Pobierz prezentację
Pobieranie prezentacji. Proszę czekać
OpublikowałAngelika Wilczyńska Został zmieniony 8 lat temu
1
od Ustawy XII Tablic do „kodyfikacji” justyniańskiej V w. B.C. – VI w. A.D.
2
ius civile ius honorarium ius gentium iurisprudentia ius novum
3
prawo obywateli miasta–państwa (ius Quiritum) prawo zwyczajowe oparte o zwyczaje i tradycję przodków (mores maiorum) spisane w Ustawie XII Tablic (Lex duodecim tabularum) ok. 450 r. B.C. formalnie kształtowane wyłącznie przez ustawy (leges, plebiscita) uchwalane na komicjach centurialnych i tribusowych od końca I w. B.C. także przez uchwały Senatu (senatus consultum)
4
prawo pretorskie (urzędnicze) mające na celu dostosowanie ius civile do potrzeb praktyki kształtujące się od 367 r. B.C. tworzone przez pretora na mocy ius edicendi w formie corocznego edyktu pretorskiego Edykt wieczysty (edictum perpetuum) cesarza Hadriana z 130 r.
5
„prawo ludów” pierwotnie prawo regulujące stosunki obywateli i cudzoziemców (peregrini) oparte na zwyczajach handlowych, ius civile, ius honorarium i ius naturale od 242 r. B.C. kształtowane przez edykty pretora peregrynów do edyktu cesarza Karakali (212 r.) prawo nie-obywateli
6
„poradnictwo” i pomoc prawna pierwotnie jako jurysprudencja pontyfikalna od III w. B.C. stopniowa „laicyzacja” od I w. B.C. wykonywana przez świeckich zawodowych znawców prawa (iurisprudentes) w formie odpowiedzi na pytania prawne/opinii prawnych (responsa) od Oktawiana responsa z upoważnienia cesarskiego (ius respondendi ex auctoritate principis) od Hadriana zgodne responsa (communis opinio prudentium) – moc ustawy
7
prawo cesarskie – konstytucje cesarskie (constitutiones) pierwotnie jako ius honorarium w II w. formalnie zastępuje ustawodawstwo komicji i Senatu oraz edykty pretorskie od końca II w. źródło ius civile – leges w III w. reskrypt cesarski całkowicie zastępuje responsa jurysprudencji od IV w. zakaz wykładni prawa - wulgaryzacja tzw. ustawa o cytowaniu z 426 r. – ius (vetus)
8
PRYNCYPAT JURYSPRUDENCJA DOMINAT NAUKA PRAWA pierwotnie charakter prywatny „samoistne” źródło prawa podejście aksjologiczne Sabinianie i Prokulianie od II w. stopniowa etatyzacja i instrumentalizacja charakter publiczny „zaplecze” dla ustawodawstwa cesarskiego podejście techniczne kompilatorystyka i wulgaryzacja prawa szkoły prawa: Bejrut i Konstantynopol
9
edicta mandata rescripta decreta
10
Codex Gregorianus Codex Hermogenianus Codex Theodosianus komisja Teodozjusza II ogłoszony w 438 r. od 439 r. oficjalne źródło prawa na Zachodzie tzw. Nowele Postteodozjańskie
11
Codex vetus – 529 r. Institutiones – 533 r. Digesta/Pandectae – 533 r. Codex repetitae praelectionis – 534 r.
12
Kodeks – konstytucje cesarskie od Hadriana do Justyniana – ius novum Instytucje – obowiązujący podręcznik do nauki prawa Digesta – wybór z jurysprudencji – ius vetus Nowele (Novellae) – konstytucje Justyniana wydane w latach 535-565
13
znany w Średniowieczu od XI w. wydany drukiem w 1583 r. w Genewie (Dionizy Gothofredus) obejmuje Kodeks + Instytucje + Digesta + Nowele: konstytucje cesarzy wschodniorzymskich (Novelle) wydane w latach 535-582 Libri Feudorum (longobardzkie prawo lenne) ustawy Fryderyka I i Fryderyka II
Podobne prezentacje
© 2024 SlidePlayer.pl Inc.
All rights reserved.