Programowanie strukturalne i obiektowe Zmienne i stałe. mgr inż. Agata Pacek

Zmienne Zmienne pozwalają nam na przechowywanie danych w programie. Jest kilka podstawowych typów zmiennych, które umożliwiają przechowywanie różnego rodzaju informacji. Sposób deklaracji zmiennych <kwalifikator> <typ> nazwa_zmiennej;

Zmienne Podstawowe typy zmiennych: char - zmienna przechowuje znaki (litery, cyfry, znaki interpunkcyjne). int - zmienna służy do przechowywania liczb całkowitych. bool - zmienna służy do przechowywania wartości logicznych true/false (prawda/fałsz). float - zmienna przechowuje liczby rzeczywiste (zmiennoprzecinkowe - do 7 cyfr po przecinku). double - zmienna przechowuje liczby rzeczywiste podobnie jak powyższy typ ale posiada dużo większą dokładność (do 15 miejsc po przecinku).

Zmienne Kwalifikatory zmiennych signed - zmienna może przechowywać wartości dodatnie i ujemne (zmienna posiada znak +/-). unsigned - zmienna może przechowywać tylko wartości dodatnie. short - zmienna jest typu krótkiego - wpływa na długość zajmowanej pamięci (a więc również na zakres zmiennej). long - zmienna jest typu długiego.

Zmienne Typ zmiennej Rozmiar Zakres warości (signed) char 1B -128÷128 (unsigned) char 0÷255 (singed) short (signed) short int 2B -32768÷32767 (unsinged) short (unsigned) short int 0÷65535 (singed) int (signed) long int 4B -2147483648÷2147483647 (unsinged) int (unsigned) long int 0÷4294967295 float 1,2E-38÷3,4E+38 double 8B 2,2E-308÷1,8E+308 long double 10B 3,4E-4932÷1,2E+4932

Zmienne Przykłady deklaracji zmiennych int x=10; int x; short int a=20; signed int d=-18; char znak = 'A';

Zmienne Zmienna typu const – stała Zmienna deklarowana po słowie kluczowym const zachowa raz przypisaną wartość i nie pozwoli na jej modyfikację. Gdy piszemy program składający się z kilku plików i chcemy udostępnić taką stałą, by korzystać z niej w kodach zewnętrznych, przed deklaracją stałej umieszczamy słowo kluczowe extern. Np. const int x=10;

Zmienne Sprawdzanie rozmiaru zmiennej #include <iostream> using namespace std; int main() { cout << "Rozmiar zmiennej int: \n" << sizeof(int) << „B\n"; system("PAUSE"); return 0; }

Zmienne Maniputatory \n – nowa linia \t – tabulacja (7 spacji) \” – cudzysłów \b – znak wstecz \\ - lewy ukośnik Itd.

Operatory arytmetyczne * operator mnożenia / operator dzielenia % operator dzielenia modulo + operator dodawania - operator odejmowania

Operatory arytmetyczne #include <iostream> using namespace std; int main() { int liczba=10; cout<<"liczba: "<<liczba<<endl; liczba=liczba+5; cout<<"dodawanie: "<<liczba<<"\n"; liczba*=5; cout<<"mnozenie: "<<liczba<<endl; cout<<"odejmowanie: "<<liczba-5<<endl; system("PAUSE"); return 0; }

Funkcja return Przykład zastosowania funkcji return Funkcja mnoz() zostanie wywołana z parametrami Wynik zostanie zwrócony za pomocą funkcji return Funkcja mnoz() będzie funkcją dwuargumentową typu int Funkcja zwróci nam funkcja typu całkowitego

Funkcja return #include <iostream> int mnoz(int x, int y) { return x*y; } int main() std::cout << "Wykonuje gunkcje ‘main()’ " << std::endl; std::cout << "wynik to:" << mnoz (4,4)<<std::endl; system("PAUSE"); return 0;

Funkcja return Przed wywołaniem funkcji należy ją zdefiniować przed jej wywołaniem. Jeżeli będziemy korzystać z funkcji, którą chcemy zdefiniować później, początkowo musimy umieścić jej prototyp.

Funkcja return #include <iostream> int mnoz(int x, int y); //prototyp funkcji mnoz() int main() { std::cout << "Wykonuje funkcje 'main()' " << std::endl; std::cout << "wynik to: " << mnoz (4,4); return 0; } int mnoz(int x, int y) //funcka mnoz() return x*y;

Dyrektywa #include Dzięki dyrektywie include w obręb programu włączamy wszystkie jego fragmenty Dyrektywa może się odnosić do standardowego, predefiniowanego pliku nagłówkowego (bibliotecznego), który znajduje się w katalogu standardowym np. <iostream> Gdy chcemy dołączyć stworzony przez nas plik nagłówkowy to zamiast nawiasów kątowych wprowadzamy znak cudzysłów #include ”nazwa_pliku.rozszerzenie”

Dyrektywa #include Poszukiwanie pliku rozpoczyna się od bieżącego katalogu, a następnie katalog standardowy. Posługując się plikami zewnętrznymi możemy przechowywać zadeklarowane funkcje w plikach nagłówkowych dołączanych do programu Dla każdej funkcji w chwili jej deklarowania musimy określić typ danych, które zwróci.

Program obliczający silnię #include <iostream> #include "silnia.hpp" // dołaczenie pliku nagłówkowego using namespace std; int main() { int s; cout << "Podaj cyfre z ktorej oblicze silnie" << endl; cin >> s; cout << siln(s); // wywołanie funkcji siln() return 0; }

Program obliczający silnię Plik nagłówkowy silnia.hpp - odpowiada za odpowiada za poprawność typów. Zabezpiecza przed wielokrotnym przetwarzaniem deklaacji pliku nagłówkowego #ifndef SILNIA_HPP #define SILNIA_HPP int siln(int s); //występuje tu deklaracja funkcji siln(s) #endif

Program obliczający silnię Implementacja funkcji siln() znajduje się w pliku modul.cpp #include "silnia.hpp" int siln(int s) { int w = 1; for(int i=2; i <=s; i++) w *= i; } return w;

Napisz program Ulokowałeś pewną kwotę na lokacie. Oprocentowanie lokaty wynosi 5% w skali roku. Napisz program, który obliczy, jaką kwotę będziesz miał po 15 latach.