Lectio III deklinacja I czasownik posiłkowy sum, esse, fui orzeczenie imienne przyimki
Przypadki w języku łacińskim Mianownik – Nominativus: quis? quid? Dopełniacz – Genetivus: cuius? Celownik – Dativus: cui? Biernik – Accusativus: quem? quid? Narzędnik, Miejscownik – Ablativus: quo? Wołacz – Vocativus: o!
Deklinacja I – informacje ogólne tematy – a rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone w N: sing. na a; w G: na ae rzeczowniki rodzaju męskiego oznaczające przedstawicieli ludów i zawodów: Belga, ae; Persa,ae; poeta, ae
Deklinacja I - odmiana Pluralis Singularis N. ancillae G. ancillarum D. ancillis Acc. ancillas Abl. ancillis V. ancillae Singularis Nominativus. ancilla Genetivus. ancillae Dativus. ancillae Accusativus. ancillam Ablativus. ancilla Vocativus. ancilla
Czasownik posiłkowy „być” Singularis Pluralis 1. 2. 3. sum es est sumus estis sunt Imperativus es! este! Infinitivus esse
Przyimki z ablativem i accusativem in scholam venio – przychodzę do szkoły in schola disco – uczę się w szkole de schola narro – opowiadam o szkole acc. odpowiada na kierunek do którego odbywa się ruch abl. wskazuje miejsce odpowiadając na pytanie gdzie?
Orzeczenie imienne orzecznik w orzeczeniu imiennym jest zawsze w N: Italia linguae Latinae patria est. Italia jest ojczyzną języka łacińskiego. Puellae studiosae sunt. Dziewczęta są studentkami. orzecznik w orzeczeniu imiennym jest zawsze w N:
Technika przekładu znajdujemy orzeczenie (zawsze czasownik w formie osobowej) znajdujemy podmiot (zawsze w mianowniku; podmiot i orzeczenie zgadzają się ze sobą co do osoby liczby i rodzaju) dopełnienie bliższe (zawsze a accusativie) kolejne struktury