Systemy alarmowe

Klasyfikacja systemów alarmowych Systemy sygnalizacji włamania i napadu (SSWiN) Systemy sygnalizacji pożaru (SSP) Systemy telewizji użytkowej (CCTV) Systemy ochrony peryferyjnej

Podział systemów ze względu na stopień zabezpieczenia przed intruzem Klasa 1 – małe ryzyko – opiera się na założeniu, iż system alarmowy będzie słabo rozpoznany przez intruza i będzie on korzystał z łatwo dostępnych narzędzi Klasa 2 – ryzyko małe do średniego – opiera się na założeniu, ze system będzie słabo rozpoznany przez intruza w związku z tym będzie dysponował elementarnymi narzędziami i przyrządami ręcznymi (np. multimetr) Klasa 3 – ryzyko średnie do wysokiego – opiera się na założeniu, iż intruzi dobrze znają zabezpieczenia alarmowe i posiadają różnorodne narzędzia jak również dysponują ilością ręcznych urządzeń elektronicznych Klasa 4 – ryzyko wysokie- opiera się na założeniu, że intruzi dokładnie znają system alarmowy i są szczegółowo przygotowani do napadu a także posiadają szerokie zaplecze urządzeń wraz z podmianą kluczy jak również części systemu włamania.

Klasyfikacja urządzeń stosowanych w systemach alarmowych Klasa A – popularna – nie wymagana ochrona antysabotażowa, ale wymagana jest normalna odporność na elektromagnetyczne zakłóceni Klasa B – standardowa – urządzenia stosowane muszą posiadać antysabotażową ochronę, odporność na zakłócenia elektromagnetyczne, nie mogą zostać zneutralizowane prostymi i łatwo dostępnymi narzędziami. Linie dozorowe kontroluje centrala pod względem przerwy, jeżeli wystąpi uszkodzenie sygnału powinno zostać wykryte w czasie do 30s Klasa C – profesjonalna – czujniki muszą dostosowywać się do zmiennych warunków pracy w tej klasie (termicznej konwekcji) oraz warunków zakłóconych jak również posiadać układy kontrolujące sprawność systemu. Czujki muszą posiadać ochronę antysabotażową i mieć zwiększona odporność na elektromagnetyczne zakłócenia. Linie dozorowe powinna kontrolować centrala wykrywająca przerwania i zwarcia, w okresach nie przekraczających niż 1s, a ewentualne uszkodzenie zgłaszane w czasie poniżej 20s. Klasa S – specjalna – czujniki dostosowują się do pracy w warunkach zakłóconych i zmiennych oraz posiadać układy do samokontroli poprawności systemu. Czujniki nie mogą dać się wyeliminować złożonymi metodami nawet przy zastosowaniu specjalnych narzędzi lub podczas takiej próby powinien być wywołany alarm. Czujniki muszą posiadać podwyższoną odporność na elektromagnetyczne zakłócenia oraz ochronę antysabotażową. Linie dozorowe kontroluje centrala pod względem zakłóceń przeszkadzających w komunikacji danych z czujki do centrali w okresach nie dłuższych niż 1 sekunda, ewentualne uszkodzenia wykrywane są w czasie poniżej 20 sekund.

Urządzenia peryferyjne Urządzenia detekcyjne – czujki, detektory, przyciski napadowe Urządzenia sygnalizacyjne – sygnalizatory Urządzenia komunikacyjne – dialery, GSM-y

Urządzenia tworzące system alarmowy

Urządzenia tworzące system alarmowy Centrala alarmowa - mózg systemu alarmowego, odpowiada za funkcjonalność całego układu. Zbiera informacje z czujek, manipulatorów i steruje sygnalizatorami lub urządzeniami do powiadamiania użytkownika. Z uwagi na funkcję jaką pełni w systemie, powinna być dobrze strzeżona i niedostępna dla potencjalnego włamywacza. Manipulator - umożliwia komunikowanie się z centralą alarmową. Umieszczany jest zwykle w miejscu łatwo dostępnym. Przy jego pomocy możemy wydawać centrali różnego rodzaju polecenia, wśród których podstawowe to załączenie i wyłączenie czuwania. Informuje użytkownika o alarmach, awariach oraz innych zdarzeniach, które zarejestrował system. Wreszcie przy pomocy manipulatora możemy centralę zaprogramować. Komputer - służy do komunikowania się z systemem alarmowym przy pomocy zainstalowanego wcześniej odpowiedniego oprogramowania oraz specjalnego modułu TCP/IP wchodzącego w skład instalacji alarmowej. Rozwiązanie to umożliwia użytkownikowi intuicyjną obsługę systemu poprzez wizualizację oraz daje możliwość zdalnej obsługi poprzez sieć internetową.

Urządzenia tworzące system alarmowy Czujki - pełnią rolę zmysłów systemu alarmowego. Bodźce, które za ich pośrednictwem docierają do centrali alarmowej, pozwalają systemowi odpowiednio reagować i działać. Ze względu na zastosowanie, czujki dzielimy na: sygnalizujące próbę wtargnięcia do chronionego obszaru, tworzące tzw. ochronę obwodową: - czujki otwarcia zabezpieczonych drzwi i okien (kontaktrony), - czujki wibracyjne reagujące na wstrząsy spowodowane przełamywaniem zamków czy siłowaniem się z zawiasami, - czujki zbicia szyby (mikrofonowe), które za pomocą wykrywania fal dźwiękowych reagują na dźwięk wybijanej szyby okna lub witryny, - aktywne bariery podczerwieni, tworzące niewidzialne "ogrodzenie" za pomocą wiązek promieniowania podczerwonego, którego przecięcie powoduje określoną reakcję centrali alarmowej. sygnalizujące włamanie i napad, tworzące ochronę wewnątrz pomieszczeń: - pasywne czujki podczerwieni PIR, zaliczane do grupy detektorów ruchu, które informują centralę alarmową o pojawieniu się w nadzorowanym obszarze obiektów, które poruszają się i emitują ciepło, - czujki dualne, które wykorzystują dwa różne rodzaje detekcji (detekcję w podczerwieni i mikrofalową), uzyskując większą skuteczność działania i - eliminując potencjalne fałszywe alarmy, - sygnalizujące różnego rodzaju zagrożenia, jak: ulatniający się gaz, dwutlenek węgla, zadymienie, wysoka temperatura oraz zalanie wodą.

Urządzenia tworzące system alarmowy Sygnalizatory - mają za zadanie informować osoby znajdujące się w najbliższym otoczeniu o zaistnieniu sytuacji alarmowej w wyraźnie dostrzegalny sposób. Rozróżnia się sygnalizatory optyczne (wykorzystujące sygnalizację świetlną), akustyczne (wykorzystujące sygnalizację dźwiękową) oraz optyczno-akustyczne (łączące obie te formy). Mogą być montowane wewnątrz pomieszczeń lub na zewnątrz budynków. Powiadamianie i monitoring - realizowane są za pośrednictwem specjalnych modułów komunikacyjnych i linii telefonicznej. Moduły komunikacyjne, w zależności od użytego modelu, umożliwiają osobom z odpowiednimi uprawnieniami użytkownika bądź administratora, na jednokierunkową bądź dwukierunkową zdalną komunikację z centralą systemu alarmowego. Komunikacja może być inicjowana przez centralę alarmową (powiadamianie upoważnionych osób o niepokojących zdarzeniach w chronionym obiekcie podczas nieobecności użytkowników) lub przez uprawnione do tego osoby (zdalne zarządzanie systemem bądź podejmowanie działań w odpowiedzi na informacje systemu alarmowego, o mających miejsce niepokojących zdarzeniach w chronionym budynku). System bezprzewodowy - stosowany jako autonomiczne (samodzielne) rozwiązanie alarmowe lub moduł wykorzystywany do rozbudowy dowolnego przewodowego systemu alarmowego o elementy bezprzewodowe. Dwukierunkowa szyfrowana komunikacja zapewnia wysoką klasę ochrony przed włamaniem i sabotażem. O ile połączenia kablowe są pewniejsze, o tyle dzisiejsze rozwiązania systemów alarmowych opierających się na komunikacji bezprzewodowej wraz z mechanizmami kontroli sprzętu zapewniają bezawaryjność na imponującym poziomie, niezwykle długi czas pracy bateryjnej oraz wczesną sygnalizację ich wyczerpywania się. Daje to poczucie pewności, że rozwiązanie takie jest godną rozważenia alternatywą dla tradycyjnych metod instalacji. Prostota w eksploatacji i brak konieczności instalowania okablowania w budynku powoduje, że chętnie jest nabywana przez właścicieli wykończonych już budynków.  

Centrala alarmowa

Czujki PIR Czujniki ruchu PIR (pasywne czujki podczerwieni) są najczęściej wykorzystywane w systemach alarmowych. Zasada ich działania polega na wykrywaniu zmian natężenia promieniowania podczerwonego. Każdy przedmiot, zwierze a także człowiek emituje promieniowanie podczerwone. Czujki PIR analizują zmiany natężenia tego promieniowania. Zatem jeśli w pomieszczeniu nic się nie porusza – czujka widzi tylko nieruchome „tło” czyli meble, ściany, itp. Jeśli w pomieszczeniu znajdzie się nowy obiekt o innym niż tło natężeniu promieniowania i będzie się poruszał z odpowiednią prędkością (np. 0,2-2,5 m/sek) to czujka wykryje ten obiekt jako intruza i prześle odpowiedni sygnał alarmowy do centrali. Przy instalowaniu czujek PIR należy pamiętać, że wykrywają one ruch najlepiej w poprzek czujki (prostopadle do soczewki), a najgorzej ruch od i do czujki. Zatem należy instalować je w narożach pomieszczeń, lub na ścianach korytarzy itp. Na czujki PIR nie powinno padać bezpośrednio promieniowanie słoneczne, nie powinny być także kierowane na elementy, które mogą szybko zmieniać temperaturę – kominki, grzejniki, otwory wentylacyjne, itp. (możliwość wystąpienia fałszywych alarmów). Czujki PIR „nie widzą” przez okna, ściany, meble, itp. zatem należy zwracać uwagę przy instalacji aby nie były przez nic zasłaniane.

Czujka ruchu PIR Parametry techniczne: Rodzaj detektora: Podwójny element PIR Zasilanie: 12V Średni pobór prądu: 11mA Wyjścia: Alarm (NC), Sabotaż (NC) Dodatkowe funkcje: MEM i LED Sygnalizacja działania: Dioda LED Temperatura pracy: -10°C...+55°C Wysokość montażu: Zalecana 2,4m Wymiary: 62x96x48mm W wyposażeniu uchwyt montażowy

Dualna czujka ruchu PIR i zbicia szyby parametry techniczne: Rodzaj detektora: podwójny element PIR, akustyczna czujka stłuczenia, Kąt widzenia: 90 st., Zasięg czujki ruchu: 12 m , Zasięg czujki stłuczenia: 6 m , Zasilanie: 12V, Średni pobór prądu: 7,5 mA, Wyjścia: Alarm (NCG - stłuczenie, NCP - ruch), Sabotaż (TMP), Temperatura pracy: -10°C...+55°C, Wysokość montażu: zalecana 2,4m,

Czujnik dymu

Czujki mikrofalowe Zasada działania czujek mikrofalowych (MW) podobna jest do działania radaru policyjnego. Czujka mikrofalowa emituje fale radiowe o wysokiej częstotliwości (ok. 1- 10GHz), które odbijają się od przedmiotów, zwierząt, ludzi i wracają do czujki. Układ elektroniczny czujki porównuje falę wysłaną z falą odebraną. Wykorzystując zjawisko Dopplera (częstotliwość fali odbijającej się od obiektu ruchomego jest inna, niż częstotliwość wysyłana przez nadajnik) czujka wykrywa ruch intruza w odległości nawet do 15-20 metrów od niej. W odróżnieniu od czujek PIR, dla których nawet karton tektury stanowi przeszkodę, czujki mikrofalowe widzą przez cienkie ściany, płyty, kartony, itp. Czujki mikrofalowe pracujące na tych samych częstotliwościach mogą się zakłócać wzajemnie, dlatego przy planowaniu ich rozmieszczenia należy wziąć to pod uwagę. Można np. zastosować czujki mikrofalowe tylko w pomieszczeniach o najwyższym ryzyku włamania (w pozostałych czujki PIR), lub stosować czujki mikrofalowe o różnych częstotliwościach pracy (jest ich ograniczona ilość). Zasięg czujek mikrofalowych (w tym zasięg zakłócania także) można regulować poprzez zmianę natężenia emisji promieniowania mikrofalowego. Czujki MW wykrywają ruch najlepiej w kierunku od i do czujki (inaczej niż PIR). Czujki mikrofalowe emitują fale o tak małej mocy, że są bezpieczne dla zdrowia i życia ludzi, nie należy ich porównywać do kuchenki mikrofalowej, co często jest czynione. Moc mikrofal emitowanych przez czujkę mikrofalową to około 1-10mW = 0,001-0,01W!

Czujki mikrofalowe

Czujniki otwarcia - kontaktrony Składają się z dwóch elementów: magnesu oraz kontaktronu. Kontaktron to szklana rurka z zatopionymi dwoma stykami. Jeśli kontaktron znajduje się w polu magnetycznym (drzwi zamknięte) - styki są zwarte (lub rozwarte - w zależności od konfiguracji), w momencie otwarcia drzwi magnes oddala się od kontaktronu i jego styki rozwierają się (lub zwierają) przesyłając odpowiedni sygnał do centrali. Kontaktrony należy mocować w odpowiednim miejscu do drzwi i okien, tak, aby nawet niewielkie uchylenie powodowało alarm. Z drugiej strony, przy oknach uchylnych, należy montować tak czujniki otwarcia, aby było możliwe wietrzenie mieszkania przy załączonym alarmie (zazwyczaj na dole ramy okiennej).

Czujki udarowe - sejsmiczne Czujki udarowe wykrywają drgania podłoża, do którego są przymocowane. Najczęściej montuje się je na drzwiach, ramach okiennych, sejfach, ścianach, itp. Jeśli drgania podłoża przekroczą określoną wartość (ustawioną czułość) - czujka sygnalizuje alarm.

Przyciski napadowe

Sygnalizatory

Sposoby powiadamiania Powiadomienie telefoniczne (dialer) to najpopularniejszy system powiadomienia o alarmie. W dialery telefoniczne wyposażone są praktycznie wszystkie obecnie sprzedawane centrale alarmowe (seria central CA, Versa, Integra). Powiadomienie telefoniczne działa podobnie jak zwykły telefon. Centrala jest podłączona pod zwykłą linię telefoniczną (może być pod tą samą co telefon). W momencie wykrycia alarmu dialer centrali alarmowej dzwoni na wybrane numery telefonów (wcześniej wpisane do pamięci centrali) i odtwarza komunikat głosowy nagrany wcześniej na syntezerze mowy. Możliwa jest także komunikacja cyfrowa centrali alarmowej z agencją ochrony. Wówczas zamiast komunikatu głosowego dialer telefoniczny przekazuje informację cyfrową (kod monitoringu). Dużą zaletą powiadamiania telefonicznej jest jego niski koszt oraz brak stałych opłat (opłaty pobierane są tylko za połączenia telefoniczne) oraz prostota instalacji powiadamiania. Niestety powiadamianie telefoniczne szczególnie narażone jest na sabotaż (odcięcie linii telefonicznej) i w obiektach o dużym zagrożeniu stosowane jest równolegle z powiadomieniem GSM lub radiowym. Powiadomienie GSM - realizowane jest zazwyczaj za pośrednictwem modułów GSM wyposażonych w przemysłowe telefony komórkowe (na płycie modułu). Powiadomienie GSM o alarmie przekazywane jest zazwyczaj w formie SMS-ów lub/i komunikatów głosowych na wybrane numery telefonów komórkowych lub stacjonarnych. W przeciwieństwie do powiadomienia po zwykłej linii telefonicznej powiadomienie GSM nie jest tak bardzo narażone na sabotaże, co jest niewątpliwą zaletą. Należy się jednak liczyć w tym przypadku ze stałymi kosztami utrzymania karty SIM w telefonie powiadamiania GSM. Powiadomienie radiowe o alarmie stosowane jest przy nieznacznych odległościach pomiędzy centralą alarmową a odbiorcą sygnału (np. stacją monitorowania alarmów). Realizowane jest za pośrednictwem nadajników i odbiorników pracujących zazwyczaj w paśmie 433MHz lub 27MHz z transmisją cyfrową. Powiadomienie radiowe wiąże się z dosyć dużymi kosztami instalacyjnymi (zwłaszcza nadajniki o dużym zasięgu), ale niskimi kosztami eksploatacyjnymi.

Syntezer mowy moduł GSM

Zasilanie Wszystkie elementy systemu alarmowego, aby działać, muszą być zasilane. Zasilanie czujek ruchu, sygnalizatorów, manipulatorów i innych elementów systemu alarmowego realizowane jest zazwyczaj przez zasilacz centrali alarmowej. Zasilacz ten pobiera prąd z zasilacza sieciowego całego systemu alarmowego. Zasilacz sieciowy najczęściej znajduje się w tej samej obudowie co centrala alarmowa. Oprócz zasilania sieciowego 230V centrala alarmowa musi mieć także źródło zasilania awaryjnego. Są nim akumulatory bezobsługowe (zazwyczaj kwasowo-ołowiowe) mieszczące się także w obudowie centrali alarmowej. W bardziej rozbudowanych systemach SSWiN, stosuje się także zasilacze buforowe, które uzupełniają zapotrzebowanie na moc wszystkich elementów systemu. Bardziej rozbudowane systemy alarmowe zawierają także inne elementy - np. czytniki kart zbliżeniowych, itp. Stosowane są one zazwyczaj w systemach ochrony zewnętrznej w obiektach o wysokim i bardzo wysokim ryzyku włamania.

manipulator Ciekłokrystaliczny, wyświetlacz (2x16 znaków) ułatwia komunikację systemu z użytkownikiem i instalatorem. Diody LED informują dodatkowo o stanie systemu (stref), wystąpieniu alarmu, awarii oraz o czasie na wyjście lub wejście. wyświetlacz LCD 2x16 znaków odczyt pamięci zdarzeń stan wejść centrali stan stref zegar systemu i data notatki z serwisu notatki serwisowe to wygodny sposób przypomnienia użytkownikowi m.in. o okresowej konserwacji systemu stan stref - ALARM, czas na wejście lub wyjście stan systemu - AWARIA sygnalizacja dźwiękowa alarm awaria czas na wejście czas na wyjście czas autouzbrojenia naruszenie wejść (gong) potwierdzenie operacji klawiatury 2 wejścia obsługa konfiguracji NO, NC, EOL, 2EOL/NO i EOL/NC kilkadziesiąt rodzajów reakcji wykrywanie awarii czujki wykrywanie zamaskowania czujki mikroprzełącznik wykrywający sabotaż manipulatora sygnalizacja utraty łączności z centralą łącze RS-232 do współpracy z GUARD64

Ekspander Ekspander CA-64 E umożliwia rozbudowę systemów alarmowych o osiem wejść posiadających identyczne właściwości jak wejścia płyty głównej centrali. 8 wejść obsługa konfiguracji NO, NC, EOL, 2 EOL/NO i EOL/NC kilkadziesiąt rodzajów reakcji wykrywanie awarii czujki wykrywanie zamaskowania czujki dodatkowe wejście sabotażu modułu

Linia NO Czujki alarmowe posiadają przekaźnik typu NO, który w momencie wykrycia ruchu (lub innego kryterium alarmowego) zwierał linie dozorową, i tym samym generował alarm (w stanie czuwania linia dozorowa była rozwarta). Czujki alarmowe z przekaźnikiem typu NO łączono z centralą alarmową za pomocą 4-żyłowego przewodu, i najczęściej na jednej linii dozorowej pracowało kilka czujek w układzie ściśle równoległym. Stosowanie kilku czujek alarmowych na jednej linii dozorowej sprawiało, że skuteczność ochronna tego rozwiązania była bardzo niska. Ponadto, w takim rozwiązaniu linia dozorowa mogła mieć tylko i wyłącznie dwa stany pracy (rozwarty - stan czuwania, zwarty - alarm), co dodatkowo zmniejszało skuteczność ochrony, ponieważ nie było możliwości zastosowania np. ochrony antysabotażowej. Przerwania ciągłości jakiejkolwiek z żył przewodu łączącego czujkę z centralą całkowicie eliminowała możliwość wygenerowania alarmu. Obecnie tego typu rozwiązanie, praktycznie całkowicie wyszło z użytku.

Linia NO

Linia NC Linia dozorowa typu NC jest linią dwustanową, zapewnia ochronę antysabotażową linii i czujki alarmowej. W takim przypadku czujka alarmowa posiada na swoim wyposażeniu przekaźnik, który po podania zasilania przechodzi w stan aktywności, i tym samym powoduje zwarcie styków. Analogicznie odłączenie zasilania powoduje rozwarcie styków przekaźnika czujki, co tym samym prowadzi do wystąpienia kryterium alarmu na odpowiednim wejściu centrali alarmowej. Czujki z przekaźnikiem NC działają całkowicie odwrotnie od tych z NO. Niezwykle ważną cechą czujek NC jest wbudowany mikrowyłącznik (TAMP), którego zadaniem jest kontrolowanie otwarcia obudowy (zwarty gdy obudowa prawidłowo zamknięta). W tym przypadku czujka jest łączona z dwoma wejściami centrali (linia 1 i linia 2) za pomocą 6-żyłowego przewodu. Pierwsze wejście centrali (linia 1 - włamaniowa) jest odpowiedzialna za kontrolowanie zjawisk spełniających kryteria alarmu, natomiast drugie wejście centrali (linia 2 - sabotażowa) spełnia zadania związane z ochroną antysabotażową (głównie otwarcie obudowy czujki). Należy również dodać, że każde z tych wejść pracuje w trybie dwustanowym (zwarcie, rozwarcie).

Linia NC

Linia dozorowa parametryczna - EOL typu NC W tym przypadku mamy do czynienia z linią dozorową, pozwalającą na rozpoznanie trzech stanów pracy. Pierwszym stanem pracy takiej linii dozorowej jest stan dozoru, czyli gdy rezystancja linii dozorowej, połączonej drugą stroną z masą, wynosi RS z założoną tolerancją T. Przeważnie tolerancja wynosi 10%, jednak w przypadku szczególnie zaawansowanych urządzeń, przeznaczonych do zastosowań specjalnych, może wynosić 5%, a nawet 1%. Drugim stanem trójstanowej linii dozorowej jest stan alarmu włamaniowego, czyli gdy rezystancja linii dozorowej wzrośnie ponad wartość RS (przekroczenie tej wartości jest określane jako rozwarcie linii dozorowej). Ostatnim stanem pracy omawianej linii dozorowej jest stan alarmu sabotażowego, czyli gdy rezystancja linii dozorowej spadnie poniżej wartości RS ?T% (zwarcie linii dozorowej). W przypadku linii dozorowej parametrycznej EOL stosuje się czujki o parametrach elektrycznych identycznych jak w przypadku linii typu NC. Połączenie czujki z centralą alarmową realizuje się przy pomocy 6-żyłowego przewodu.

Linia dozorowa parametryczna - EOL typu NC

Podłączenie kilku czujek alarmowych do jednej linii dozorowej parametrycznej typu EOL W przypadku konieczności podłączenia dwóch lub więcej czujek alarmowych do jednej linii dozorowej parametrycznej typu EOL (End-of-Line), należy podstępować analogicznie jak w przypadku linii sabotażowej. W takim układzie zasilanie czujek alarmowych należy połączyć równolegle, natomiast linie dozorowe szeregowo. Należy jednak pamiętać, że każda z linii dozorowych musi być wyposażona w jeden rezystor EOL o wartości RS. Dodatkowo w przypadku długich linii należy uwzględnić rezystancję przewodów i złączek, aby rzeczywisty łączny opór RX linii mieścił się w tolerancji dla wartości wymaganej RS (RS - T ? RX ? RS + T). Oczywiście w takim układzie ustalenie, która z podłączonych czujek jest przyczyną fałszywego alarmu jest niemożliwe, dlatego nie zaleca się podłączania większej liczby czujek do jednej linii dozorowej.

Linia dozorowa parametryczna - EOL typu NC

Linia dozorowa parametryczna - EOL typu NC Podłączenie większej liczby czujek alarmowych do jednej linii dozorowej, choć uniemożliwia identyfikację czujki, będącej przyczyną wystąpienia fałszywego alarmu, to jednak w znacznym stopniu pozwala na ograniczenie kosztów budowy instalacji alarmowej. Istnieje jednak rozwiązanie pozwalające na wyeliminowanie tej wady, a jest nim tzw. dublowanie linii dozorowej parametrycznej typu EOL. W tym układzie czujki alarmowe są łączone z centralą podobnie jak w standardowej konstrukcji EOL, jednak z tą różnicą, że do jednego zacisku linii dozorowej na centrali połączone są równolegle jakby Dwie linie dozorowe z rezystorami odpowiednio R1 oraz R2, przy czym wartości tych rezystorów nie mogą być równe. Rezystancja linii równa RS (dozór), rezystancja linii równa R2 (naruszenie czujki A), rezystancja linii równa R1 (naruszenie czujki B). Takie rozwiązanie pozwala na identyfikację obu składowych linii dozorowej, zwykle opisywanych jako "n" oraz "n+8„.

Linia dozorowa parametryczna - EOL typu NC entrala alarmowa musi rozpoznawać aż pięć różnych stanów rezystancji między zaciskiem linii a masą, przy jednoczesnym założeniu, że R1 < R2. Wartość RS możemy obliczyć ze wzoru określającego sumaryczny opór rezystorów podłączonych równoległe: RS-1 = ? Rn-1, co w naszym przypadku daje: RS = ( R1-1 + R2-1 )-1.

Linia dozorowa dwuparametryczna - DEOL typu NC Koncepcja zdublowanej linii dozorowej parametrycznej EOL pozwalającej na rozpoznawania aż 5 stanów (przedziałów rezystancji linii dozorowej na zaciskach), pozwoliła na opracowanie kolejnego rozwiązania, którym jest linia dozorowa dwuparametryczna typu DEOL (Double End- of-Line). Wyposażona jest w dwa rezystory parametryzujące, z czego pierwszy został wstawiony szeregowo w obwód linii dozorowej, natomiast drugi bocznikuje styki przekaźnika alarmowego czujki. Taka koncepcja pozwala na rozpoznanie aż pięciu przedziałów rezystancji oraz trzech stanów linii dozorowej, z uwzględnieniem następujących warunków: Stan dozoru - gdy rezystancja linii dozorowej połączonej drugą stroną z masą, wynosi RS = R1, przy założonej tolerancji T. Stan alarmu włamaniowego - gdy rezystancja linii dozorowej wzrośnie do wartości określonej równaniem RA = R1 + R2, przy założonej tolerancji T (stan występuje w momencie rozwarcia przekaźnika czujki alarmowej). Stan alarmu sabotażowego - gdy rezystancja linii dozorowej jest różna od wartości RS ?T oraz RA ?T oraz w momencie otwarcia obudowy czujki alarmowej.

Linia dozorowa dwuparametryczna - DEOL typu NC

Podłączenie kilku czujek alarmowych do jednej linii dozorowej dwuparametrycznej typu DEOL W przypadku linii DEOL podłączanie większej liczby czujek alarmowych do jednej linii dozorowej jest znacznie trudniejsze, niż to ma miejsce w przypadku wcześniej omawianych linii parametrycznych EOL. Zasilanie czujek alarmowych łączymy równolegle, natomiast linię dozorową szeregowo. Następnie w jednym miejscu na linii dozorowej należy włączyć szeregowo w obwód linii rezystor R1 oraz zbocznikować styki przekaźników alarmowych obu czujek dodatkowym rezystorem R2. Wyzwolenie alarmu następuje, gdy otwarcie przekaźnika w którejkolwiek czujce na linii dozorowej powoduje wzrost rezystancji z wartości dozorowej RS = R1 do wartości RA = R1 + R2. W takim układzie alarm sabotażowy jest wyzwalany w przypadku otwarcia mikroprzełączników sabotażowych lub zwarcia linii dozorowej do masy. Dodatkowo w przypadku długich linii należy uwzględnić rezystancję przewodów i złączek, aby rzeczywisty łączny opór RX linii mieścił się w tolerancji dla wartości wymaganej RS (RS - T ? RX ? RS + T). Omówione rozwiązanie pozwala na podłączenie dwóch czujek alarmowych do jednej linii DEOL. W przypadku większej liczby czujek sposób ich podłączania jest bardziej skomplikowany, i z praktycznego punktu widzenia nie jest zalecany.

Podłączenie kilku czujek alarmowych do jednej linii dozorowej dwuparametrycznej typu DEOL

Podłączenie kilku czujek alarmowych do jednej linii dozorowej dwuparametrycznej typu DEOL Choć konfiguracja połączenia czujek DEOL (linia dwuparametryczna) jest w istocie rozwinięciem zdublowanej linii parametrycznej EOL, to jednak wielu producentów central do obsługi systemów sygnalizacji włamania i napadu (SSWiN), stosuje w swoich produktach system dublowania dla linii dozorowych dwuparametrycznych DEOL. Idea dublowania linii DEOL powstała przede wszystkim z myślą o obniżeniu kosztów budowy współczesnych instalacji alarmowych. Podłączenie dwóch czujek do zdublowanej linii dozorowej typu DEOL wygląda praktycznie tak samo jak w przypadku normalnej linii DEOL, tylko z tą różnicą, że drugą czujkę podłączamy szeregowo i dodatkowo na stykach jej przekaźnika wpinamy rezystor bocznikujący R3 (przy założeniu, że R2 ? R3 i R2 > R3).

Podłączenie kilku czujek alarmowych do jednej linii dozorowej dwuparametrycznej typu DEOL W przypadku zdublowanej linii dozorowej dwuparametrycznej typu DEOL centrala alarmowa musi rozpoznawać aż dziewięć stanów (przedziałów rezystancji między zaciskiem linii dozorowej a masą).

Bariera podczerwieni

Możliwości bariery podczerwieni -Wyboru czterech odrębnych częstotliwości, co umożliwia instalacje większej ilości jednostek bez ryzyka interferencji fal, -Cztery wiązki wysokiej mocy: Podwójna modulacja częstotliwości oraz system pętli oferują wiązki wysokiej mocy o dziesięciokrotnie dłuższym zasięgu maksymalnym i stukrotnie wyższej częstotliwości -Regulacja czasu naruszenia wiązek: 0,05 - 0,7s -Zabezpieczenie przed zewnętrznym światłem: Bezawaryjną pracę w warunkach luminacji do wartości 50. 000 lux zapewnia wbudowany filtr kompensacyjny światła zewnętrznego -Dwa poziomy mocy transmisji wiązek: umożliwiają dostosowanie mocy wiązek do dystansu pomiędzy nadajnikiem i odbiornikiem -Filtr kompensacyjny światła dziennego -Odporność na fałszywe alarmy: zastosowanie czterech zsynchronizowanych wiązek, ze względu na wymóg przerwania ich jednocześnie w celu inicjacji alarmu skutecznie eliminuje najczęstsze przyczyny powstawania fałszywych zajść -Zabezpieczenie przeciwko zlodowaceniu/rosie: specjalna osłona na obudowie bariery zapewnia prawidłową ochronę wiązek nawet w przypadku pokrycia obudowy przez lód czy też rosę

Bariera podczerwieni

Nadajnik podczerwieni