Podstawy projektowania i grafika inżynierska Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska 2008 r.

Prowadzący zajęcia Bohdan Ludwiszewski - wykłady blud@zie.pg.gda.pl, Pokój: 512 budynek WZiE, Tomasz Gardzioła - projekty tga@zie.pg.gda.pl, Pokój: 511 budynek WZiE Krzysztof Redlarski - projekty kred@zie.pg.gda.pl, Pokój: 512 budynek WZiE

Materiały do zajęć - literatura Projekty Tadeusz Dobrzański: „Rysunek techniczny maszynowy” (wyd. 24), WNT Warszawa, 2005 Dodatkowo dowolne książki z zakresu rysunku technicznego, Poradnik Mechanika, tom II Wykład J. Mazur, K. Kosiński, K. Polakowski: „Grafika inżynierska…”, Wydawnictwo PW 2006r. Wojciech Gasparski: „Projektowanie”, PWN, Warszawa 1978 i nowsze; Danuta Miller: „Projektowanie metodyczne”, WNT, Warszawa 1987 i nowsze.

Podstawy projektowania Tematyka zajęć Podstawy projektowania Rysunek techniczny Inżynier, projektant, menedżer Rodzaje rysunków. Elementy rysunku technicznego. Praktyka, postępowanie praktyczne, zmiana Rzutowanie. Widoki, przekroje, kłady Działanie a działanie twórcze Wymiarowanie. Tolerowanie oznaczanie chropowatości i falistości, obróbki cieplnej i powłok Metodologia projektowania (cz.1, cz.2) Rysowanie połączeń części maszynowych Proces projektowania (cz.1, cz.2) Rysowanie osi, wałów, sprzęgieł i hamulców Formułowanie problemu projektowego Rysunki wykonawcze Projektant – sylwetka, projektant twórczy Rysunki złożeniowe

Oceny Zaliczenie wykładu: Na podstawie kolokwium zaliczeniowego, Zaliczenie projektów: Średnia ocen z wykonanych projektów, Zaliczenie przedmiotu: 70% oceny z projektowania, 30% oceny z kolokwium z wykładu (zaliczenie kolokwium konieczne do zaliczenia przedmiotu).

Materiały na zajęcia projektowe Arkusze papieru – blok techniczny A4, Ołówki (2B, H, HB), Teczka, Znajomość materiału z wykładu, Wykonane poprzednie ćwiczenie projektowe.

Informacje dodatkowe Kolokwium zaliczeniowe z wykładu, Przenoszenie pomiędzy grupami, Odrabianie zajęć, Nieobecności, Inne informacje, odpowiedzi na pytania.

Inżynier, projektowanie Inżynier (fr. ingénieur) nauk. osoba mająca wyższe wykształcenie techniczne lub ekonomiczne. Projekt (łc. proiicere, proiectus ‘rzucić naprzód; wyciągnąć’) 1. wymyślony plan działania; pomysł, zamysł, zamiar wykonania czegoś. 2. ogólny zapis pomysłu na wykonanie czegoś; szkic, plan obiektu, przedsięwzięcia itp. 3. technol., ekon. teoretyczny opis elementów składowych danego produktu, związanych z jego wytworzeniem działań produkcyjnych oraz jego samego.

Manager-inżynier-projektant Różne sfery projektowania, Projektowanie procesów biznesowych, Projektowanie technologii w aspekcie ekonomii, ergonomii, ochrony środowiska, Projektowanie procesów pracy, Rysunek podstawowym językiem komunikowania się w procesie projektowania.

Praktyka Całość społeczno-historycznej działalności człowieka przekształcającej i dostosowującej rzeczywistość do jego potrzeb. Dwa znaczenia praktyki: Rezultaty (produkty działań), Czynności (same działania).

Postępowanie praktyczne Jest to taka działalność, której: Cel jest jasno określony, Rezultaty są dostępne do kontroli obiektywnej. Działalność praktyczna: Inżynier, lekarz, menedżer, … Działalność „niepraktyczna”: Artysta, mistyk, duchowny.

Zmiana Celem działań praktycznych jest zmiana rzeczywistości. Rodzaje zmian: Rzeczywiste, pozorne (istotność), Zamierzone, niezamierzone (człowiek), Racjonalne, nieracjonalne (poznanie), Dodatnie, ujemne (przydatność), Dopuszczalne, niedopuszczalne (etyka), Dodatnie, ujemne (estetyka).

„Działać – źle, nie działać jeszcze gorzej” Działanie Sytuacje przymusowe: Nieczynienie czegoś powoduje nie tylko zło ale także pogorszenie, któremu zapobiegłoby się czyniąc to właśnie. Konsekwencje działań… Działać czy nie działać? „Działać – źle, nie działać jeszcze gorzej” Jak działać? Poszukiwanie metod modyfikacji rzeczywistości przez człowieka.

Działanie twórcze Poszukiwanie, obmyślanie i tworzenie nowych rozwiązań (innowacji) poszerzających poznanie problemu, lepiej zaspokajających potrzeby organizacji i jej zachowanie się w zmieniających się środowisku, a także przynoszących określone efekty materialne i społeczne. Według T. Kotarbińskiego: "twórczo działa ten, kto czynem osiągnął coś nowego a cennego. Każdy przeto czyn skuteczny jest twórczy. Różna jest wszelako miara twórczości czynów".

Rodzaje rysunków -przykłady W normie PN-ISO 10209-1:1994 wymienia się 23 rodzaje rysunków m.in.: Rysunek wykonawczy, Rysunek złożeniowy, Rysunek szkicowy, Plan ogólny, Plan sytuacyjny, Rysunek instalacyjny.

Formaty rysunkowe Formatem zasadniczym jest format A4 o wymiarach 210x297 mm, Formaty podstawowe powstają poprzez zwielokrotnienie formatu A4, A3=2A4, A2=2A3=4xA4, itd., A1, A0; Formaty pochodne powstają poprzez zwielokrotnienie krótszych boków formatów podstawowych, Na przykład oznaczenie: A4x3 – oznacza rozmiar 297x630.

Obramowanie arkuszy a=5 na formatach A3 i mniejszych, Formatem arkusza jest format kopii rysunku po jej obcięciu, Oryginał rysunku po jej obcięciu ma wymiary większe od wymiarów kopii o 10 mm, Każdy arkusz musi mieć obramowanie pola rysunku, Odległość a od linii obcięcia kopii, a=5 na formatach A3 i mniejszych, a=7-10 na formatach większych.

Rodzaje linii Bardzo gruba – 2a, Gruba – a, Cienka – b=a/3 Tylko ciągła Gruba – a, Ciągła i punktowa Cienka – b=a/3 Ciągła, kreskowa, punktowa, dwupunktowa, falista, zygzakowa

Zastosowanie linii Ciągła bardzo gruba Ciągła gruba Ciągła cienka Kreskowa Punktowa gruba Punktowa cienka Dwupunktowa cienka Falista Zygzakowa

Pismo techniczne Konstrukcja pisma technicznego oparta jest o siatkę pomocniczą kwadratową (lub równoległoboczną) Bok siatki ma długość „s” Dwa rodzaje pisma A i B A - wysokość wynosi 14s B - wysokość wynosi 10s Wysokości pisma dobierane do arkusza

Podziałki rysunkowe Stosunek liczbowy wymiarów liniowych przedstawionych na rysunku do odpowiednich wymiarów rzeczywistych Powiększające: 100:1, 50:1, 20:1, 10:1, 5:1, 2:1 Naturalna: 1:1 Zmniejszające: 1:2, (1:2,5), 1:5, 1:10, (1:15), 1:20, (1:25), 1:50, 1:100, 1:200, (1:250), 1:500

Tabliczki rysunkowe Wzór tabliczki zależy od rodzaju rysunku, dziedziny techniki, branży itd. Trzy rodzaje tabliczek: Podstawowe – najwięcej informacji Zmniejszone – mniejsza ilość informacji Uproszczone – najbardziej ubogie Informacje grupuje się w strefach – dokładny opis w normie i literaturze

KONIEC…

Ciągła bardzo gruba Połączenia lutowane i klejone Linie wykresowe Powrót

Ciągła gruba Widoczne krawędzie i wyraźne zarysy przedmiotów w widokach i przekrojach Zarysy kładów przesuniętych Krótkie kreski oznaczające końce śladów przekrojów Zarysy powierzchni obrabianych na rysunkach operacyjnych i zabiegowych Linie obramowania arkusza Linie wykresowe Powrót

Ciągła cienka Linie wymiarowe (główne i pomocnicze) Inne pomocnicze (np. linia odniesienia) Kreskowanie przekrojów Zarysy „y” kładów miejscowych Zarysy rdzeni gwintów, rowków w wałach Zarysy wrębów kół zębatych Osie kół o śr.<=12 i przedm. o wym.<=12 Przekątne prostokątów pow. płaskich Znaki chropowatości inne Powrót

Kreskowa Niewidoczne krawędzie i zarysy przedmiotów Linie wykresowe Powrót

Punktowa gruba Linie zaznaczające powierzchnie podlegające obróbce cieplnej lub powierzchniowej Linie wykresowe Powrót

Punktowa cienka Osie symetrii Linii podziałowych w kołach zębatych, ślimakach i gwintach Osie okręgów o średnicy pow. 12 oraz innych obiektów o wym. Pow. 12 Linie wykresowe Powrót

Dwupunktowa cienka Skrajne położenia części ruchomych Zarysy przedmiotów przyległych dorysowanych dla celów orientacyjnych Pierwotny kształt przedmiotu Ostateczny kształtu przedmiotu Linie gięcia przedmiotów Linie osi ciężkości Powrót

Linia falista Linie urwania i przerwania (przy rysowaniu odręcznym) Linie ograniczające przekroje cząstkowe Powrót

Linia zygzakowa Takie samo zastosowanie jak linia falista tylko wykorzystywana przy rysowaniu „maszynowym” Długie linie urwania lub przerwania (rysowanie przy linijce) Powrót