Praca domowa ucznia Renata Jamorska

W pierwszych latach nauki szkolnej dziecko nie ma jeszcze nawyku uczenia się samodzielnie. Trzeba je do tego stopniowo przygotować. Dzieci w młodszym wieku szkolnym na ogół chętnie przychodzą do szkoły, pilnie słuchają i wypełniają polecenia nauczyciela. Ale zdolność koncentracji uwagi dziecka jest jeszcze nietrwała, dlatego należy pomóc dziecku wypracować na początku nawyk odrabiania lekcji. WYTWORZONE W PIERWSZYCH LATACH NAUKI SZKOLNEJ NAWYKI SĄ NAJTRWALSZE

Miejsce do nauki: Przy projektowaniu pokoju lub kącika dla ucznia, należy wziąć pod uwagę następujące reguły: stolik do odrabiania lekcji powinien być tak ustawiony, aby światło padało z lewej strony, lampa stołowa nie powinna mieć ani jaskrawego, ani zbyt słabego światła, nieodpowiednie oświetlenie psuje wzrok, krzesło powinno być przystosowane do wzrostu dziecka; niewygodna pozycja przy pisaniu czy czytaniu może spowodować skrzywienie kręgosłupa, a ponadto wpływa to niekorzystnie na samopoczucie dziecka, które szybciej się męczy, jest znużone i zniecierpliwione, pomieszczenie powinno być często wietrzone

Na czym powinna polegać pomoc rodziców? Nie chodzi tu o pomoc czasochłonną. Wręcz niewskazane jest siedzenie z dzieckiem przez cały czas odrabiania lekcji. Dobrze byłoby natomiast przyzwyczajać dziecko do wykonywania samodzielnej pracy w określonym czasie. Dziecko nie powinno uczyć się zbyt późno - w żadnym przypadku po godzinie 20, gdyż nie może ono tracić cennych dla jego zdrowia godzin snu. Uczniowie powinni spać 10 do 12 godzin na dobę. Dzieci, które śpią krócej są bardziej nerwowe, niespokojne, pobudliwe lub przeciwnie, ospałe i apatyczne, a w szkole zmęczone, znużone i nie reagują na polecenia. Do rodziców należy regulowanie proporcji między czasem spędzonym na zabawie, a innymi obowiązkami dziecka. Kiedy więc dziecko, nawet po odpoczynku nadal nie zabiera się do nauki, dajmy sygnał, że czas do pracy.

Właściwa pora- między godziną 13 a 15 gwałtownie spada koncentracja i zdolność przyswajania wiedzy. Dlatego nie należy odrabiać lekcji zaraz po powrocie ze szkoły. Zalecaną porą, odpowiednią dla pracy umysłowej jest praca między godziną 16 a 19, wówczas to praca umysłowa jest najefektywniejsza. Co 30 -45 min róbcie przerwy. Im dziecko młodsze, te przerwy powinny być częstsze, ale niezbyt długie np.: przejście do pokoju po jakiś drobiazg, np.: szklankę z wodą itp. Porządek – w bałaganie zbyt wiele czasu traci się na szukanie potrzebnych rzeczy. Biurko powinno być miejscem odrabiania lekcji. Nie ma prawa na nim stać magnetofon czy też leżeć sterta komiksów. To uniemożliwia koncentrację, podobnie jak słuchanie muzyki podczas nauki.

Ustalenie i konsekwentne przestrzeganie godzin przeznaczonych na naukę domową jest gwarancją, że w przyszłości nasze dzieci będą dobrze planowały swój czas i będą potrafiły racjonalnie go wykorzystać. Godziny przeznaczone na naukę muszą być respektowane przez całą rodzinę. Nie można w tym czasie prowadzić w domu głośnych rozmów, nie trzeba kręcić się i robić zamieszania lub też z błahego powodu odrywać dziecko od pracy. Radio i telewizor powinny być wyciszone (przy pracy umysłowej niezbędna jest koncentracja).

Przyjemność na początek- nie zaczynajcie odrabiać lekcji od przedmiotów najtrudniejszych. Na początek wybierzcie te, które dziecko lubi najbardziej. Potem te, które nie są już tak przyjemne. Na koniec pozostaw rzeczy rutynowe tj. powtarzanie materiału, ćwiczenia praktyczne. Urozmaicenie- nie należy zbyt długo koncentrować się na jednym temacie, bo w pewnym momencie dziecko będzie zbyt zmęczone, by cokolwiek zapamiętać. W toku pracy przygotowujcie na przemian zadania pisemne z ustnymi.

Co robić, kiedy dziecko ma trudności z koncentracją uwagi?   Co robić, kiedy dziecko ma trudności z koncentracją uwagi? Pomieszczenie, w którym odrabiamy lekcje powinno być utrzymane w spokojnych pastelowych barwach, bez krzykliwych wzorów Biurko stawiamy przodem do pustej gładkiej ściany, zabieramy z niego wszystkie rzeczy poza książką, zeszytem, długopisem Zamykamy okno (aby ograniczyć ilość bodźców słuchowych) oraz zasłaniamy je zasłoną w łagodnych kolorach lub opuszczamy żaluzje (aby dziecko nie rozpraszało się widokiem na podwórko) Ukochane zwierzątko (jeśli jest) „wychodzi” do innego pokoju Wyłączamy telewizor i inne grające sprzęty;

Można zwiększyć zdolność koncentracji dziecka poprzez: Robienie kilku - kilkunastominutowych przerw w pracy, gdy zauważymy, że dziecko wyczerpało już swoje możliwości skupienia uwagi W momencie zadziałania bodźca rozpraszającego ponowne przywołanie uwagi – „pisz dalej”, „spójrz w zeszyt”, postukanie w zeszyt palcem itp. Dopilnowanie, aby w czasie przerwy dziecko nie rozpoczęło czynności, od której będzie je trudno oderwać Powolne i stopniowe wydłużanie jednorazowego czasu pracy, zawsze za zgodą dziecka. Uwaga: powolne oznacza tutaj o kilka minut w ciągu miesiąca lub nawet kwartału Zapobieganie rozpraszaniu się dziecka przez zaciekawienie go, przedstawienie tematu zadania w nowy interesujący sposób

Rodzice często znużeni powolnym tempem pracy dziecka i nieumiejętnością poradzenia sobie z zadaniem, wyręczają je, ograniczając działalność samodzielną dziecka do minimum lub też pozostawiając je wyłącznie w pozycji biernego obserwatora. Taka postawa jest nie tylko szkodliwa pod względem dydaktycznym, ale również wychowawczym, bo nieetyczne jest przedstawianie w szkole pracy wykonanej przez rodziców. Przyzwyczajanie do daleko idącej niesamodzielności uczy nieuczciwości, unikania większego wysiłku i odpowiedzialności. Rodzic powinien być jedynie konsultantem, a nie wykonawcą zadania domowego

Odrabianie lekcji zawsze kończymy spakowaniem plecaka na następny dzień.