MALARSTWO 1. POŁOWY XX Kamila Pietrykowska
AWANGARDA Awangarda artystyczna ogłaszała swoje manifestacje i programy, często nawiązywała do ówczesnych nutrów w sztuce europejskiej. Na twórczość miały wpływ różne kierunki awangardowe w Europie, przefiltrowane dodatkowo przez osobowość artystyczną i tradycje polskiej sztuki. Stąd artyści często łączyli elementy sztuki zachodniej ze sztuką ludową.
FORMIZM Formizm - ruch o niejednolitej stylistyce, w dużej mierze nawiązuje do kubizmu. Uważano, że w dziele sztuki nie jest ważna tematyka ani kolor, tylko forma. Geometryzowano kształty przedstawionych przedmiotów. Głównym przedstawicielem i przywódcą formistów był Zbigniew Pronaszko. Dążył on do syntezy form i kolorów, ograniczając je do kilku podstawowych barw.
KONSTRUKTYWIZM Tendencje zbliżające się do abstrakcji geometrycznej odnajdziemy w ugrupowaniu polskich konstruktywistów. Uważali, że indywidualizm w sztuce nie istnieje, za to ważny jest zbiorowy proces twórczy. Czołową postacią tego nurtu w sztuce był Władysław Strzemiński. Według niego obraz jakby zastygał w bezczasowości, pozbawiony wszelkiej dynamiki kompozycyjnej, miał po prostu trwać.
TRADYCJE Równoległe do artystów z ugrupowań awangardowych działali artyści, którzy głosili powrót do tradycyjnego, europejskiego malarstwa. Twierdzili, że zanim w obrazie dostrzeżemy temat i formę, działa na nas kolor. To on jest najważniejszy. Wyznawcy tej teorii, skupili się wokół Józefa Pankiewicza, który namalował jeden z najsłynniejszych dzieł „Dziewczynka w czerwonej sukience”.