OBRÓBKA SKRAWANIEM Opracował dr inż. Tomasz Dyl

Prezentacja na temat: "OBRÓBKA SKRAWANIEM Opracował dr inż. Tomasz Dyl"— Zapis prezentacji:

1 OBRÓBKA SKRAWANIEM Opracował dr inż. Tomasz Dyl

2 PODSTAWY SKRAWANIA Obróbka skrawaniem polega na nadaniu przedmiotowi obrabianemu wymaganego kształtu, wymiarów i jakości powierzchni poprzez usuwanie warstwy materiału – nazywanej naddatkiem na obróbkę – narzędziami wyposażonymi w ostrza. Układ obróbkowy OUNP tworzą: obrabiarka (O), uchwyt (U), narzędzie (N) przedmiot obrabiany (P).

3 PODSTAWY SKRAWANIA

4 powierzchnia obrabiana powierzchnia obrobiona
OBRÓBKA WIÓROWA powierzchnia obrabiana powierzchnia obrobiona przedmiot obrabiany wiór nóż tokarski

5 OBRÓBKA WIÓROWA frez ruch obrotowy freza
szerokość skrawania = średnica narzędzia (freza) przedmiot obrabiany głębokość skrawania posuw wiór przedmiot obrabiany jest w ruchu a narzędzie stałe

6 PODSTAWY SKRAWANIA Przedmiot obrabiany posiada:
powierzchnię obrabianą 1, która ma być usunięta z przedmiotu podczas obróbki, powierzchnię przejściową 3 – nazywaną także powierzchnią skrawania – utworzoną w określonej chwili na przedmiocie obrabianym przez krawędź skrawającą ostrza narzędzia, powierzchnię obrobioną 2, ukształtowaną przez część roboczą narzędzia, warstwę skrawaną 4, czyli tę część objętości obrabianego przedmiotu, która jest z niego usuwana podczas jednego cyklu obróbki. Głębokość skrawania (g) jest to odległość pomiędzy powierzchniami obrobioną i obrabianą. Wiór 5, powstaje podczas szeregu cykli obróbki na skutek oddzielenia – przez część roboczą narzędzia – kolejnych warstw skrawanych, jest to produkt odpadowy.

7 PODSTAWY SKRAWANIA

8 PODSTAWY SKRAWANIA

9 PODSTAWY SKRAWANIA Kinematyka skrawania to określony zbiór ruchów wykonywanych podczas obróbki przez narzędzie i obrabiany przedmiot. Ruchy wykonywane podczas obróbki przez narzędzie i obrabiany przedmiot dzielą się na dwie grupy: podstawowe (główny, posuwowy oraz wypadkowy) – nazywane także ruchami roboczymi – które są niezbędne do zamiany warstwy skrawanej w wiór, pomocnicze (np. ruchy dosunięcia narzędzia przed obróbką i odsunięcia po obróbce od obrabianego przedmiotu, ruch nastawienia na wymiar obróbkowy), zapewniające uzyskanie właściwego wymiaru powierzchni obrobionej.

10 PODSTAWY SKRAWANIA Ruch główny – w zależności od sposobu i odmiany obróbki skrawaniem jest ruchem obrotowym lub prostoliniowym. Ruch główny umożliwia wykonanie cyklu obróbki i może być realizowany przez narzędzie lub obrabiany przedmiot. Cykl obróbki stanowi powtarzalną część procesu obróbki skrawaniem. Cykl obróbki dokonuje się podczas: jednego obrotu przedmiotu obrabianego lub narzędzia, gdy ruch główny jest obrotowy, pojedynczego lub podwójnego skoku narzędzia (przedmiotu obrabianego), gdy ruch główny jest prostoliniowy. Ruch posuwowy umożliwia wykonanie kolejnych cykli obróbki od chwili, gdy powierzchnia obrabiana ulegnie przemianie w powierzchnię obrobioną. Najczęściej jest to ruch prostoliniowy, rzadziej krzywoliniowy.

11 PODSTAWY SKRAWANIA Prędkość skrawania

12 PODSTAWY SKRAWANIA Prędkość ruchu posuwowego

13 PODSTAWY SKRAWANIA Prędkość skrawania – jest określona wektorem prędkości chwilowej ruchu głównego rozpatrywanego punktu krawędzi skrawającej ostrza narzędzia względem obrabianego przedmiotu. Prędkość ruchu posuwowego – jest określona wektorem prędkości chwilowej rozpatrywanego punktu krawędzi skrawającej ostrza narzędzia względem przedmiotu obrabianego. Warunki obróbki – jest to zbiór wszystkich czynników, które wpływają na przebieg i efekt obróbki. Czynniki mogą być mierzalne i wyrażone liczbowo, a także losowe. Parametry skrawania są to te czynniki, których wartości są nastawiane – bezpośrednio lub pośrednio – na obrabiarce, np. prędkość skrawania, głębokość skrawania czy posuw.

14 PODSTAWY SKRAWANIA

15 PODSTAWY SKRAWANIA Rozkład sił przy toczeniu wzdłużnym,
F – całkowita siła, Fc – siła skrawania, Ff – siła posuwowa, Fp – siła odporowa