PATRIOCI XXI WIEKU WYKONAWCY GRUPY III: Jakub Pazdro, Konrad Zając, Marta Białorucka, Michał Mróz, Ewelina Groele, Alicja Zakręcka, Iwona Kilian, Patrycja Mordec

silnej więzi emocjonalnej i społecznej z narodem, jego PATRIOTYZM szacunek i umiłowanie ojczyzny, gotowość do poświęcenia się dla niej i narodu, stawianie dobra własnego kraju ponad interesy osobiste. Poczucie silnej więzi emocjonalnej i społecznej z narodem, jego Kulturą i tradycją. Co to jest patriotyzm?

PATRIOCI JAN PAWEŁ II TADEUSZ RÓŻEWICZ CZESŁAW MIŁOSZ WISŁAWA SZYMBORSKA ANDRZEJ WAJDA

JAN PAWEŁ II Jan Paweł II - ur. 18 maja 1920 w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 w Watykanie – polski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup krakowski, kardynał, papież (16 października 1978 – 2 kwietnia 2005), sługa Boży Kościoła katolickiego, kawaler Orderu Orła Białego. Poeta i poliglota, a także aktor, dramaturg i pedagog. Filozof historii, mistyk i przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego.

Patriotyzm Jana Pawła II Podczas pierwszej pielgrzymki do polski w 1979 roku Jan Paweł II mówił swoim rodakom: „Nie sposób zrozumieć dziejów narodu polskiego – tej wielkiej tysiącletniej wspólnoty, która tak głęboko stanowi o mnie, o każdym z nas – bez Chrystusa. Jan Paweł II zawsze podkreślał, z jakiego narodu się wywodzi. – On rozsławił Polskę. Nasz kraj wielu nacjom kojarzy się właśnie z ojcem Świętym, którego podziwiał cały świat, swoją duchową formację zawdzięcza polskiej kulturze, polskiej historii, polskim tradycjom chrześcijańskim, polskim szkołom. Jeśli z tego skarbca potrafimy czerpać, tak jak Jan Paweł II, możemy zachwycać inne narody. Ukazał nam niezawodne drogowskazy, jak budować nasze życie osobiste, zawodowe, społeczne, jak budować naszą ojczyznę. Od nas zależy, czy będziemy umieli z nich skorzystać. W pamięci niech pozostanie apel Jana Pawła II do ludzi mówiących tym samym językiem i odpowiedzialnym za tę samą wspólną sprawę, której na imię Ojczyzna”.

Tadeusz Różewicz Urodził się 9 października 1921 roku w Radomsku, Jest jednym z czołowych polskich poetów pokolenia Kolumbów. Jako poeta debiutował jeszcze przed wojną, w roku 1938, publikując wiersze w rozmaitych czasopismach; próbował też swoich sił jako krytyk literacki. Jego debiutancki tom wierszy – „Niepokój” ukazał się w 1947 roku. Kolejne zbiory ugruntowały jego pozycję w środowisku, przysporzyły mu wielu czytelników także poza Polską. Tadeusz Różewicz to jednak nie tylko twórca poezji; w jego dorobku znajdują się także formy prozatorskie – opowiadania, dramaty. Wielokrotnie nagradzano go różnymi wyróżnieniami, przyznano mu m. in. tytuł doktora honoris causa Uniwersytetów: Wrocławskiego, Jagiellońskiego i Warszawskiego.

Poezja Tadeusza Różewicza jako forma jego patriotyzmu •Po wojnie: poezja „ściśniętego gardła” •Przeżywa dramat swojego czasu, duchowy zamęt, zagubienie, upadek wiary w boga i wartości •Poezja ma wywoływać wstrząs moralny, ma wyrażać tragedię współczesnego człowieka •Protest przeciwko złu i obojętności •Spojrzenie na cywilizację •Widzi świat jako okrutny w którym „człowiek, człowiekowi skacze do gardła” •Świat: chaos, bezład, niepokój, „bylejakość” •Kryzys kultury europejskiej •Człowiek we współczesny świecie: rozbity, bierny, anonimowy, poszukujący „nauczyciele i mistrza”

Czesław Miłosz Urodził się 30 czerwca 1911 w Szetejniach, zm. 14 sierpnia 2004 w Krakowie. Polski poeta, prozaik, historyk literatury, w latach 1951–1989 na emigracji. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1980); profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley i Uniwersytetu Harvarda; w 1993 powrócił do kraju, kawaler Orderu Orła Białego; pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce/ Przed II wojną światową był poetą katastroficznym, uderzającym w ton wizyjny stylizacją na głos starotestamentowych proroków. Po wojnie jego poezja stała się bardziej intelektualna; wiązała się z ambicjami odbudowania trwałych wartości europejskiej kultury, sumienia i wiary. Literaturę pojmował wówczas jako drogę do ocalenia po klęsce poczucia człowieczeństwa. W latach 70 zaczęła w niej dominować tematyka religijna i kontemplacyjna.

WISŁAWA SZYMBORSKA Urodziła się 2 lipca 1923 w Bninie (obecnie Kórnik) koło Poznania. polska poetka, eseistka i krytyk literacki, tłumacz, felietonistka; członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiej Akademii Umiejętności, laureatka literackiej Nagrody Nobla (1996). Wiersze Szymborskiej uchodzą za proste, ale jednocześnie przesiąknięte głębokim intelektualizmem. Poetka nie sili się na górnolotny język, nawiązuje bezpośredni kontakt z czytelnikiem. Jednocześnie porusza jednak sprawy ważne, filozoficzne, refleksje związane z egzystencją człowieka.

WISŁAWA SZYMBORSKA JAKO PATRIOTKA: · Noblistka i laureatów literackiej nagrody Nobla · Komunizm w twórczości Wśród licznych wierszy · Zobowiązujemy się w twórczości swojej jeszcze bardziej bojowo i wnikliwiej niż dotychczas podejmować aktualne problemy walki o socjalizm i ostrzej piętnować wrogów narodu - dla dobra Polski silnej i sprawiedliwej" · W PZPR Szymborska od końca lat 40-tych należała do PZPR · Kolejne wystąpienie W 1964 m.in. Szymborska potępiała radio Wolna Europa pisząc "...wyrażamy stanowczy protest przeciwko uprawianej na łamach prasy zachodniej ... zorganizowanej kampanii oczerniającej Polskę Ludową..." · Dalej wierna W r. 1992 na łamach Gazety Wyborczej opublikowała wiersz potępiający lustrację i jej zwolenników. ·