroższe wynalazki: ruchome, zmienne, malowane dekoracje przedstawiające,,wolne okolice”, dziedzińce pałacowe i miejskie place, zaskakujące efekty, jak trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów, burze z piorunami.
8
Spustoszenia wywołane przez wojny kozackie, tureckie, moskiewskie i szwedzkie zahamowały życie teatralne. Gdy się odrodziło, wzory włoskie zaczęto zastępować francuskimi, a opery- dramatami. Widowiska na dworze królewskim grano po francusku, z wyjątkiem,,Cyda” Corneilla, przełożonego na język polski przez Jana Andrzeja Morsztyna i wystawionego w 1662 roku.
9
August II sprowadzał przede wszystkim aktorów francuskich, a potem osadzał ich w Warszawie na stałe. August II był teatromanem. Urządził aż siedem sal teatralnych w Warszawie. Przełomu w dziejach teatru polskiego dokonał August III: wystawił osobny, wolno stojący, publiczny teatr, pierwszy tego typu w Warszawie. Zwany był teatrem operowym.
10
Przez cały XVII wiek i dalej w ciągu XVIII trwała działalność teatrów szkolnych. Przodowali w niej jezuici, którzy prowadzili 60 scen. Od 1660 roku zaczęli z nim konkurować pijarzy. Do końca XVIII wieku stworzyli oni 23 teatry na terenie całego kraju. Dołączyli do nich niebawem bazylianie i teatyni. Wystawiano sztuki budujące i edukujące, uczące cnót i wymowy, oparte o Biblię, żywoty świętych, zdarzenia historyczne. W widowiskach zamkniętych brzmiała nadal wyłącznie łacina, ale w otwartych, dla rodziców i gości stosowano polszczyznę.
12
Molier, Molière, właściwie Jean Baptiste Poquelin (1622-1673), francuski pisarz. Uważany za najwybitniejszego komediopisarza w literaturze francuskiej i jednego z najważniejszych w europejskiej. Najsłynnieszy twórca dzieł teatralnych w okresie baroku. Studiował prawo. Początkowo objął po ojcu urząd tapicera królewskiego. 1645 wyruszył w objazd Francji z trupą teatralną rodziny Béjartów i du Fresnego po tym, jak założony przez niego L'Illustre Théâtre zbankrutował, a on sam został uwięziony za długi. Od 1658 w Paryżu, gdzie uzyskał protekcję króla Ludwika XIV po wystawieniu w Luwrze komedii Pocieszne wykwintnisie (1659). Pisał farsy, np. „Lekarz mimo woli” (wystawiona 1666), „Chory z urojenia” (wystawiona 1673), tzw. komedie intrygi: „Grzegorz Dyndała” (wystawiona 1668), „Szelmostwa Skapena” (wystawiona 1671).Ludwika XIVfarsy
13
Największym uznaniem cieszą się tzw. wielkie komedie, m.in.: „Szkoła mężów” (wystawiona 1661), Szkoła żon (1662), „Świętoszek” (wystawiona w obecności króla 1664, publicznie 1669, wzbudzając opory i kontrowersje), „Don Juan” (wystawiona 1665), „Mizantrop” (wystawiona 1666), „Skąpiec” (wystawiona 1668), komedio-balet „Mieszczanin szlachcicem” (wystawiona 1670). Sztuki Moliera przekładano i wystawiano w Polsce od XVII w., np. w 1687 „Mieszczanin szlachcicem”. W polskich przekładach m.in.: „Dzieła” tom 1-6 (1847-1850), „Dzieła” (tom 1-6, 1912), „Dzieła” (tom 1-6, 1952), „Teatr” (tom 1-2, 1972).„Świętoszek
Podobne prezentacje
© 2024 SlidePlayer.pl Inc.
All rights reserved.