ZAPIS DANYCH

Człowiek od zarania dziejów w różny sposób próbował zapisywać swoje informacje bądź przemyślenia. Już w epoce „kamienia łupanego” człowiek pierwotny malował na ścianach grot i jaskiń swego rodzaju malowidła dzięki którym chciał uwiecznić sceny ze swojego życia dla przyszłych pokoleń. W miarę upływu czasu człowiek wymyślał coraz to lepsze i łatwiejsze do zrozumienia metody zapisu różnego rodzaju danych.

SPOSOBY ZAPISU DANYCH Taśmy magnetyczne Nośniki magnetyczne Zapis fluorescencyjny Zapis do pamięci podręcznej komputera Dysk twardy CD-ROM, CD-R , CD-RW, DVD Dyskietki

Taśmy magnetyczne Taśmy magnetyczne służyły jako pierwsze do przechowywania danych. Wraz z rozwojem technologii i wzrostem potrzeb opracowano szereg standardów zapisu danych na taśmy. Obecnie najbardziej popularne standardy to: DAT (Digital Audio Tape) - cyfrowe taśmy dźwiękowe, ukośny zapis ścieżek na taśmie. Przykładowa szybkość transmisji danych to 2MB/s dla DDS-3 oraz 6MB/s dla DDS-4. QIC (Querter-Inch Cartridge) - taśmy o szerokości 1 cala, liniowy zapis ścieżek na taśmie. Pojemność w zakresie 525MB do 100GB. Przykładowe szybkości transmisji danych zależnie od rodzaju taśmy (bez kompresji) to: 12GB - 1.2MB/s, 25GB - 2MB/s, 50GB - 5MB/s.

Travan - liniowy zapis ścieżek na taśmie - twórca technologii Imation (3Com). Taśmy umożliwiające przechowywanie danych o rozmiarach od 0,4GB do 36GB. Przykładowe szybkości transmisji danych dla tego typu taśm (bez kompresji) to: Travan8NS - 0,6MB/s, Travan20NS - 1MB/s.

Nośniki magnetyczne Zapis informacji polegający na odpowiednim przemagnesowaniu pól nośnika magnetycznego. Wszystkie typy pamięci na warstwach magnetycznych działają na tej samej zasadzie: na poruszającej się warstwie magnetycznej dokonywany jest zapis informacji polegający na odpowiednim przemagnesowaniu pól nośnika informacji, (istnieje wiele metod zapisu informacji cyfrowej na nośniku magnetycznym: metoda bez powrotu do zera, metoda modulacji częstotliwości, metoda zmodyfikowanej modulacji częstości). Nad i pod tymi „talerzami” umieszczone są głowice odczytujące i zapisujące dane. Szybkość odczytu i zapisu jest duża, ponieważ ów talerze wirują z prędkością tysięcy obrotów na minutę.

Zapis fluorescencyjny Zapis fluorescencyjny został opracowany przez Constellation 3D (C3D). Przezroczyste płyty i karty pamięci bazujące na zjawisku fluorescencji mają zrewolucjonizować zapis audio, wideo oraz danych. Fluorescencyjne płyty mają zasadniczą przewagę nad technologiami dostępnymi obecnie, tam gdzie pojemność DVD jest niewystarczająca. Pierwszym zastosowaniem tego typu jest cyfrowe kino - oczywiście, nie kino domowe, ale prawdziwe kino z projekcją na dużym ekranie. Aby zastąpić celuloidową taśmę filmową nośnikiem cyfrowym, potrzeba zapisać ogromne ilości danych. Jest to wymarzone zastosowanie dla płyt o pojemności rzędu 100 GB. C3D mocno akcentuje możliwość takiego zastosowania.

Zapis do pamięci podręcznej komputera Organizacja i architektura pamięci podręcznej mają jedynie wpływ na częstość odczytu danych (lub instrukcji) z pamięci głównej. Dzięki temu zmniejsza się czas oczekiwania procesora na dane. Z punktu widzenia ogólnej wydajności komputerowej ważny jest również sposób zapisu do pamięci głównej. Zapis natychmiastowy (Write Through) Każdy zapis danych następuje bezpośrednio do pamięci głównej, bez przechodzenia przez pamięć podręczną. Zapewniona jest integralność danych tzn., że dane w pamięci głównej są aktualne w każdej chwili, gorzej jest z wydajnością systemu.

Zapis do bufora (Posted Write) Aby zmniejszyć czas oczekiwania na zapis danych do pamięci wykonuje się go tylko wtedy, gdy szyna pamięci nie jest zajęta. W tym celu musi się przeznaczyć pewną część pamięci podręcznej na bufor danych oczekujących na zapisanie. Zapis opóźniony (Write Back) Bardzo skomplikowany technicznie algorytm zapisu opóźnionego jest szczytowym osiągnięciem w zakresie konstrukcji pamięci podręcznej. Dane do pamięci głównej zapisuje się dopiero wtedy, gdy nie wystarcza już miejsca w pamięci podręcznej na ich dalsze magazynowanie.

Dysk twardy Najważniejszym z nośników informacji na komputerze jest twardy dysk HDD (Hard Disc Drive). Jego pojemność może być różna (obecnie od kilkuset megabajtów do kilkunastu gigabajtów). Tenże dysk jest montowany na stałe w obudowie, lub w postaci wymiennego modułu. Jest to urządzenie pamięciowe, będące zwykle sztywnym, metalowym dyskiem (jakby talerzem), pokrytym materiałem magnetycznym

CD-ROM, CD-R , CD-RW, DVD CD-ROM Jest to systemem opracowany na podstawie płyt kompaktowych audio. Dysk jest plastikowym krążkiem, w którym zostały zapisane cyfrowe informacje w postaci mikroskopijnych wgłębień. Informacje mogą z niego być później odczytywane za pomocą wiązki światła laserowego. Dane zapisywane są od środka do brzegu nośnika.

CD-R i CD-RW Od strony elektronicznej, sposobu kodowania i formatu zapisu danych, nagrywarki niczym nie różnią się od klasycznych napędów CD. Różnice związane są z technologią i materiałami zastosowanymi do produkcji płyt. CD-R – jednorazowo można na niej coś zapisać, natomiast na CD-RW można wielokrotnie zapisywać.

DVD Standard zapisu danych na optycznym nośniku danych, podobnym do CD-ROM (te same wymiary: 12 lub 8 cm) lecz o większej pojemności uzyskanej dzięki zwiększeniu gęstości zapisu.

Dyskietka To kwadratowa, płaska obudowa, wykonana z tworzywa sztucznego i kryjąca wewnątrz czarny, magnetyczny krążek, na powierzchni, którego zapisywane są dane. Zapis informacji (oraz ich odczyt) odbywa się w stacji dyskietek FDD (Floppy Disc Drive), która jest podstawowym elementem zestawu komputerowego. Krążek jest obracany tam z dość dużą prędkością, a dane zapisywane są magnetycznie na jednej lub obu jej stronach.Umożliwia zapis 1,44 MB na pojedynczej dyskietce.