Georg Cantor i jego zbiór Made by Arkadiusz Gnat
Georg Cantor WIELKIM Matematykiem był!!! Żył na przełomie XIX-XX w. Syn Duńczyka i katolickiej Żydówki. Niemiecki uczony urodzony w ZSRR który wprowadził Hebrajski znak χ . Twórca teorii mnogości. Prekursor Topologii. Otworzył drogę rozwojowi logiki matematycznej i filozoficznych podstaw matematyki. Badania nad nieskończonością w matematyce doprowadziły go do utożsamienia Boga z absolutną nieskończonością (i śmierci w szpitalu dla psychicznie chorych ;-) )
Zbiór Cantora W roku 1883 Georg Cantor zaproponował prostą konstrukcję, w wyniku której otrzymuje się zbiór nazwany jego imieniem.
Konstrukcja Zbioru Cantora Zbiór Cantora tworzymy posługując się odcinkiem |AB| długości 1, czyli zbiorem liczb rzeczywistych z przedziału [0,1]. A B 1
Odcinek długości jeden dzielimy na 3 równe części. Środkową cześć podzielonego odcinka usuwamy, co daje nam dwa odcinki długości 1/3|AB|.
Podobnie postępujemy z pozostałymi dwoma odcinkami, dzieląc je na 3 równe części i usuwając środkową część.
Powtarzając kroki od 1 do 3 k-razy, otrzymamy 2k-1 odcinków o długości 1/3k
W mierze Lesbegue’a (C)=0 (…)
Jeżeli to Tak utworzony zbiór Cantora ma miarę zero. c. k. d.
C zwarty w p. Euklidesowej A - zwarty A – domknięty i A - ograniczony C - domknięty, bo C=[0,1]\A gdzie [0,1] - domknięty A – otwarty jako suma nieskończona zbiorów otwartych b) C - ograniczony, bo
System trójkowy Sposób zapisu liczb w systemie trójkowych przedstawia poniższy diagram:
C - nieprzeliczalny Pokażemy, że C ~ [0,1] 1) Zbiór Cantora to zbiór takich x : 2) Przedział [0,1] to zbiór takich x :
Zapisując liczby z [0,1] w systemie trójkowym i wyrzucając z tych liczb te które mają „jedynkę” na kolejnych miejscach po kropce otrzymujemy zbiór Cantora, który ma tyle samo elementów co cały odcinek [0,1]. Żeby to zobaczyć, dla każdego elementu ze zbioru Cantora bierzemy jego rozwiniecie trójkowe, zastępując każdą „dwójkę” przez „jedynkę” i tak powstałe rozwiniecie interpretujemy jako rozwiniecie dwójkowe. W ten sposób otrzymujemy każdy element [01].
Wymiar samopodobieństwa Jeśli przedmiot w całej wielkości zawiera N samopodobnych kopii siebie wielkości s, to jego wymiar samopodobieństwa wyrażony jest przez równanie: Co można przekształcić do postaci: i dla Zbioru Cantora wynosi 0,630929
FRAKTALE Fraktal jest figurą geometryczną o złożonej strukturze, nie będąca krzywą, powierzchnią ani bryłą w rozumieniu klasycznej matematyki; charakteryzuje ją ułamkowy wymiar (stąd nazwa fraktal - ang. 'fraction' ułamek). Zbiory samopodobne z ułamkowym wymiarem samopodobieństwa są fraktalami (choć nie każdy fraktal musi mieć ułamkowy wymiar samopodobieństwa, a i samopodobieństwo nie musi być tak dokładne). Tak więc zbiór Cantora jest fraktalem - o czym oczywiście Georg Cantor nie wiedział. To jeden z najprostszych fraktali.
Benoit Mandelbrot Fraktale zostały wprowadzone do matematyki w latach siedemdziesiątych XX wieku przez amerykańskiego matematyka i informatyka, polsko-żydowskiego pochodzenia Benoita Mandelbrota.
Dywan Sierpińskiego W 1916 Wacław Sierpiński rozszerzył zbiór Cantora na dwa. Ten fraktal nazywany jest często Dywanem Sierpińskiego
Trójkąt Sierpińskiego Analogicznie można postąpić z trójkątem, dzieląc go na 4 mniejsze.
Gąbka Mengera Trójwymiarowe uogólnienie dywanu Sierpińskiego
Na temat zbioru Cantora to już niestety wszystko Na zakończenie zapraszam jeszcze do obejrzenia kilku zdjęć fraktali, które wg mnie w niesamowity sposób obrazują piękno i MAGIĘ wspaniałego świata Matematyki „Fraktalem jest wszystko...” Benoit Madelbrot