Wiek XVII: 1598 edykt nantejski (odwołany w 1685) - 1715 śmierć Ludwika XIV Królowie francuscy: Henryk IV (1594-1610), Ludwik XIII (1610-1643) Ludwik XIV (1643-1715) Królowie polscy: Zygmunt III Waza (1587-1599), Władysław IV Waza (1632-1648), Jan Kazimierz (1648-1668), Michał Wiśniowiecki (1669-1673), Jan III Sobieski (1674-1696), August II Mocny (1697-1733)

Pierwsza połowa wieku: 1598 edykt nantejski -1661 początek osobistego panowania Ludwika XIV, po ślubie z infantką Marią-Teresą w 1660 1610- śmierć Henryka IV, zamordowanego przez Ravaillac’a 1610-1617- regencja jego żony Marii Medycejskiej(Concini) 1618 – początek wojny trzydziestoletniej 1617-1643 - panowanie Ludwika XIII 1624-1642 Richelieu u władzy, pierwszy minister Ludwika XIII

Armand Jean du Plessis de Richelieu 1585-1642

1627 - oblężenie La Rochelle 1635-1659 – wojna z Hiszpanią, traktat pirenejski 1643-1661 – regencja Anny Austryjaczki (Mazarini) 1648-1653 – Fronda (rokosz), (parlamentarna i książąt), bunt przeciwko władzy króla

1682 – francuskie podboje w Ameryce Północnej (Luiziana) Druga połowa wieku: rządy Ludwika XIV (1661-1715) 1663 – Kanada zostaje prowincją królewską 1667-1668 – wojna dewolucyjna 1672- 1678 - wojna z Holandią 1682 – francuskie podboje w Ameryce Północnej (Luiziana) 1685 – odwołanie edyktu nantejskiego 1688- 1697- wojna Francji z Ligą Augsburską 1701-1713 – wojna o sukcesję hiszpańską 1715-1774 - Ludwik XV, prawnuk Ludwika XIV (regencja Filipa Orleańskiego: 1715-1723)

nec pluribus impar,równy nawet wielu słońcom, dewiza Ludwika XIV, początek absolutyzmu

Hory boginie : ładu między ludźmi a naturą; symbolizujące 3 pory roku (3 córki Zeusa i Temidy lub Heliosa i Selene); kostium Ludwika XIV w Ballet de la nuit w 1653

Kostium króla w finale Ballet de la nuit Kostium króla w finale Ballet de la nuit. Kostium Cerery, rzymskiej bogini wegetacji i urodzajów, noszony przez króla w Ballet des Saisons w 1661

Wersal po pierwszej przebudowie w 1668

1660 : początek prac Architekci : Charles Le Brun André Le Nôtre, Louis Le Vau, Jules Hardouin-Mansard Ex. Galeria zwierciadlana : 1678-1684, 357 luster, 17 łuków lustrzanych odzwierciedlających 17 arkad okiennych 1682 : dwór przenosi się do Wersalu

1685 – odwołanie edyktu nantejskiego Dragonady na południowym-zachodzie

Akademia Nauk 1666, Akademia Inskrypcji i Literatury Pięknej 1663, Akademia Malarstwa i Rzeźby 1648, Akademia Architektury 1671, Akademia Polityczna 1712

5 okresów w literaturze (według Jean Rohou): 1/ 1598-1628: dominacja literatury lirycznej 2/ 1628-1642: literatura heroiczno-dramatyczna 3/ 1643- 1659: powieść i parodia 4/ 1660- 1680/1685: klasycyzm 5/ 1685- 1715: analiza krytyczna

Barok (etym.: o nieregularnej formie) - termin użyty przez krytyków w XX wieku : nazwa okresu w kulturze (we Francji od 1580 do 1660) lub estetyka oparta bardziej na wyobraźni i uczuciowości niż na regułach i rozumie. Estetyka przeciwstawiana klasycyzmowi.

Barok – termin określający utwory o intensywnej dramaturgii (przejaskrawienia, wyolbrzymienia, przesada, gwałtowność , przepych, przeładowanie), niejednorodność stylistyczna i czasem niezrozumiałość. Termin stosuje się do określenia zjawisk w kulturze francuskiej lat 1580-1620.

Barok „to okres napięć między siłami, które dążą do koncentracji i tymi, które zakładają dowolność i rozproszenie. [...] Zauważa się dążenie do jednolitości, jasności, oszczędności środków wyrazu i racjonalności, ale te tendencje wyrażają się najczęściej w formach przeciwnych: wyobraźni, uczuciowości, bogactwie językowych przenośni”. C-G. Dubois , Le Baroque

Główne tematy i motywy literatury barokowej: zmienność i nietrwałość świata, przemijanie , niepewność losu człowieka motyw śmierci, gwałtowność i makabra, „życie jest teatrem”

„Ta teatralizacja, ta chęć pokazania się i olśnienia wyrażają niepewność, poczucie przerażenia i zagubienia; ten teatr –zaczarowany pałac jest ironicznym odbiciem, w którym ujawniają się wewnętrzne lęki człowieka współczesnego, który właśnie się narodził." G. Dotoli, Littérature et société en France au XVIIe s., 1987

Klasycyzm: termin określający stylistykę utworów opartą na oszczędności środków, klarowności kompozycji i środków wyrazu, zgodności z naturą, pięknie wyrazu, wykwintności i czasami przestrzeganiu reguł. Terminem tym określa się literaturę starożytnych Greków i Rzymian. We Francji, nazwa odnosi się do całej twórczości artystycznej lat1660-1680, a czasami też lat 1630-1700.