ATA - dyski Advanced Technology Attachments - interfejs systemowy PC przeznaczony do komunikacji z dyskami twardymi. Stosowane początkowo oznaczenia ATA-1, -2 itd. zastąpiono związanymi z zegarem taktującym: ATA/33, ATA/66, ATA/100 i ATA 133. Następcą tego rozwiązania jest nowa technologia zwana Serial ATA, oferująca większą szybkość transmisji Historycznie rzecz ujmując standard ATA ustanowiony został w 1981 r. dla dysków twardych wykorzystywanych w komputerach PC/AT. Oferował przepustowość 8,3 MB/s i pozwalał na obsługę maksymalnie tylko dwóch twardych dysków - napędy CD-ROM i inne urządzenia wymagały odrębnego sterowania.
Dysk elastyczny (floppy disk drive - FDD) obsługują dyskietki 3,5-calowe. 3,5 " - HD 1,44 M B . DYSK TWARDY (hard disk - HDD) jest umieszczony na stałe w obudowie, ma pojemność wielokrotnie większą od dyskietki (obecnie standard ok. 60 GB). Zasada zapisu jest podobna jak dla dyskietek, dysk twardy składa się z krążków (cylindrów) pokrytych nośnikiem magnetycznym. Informację odczytują głowice magnetyczne
Monitor urządzenie wyjściowe, które współpracuje z odpowiednią kartą graficzną (monochromatyczną, kolorową). Istotnym parametrem jest rozdzielczość monitora związana z gęstością sieci punktów świetlnych (pixeli) ekranu, z których składa się obraz. Przykładowo karta VGA ma rozdzielczość maksymalną 800 na 600 punktów, zaś karta SVGA 1024 na 768 punktów i 256 kolorów lub więcej (16 tys., 16,7 mln) Monitor może pracować w trybie: tekstowym (znakowym), standardowo w układzie 25 wierszy po 80 znaków w wierszu, z obecnym na ekranie kursorem pozycjonującym tekst, graficznym, gdzie podstawową jednostką obrazu jest pixel.