Czym jest, co znaczy dzisiaj ? Patrioci wokół nas PATRIOTYZM Czym jest, co znaczy dzisiaj ? Patrioci wokół nas

Czym jest patriotyzm ? Patriotyzm – postawa łącząca przywiązanie i miłość do ojczyzny oraz solidarność z własnym narodem — z szacunkiem dla innych narodów i poszanowaniem ich suwerennych praw; przeciwieństwo szowinizmu. Encyklopedia PWN

Patriotyzm dzisiaj Gdyby spytać dziś młodych Polaków, z czym kojarzy się im patriotyzm, odpowiedzieliby – z odwagą, z tysiącami brzozowych krzyży na miejscach pamięci, z bohaterskimi obrońcami Ojczyzny. Oczywiście, są to poprawne odpowiedzi. Ale czym aktualnie może być umiłowanie Polski dla młodzieży ? Pamięcią o poległych, ochroną historii kraju przed sfałszowaniem, obecnością na rocznicowych uroczystościach, odświętnym strojem na szkolne akademie. Dla wielu są to błahostki, lecz nawet przez takie drobne działania możemy dążyć do jeszcze wspanialszej postawy, jakiej wzorami są przedstawione poniżej postaci. Dzięki przykładom tych ludzi, nawet najbardziej obojętne serca może ogrzać żar miłości do Ojczyzny.

Kpt. Stanisław Stanaszek Urodził się w Stryszowie w 1891 roku. Pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej. W 1914 wcielony do wojska austriackiego, gdzie doszedł do stopnia porucznika. Po odzyskaniu niepodległości służył w Wojsku Polskim (najpierw w 20 pułku piechoty w Krakowie, gdzie awansował na kapitana). W wieku 45 lat przeniesiony w stan spoczynku. W sierpniu 1939 r. został zmobilizowany i znów powołany w szeregi 20 pp. w Krakowie, z którym odbył całą kampanię wrześniową. Pod Tomaszowem Lubelskim dostał się do niewoli niemieckiej, skąd uciekł. Ponownie aresztowany 1 listopada 1939 r. ; wydostał się w wigilię tego samego roku. Rozpoczął działalność w konspiracji w Batalionach Chłopskich, później w Armii Krajowej. Przyjął pseudonim "Zbych". 3 kwietnia 1944 roku został zastrzelony w domu swojej siostry Marii Kocembowej w Sułkowicach. W roku 1969 pośmiertnie odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy.

Władysław Sala Urodził się w 1893 roku w Makowie Podhalańskim. W 1917 roku ożenił się i osiedlił w Sułkowicach, gdzie rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkole powszechnej. Organizator życia społecznego w Sułkowicach, twórca związku zawodowego kowali. W roku 1929 został dyrektorem Szkoły Przemysłu Żelaznego ; tam stworzył drużynę piłkarską „Gościbia”, w której wychował całe pokolenie piłkarzy. Był szefem, trenerem, selekcjonerem, kapitanem i graczem. Aktywnie uczestniczył w działalności podziemia, organizując tajne nauczanie 30 kwietnia 1944 roku podczas obławy bohatersko zginął wraz ze swoimi synami: Władysławem, Janem, Stanisławem, Tadeuszem. Czternastoletni wówczas syn Aleksander został pobity przez gestapowców i właściwie cudem ocalał.

Sułkowiccy patrioci Tablica na dawnym budynku szkoły podstawowej w Sułkowicach, upamiętniająca zamordowanych przez hitlerowców.

Biskup Albin Małysiak Urodził się w wielodzietnej rodzinie kupieckiej, zamieszkującej podżywiecki Kocoń, w 1917 roku. W 1936 roku złożył śluby wieczyste w Zgromadzeniu Księży Misjonarzy świętego Wincentego á Paulo. Pięć lat później przyjął święcenia kapłańskie. W czasie okupacji organizował „dożywialnię” dla dzieci i osób wysiedlonych. Uratował (wraz z siostrą Bronisławą Wilewską) życie pięciu Żydów – w uznaniu jego zasług uhonorowany przez jerozolimski instytut Yad Vashem tytułem „Sprawiedliwy wśród narodów świata” (23 listopada 1993 roku). W ramach tajnego nauczania udzielał lekcji łaciny, religii i gimnastyki. W 1970 roku mianowany biskupem pomocniczym krakowskim; sakry biskupiej udzielił mu kardynał Karol Wojtyła. 10 października 2007 roku odznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jest obecnie najstarszym żyjącym polskim biskupem.

Bp Albin Małysiak – „Sprawiedliwy wśród narodów świata” Źródło : „Nasza Arka”, nr 10/2002 W latach okupacji niemieckiej przeżył Ksiądz Biskup dramatyczne chwile. Jak spotkał Ksiądz Biskup szukających schronienia Żydów?          W 1943 r. byłem kapelanem zakładu Helclów w Krakowie. Był to zakład dla osób w podeszłym wieku i niepełnosprawnych. Pewnego listopadowego wieczoru zobaczyłem w holu zakładu wtulonego w kąt obcego człowieka. Zapytałem go: "Jesteś Żydem?" "Tak" - padła odpowiedź i od razu prośba: "Proszę mnie ratować, proszę mnie ratować". Powiedziałem: "Nie zdajesz sobie sprawy, co mi za to grozi. Co ja z tobą zrobię, gdzie ja cię schowam?" Wiedziałem jednak, że jak go tak zostawię, to Niemcy go zaaresztują i zabiją.          I co Ksiądz Biskup zadecydował?          Poszedłem do siostry przełożonej (w zakładzie pracowały siostry szarytki) - Bronisławy Wilemskiej - by zastanowić się, w jaki sposób uratujemy tego człowieka. Wyszukaliśmy mu nieduży pokoik, daliśmy mu nowe ubranie oraz jedzenie. Najważniejszą rzeczą było wyrobienie tzw. kennkarty (rodzaj dowodu osobistego). Należało wcześniej zdobyć dla niego fikcyjną metrykę chrztu w Kościele rzymskokatolickim. Zdobyłem taką metrykę. Jak była metryka, to już mogłem starać się o kennkartę. W podobny sposób ukryliśmy jeszcze czterech innych Żydów - dwie kobiety i dwóch mężczyzn.          

Bp Albin Małysiak – „Sprawiedliwy wśród narodów świata” Lecz w 1944 r. Niemcy zamienili budynek zakładu Helclów na więzienie dla kobiet.          Wszystkich podopiecznych przewieźliśmy wówczas do Szczawnicy, gdzie siostry szarytki miały pensjonaty do dyspozycji. Żydzi, wraz z innymi mężczyznami, zamieszkali w "Adrii" a Żydówki w pensjonacie "Żółta Sokolica". Serdeczna opieka, jaką obdarzaliśmy ukrywających się, wytworzyła z czasem atmosferę zaufania. Podopieczni naszego zakładu wiedzieli, kto przebywa między nimi. Nikt nie zdradził tajemnicy, także mieszkańcy Szczawnicy, którzy wiedzieli o ukrywanych Żydach. Nikt ich nie wydał. Dramatyzm sytuacji potęgował fakt, że w pobliżu naszego pensjonatu były posterunek żandarmerii niemieckiej i posterunek straży granicznej.          Jak potoczyły się dalsze losy uratowanych?          Po zakończeniu wojny poszli swoimi drogami i nasze kontakty się urwały. Ku mojemu zaskoczeniu, sprawa odżyła w 1991 r., kiedy odnalazła mnie w Krakowie Maria Rolicka z Nowego Jorku, córka uratowanej przez nas Katarzyny Styczeń. Chciała, abym wystąpił do władz Izraela z wnioskiem o nadanie mi medalu "Sprawiedliwy wśród narodów świata". Odpowiedziałem, że ukrywałem Żydów nie dla medali, ale dlatego, że tak dyktowało mi sumienie. Jako kapłan Chrystusa miałem obowiązek ratować bliźniego. Po wielu miesiącach pani Rolicka przyjechała ponownie. Powiedziała wówczas: ""Niech Ksiądz Biskup złoży wniosek o medal, gdyż w Ameryce wciąż jest wielu ludzi, którzy twierdzą, że Polacy nie pomogali Żydom w czasie okupacji". To mnie przekonało. Wypełniłem dokumenty i wysłałem je do Instytutu Pamięci Narodowej Yad Vashem. Medal wręczono mi w Ambasadzie Izraela w Warszawie.     

Michał Grzesiak, klasa II c Dziękuję za uwagę Michał Grzesiak, klasa II c