7 GRZECHÓW PRZECIW JEDNOŚCI WSPÓLNOTY

Nawrócenie … ale innych GRZECH Nawrócenie … ale innych

„Życie wspólnotowe jest niezwykle przykrym uzmysłowieniem sobie własnych ograniczeń, słabości, czarnych zakątków duszy; niejednokrotnie ono właśnie ujawnia w nas to co najgorsze. A z takim odkryciem trudno się pogodzić. To nie ja jestem winny, winę ponoszą inni” Jean Vanier

1. Osoby widzą wszystkie błędy popełniane przez innych i są gotowe zaangażować wszystkie swoje siły i pomysłowość, by „błądzących nawrócić”: niejednokrotnie, za pomocą gadania za plecami, ciągłego narzekania jak to źle się dzieje, zawiązywania koalicji przeciw winowajcy, wszczynania publicznych awantur... itp. 2. Może warto się zastanowić, co powinienem najpierw zmienić w sobie?

II GRZECH Duch rywalizacji

„Rywalizacja i zazdrość pomiędzy członkami wspólnoty na tle sprawowanej władzy i popularności są okrutną siłą zniszczenia. Walka o wpływy i o władzę jest głęboko wpisana w istotę człowieka, który boi się, że nie będzie mógł zaistnieć, jeśli nie otrzyma danej funkcji, jeżeli nie zostanie wybrany” Jean Vanier

Problem rywalizacji nie ominął nawet apostołów. Rywalizacja rodzi się tam, gdzie ktoś ma problem z uznaniem autorytetów oraz przyjęciem własnego zakresu odpowiedzialności. Kto nie jest pogodzony z miejscem, w którym Pan Bóg go postawił, będzie tęsknił za czymś innym, szukał większych wpływów (i możliwości postawienia na swoim). Chrystus jednak uczy, że kto chce być pierwszym, ma być sługą wszystkich.

III GRZECH Brak szczerości

„Wspólnota to miejsce, gdzie każda osoba powinna czuć sie wolna w wyrażaniu siebie, w dzieleniu się tym, co przeżywa, co myśli. Jak długo we wspólnocie są osoby czujące obawę prze wyrażaniem siebie, przed osądem, przed odrzuceniem, tak długo jest rzeczą pewną, że wiele jeszcze pozostało we wspólnocie do zrobienia” Jean Vanier

Gdy nie potrafimy zdobyć się na szczerość, usprawiedliwiamy to przed sobą, że „samo jakoś się rozwiąże”. Kiedy konflikty powtarzają się – wycofujemy się, urazy stopniowo narastają i grzęźniemy w lawinie niedomówień. Źle się dzieje gdy cały nasz wysiłek będzie skierowany na to, aby zachować zewnętrzne pozory poprawności. A problem nadal toczy wspólnotę i wcześniej czy później wybuchnie ze zdwojoną siłą. Sprawy trudne trzeba stawiać SZCZERZE, OTWARCIE I ODWAŻNIE!

IV GRZECH Grzechy języka

„Słowa to pokarm dający siłę „Słowa to pokarm dający siłę. Chodzi o słowa nie byle jakie, ale słowa sięgające serca, przekazujące wiarę, nadzieję i miłość mrowiącego. Słowo powinno rodzić się w ciszy i pokoju. Ci, którzy głoszą słowo powinni pamiętać, że ich rola polega na przekazywaniu życia i wyrażaniu jedności” Jean Vanier

Najczęściej jest to SZEMRANIE: wewnętrzne niezadowolenie i pretensje noszone w sercu i wypowiadane do innych, wyrażone słowem lub gestem na forum wspólnoty nie mam nic do powiedzenia, nie widzę żadnych problemów i do nikogo nie mam pretensji, ale zaraz po wyjściu „mój wzrok się znacznie poprawia” zawsze zatruwa ono serce człowieka, zaszczepia w nim gnuśność, prowadzi do noszenia w sobie pretensji, a przez to otwiera Złemu, który jest oskarżycielem braci, przystęp do naszego serca

Częste jest też ZABIJANIE DUCHA (Lb 13-14): Mojżesz wysłał 12 zwiadowców do ziemi Kaanan Gdy wrócili 10 zwiadowców zaczęło mówić o samych możliwych przeszkodach Kaleb i Jozue próbowali uspokoić lud, dodając odwagi, zapewniając o pomocy Boga Lecz tych 10 rozgłaszali złe wiadomości, wyolbrzymiali trudności, straszyli lud, zabijali ducha walki w narodzie Kaleb i Jozue wciąż dodawali odwagi: lud chciał ich ukamienować, zagłuszyć, Bóg zainterweniował: ocalił Kaleba i Jozuego a zabił 10 zabijających ducha zwiadowców

PLOTKOWANIE: „Nigdy nie powtarzaj słów zasłyszanych, a nic na tym nie stracisz. Nie mów ich ani przyjacielowi, ani wrogowi, i jeśli to nie będzie grzechem dla ciebie, nie wyjawiaj!” (Syr 19, 7-8). OSĄDZANIE: „Bracia, nie oczerniajcie jeden drugiego! A ty kimże jesteś, byś sądził bliźniego?” (Jk 4, 10-11). POCHLEBSTWO: „Kto schlebia kłamliwie bliźniemu, na nogi mu sidła zastawia” (Prz 29, 5). GADULSTWO: „Nie uniknie się grzechu w gadulstwie, kto ostrożny w języku - jest mądry” (Prz 10, 19).

Niejasne relacje, zasady V GRZECH Niejasne relacje, zasady

„We wspólnocie potrzebna jest dyscyplina i bardzo konkretna organizacja. Ich brak wprowadza chaos i poczucie zupełnej nieskuteczności” Jean Vanier

Inaczej mówiąc: „mętna woda”. A „w mętnej wodzie diabeł łowi...”. Jeśli brakuje uporządkowania wewnątrz wspólnoty rodzi się chaos, brak poczucia bezpieczeństwa, Zasady wzajemnych relacji muszą być czytelne, jasno i wyraźnie określone: kto za co odpowiada, jakie kto ma obowiązki i kompetencje, jakie są zasady i reguły,

VI GRZECH Brak przebaczenia

„Wspólnota jest miejscem przebaczenia „Wspólnota jest miejscem przebaczenia. Pomimo ufności, jaką się wzajemnie darzymy, nieraz padają słowa, które ranią. Dlatego też wspólne życie stanowi swoisty krzyż, bezustanny wysiłek i akceptację, czyli codzienne wzajemne przebaczenie. Jeśli nie nauczymy się przebaczać, rozczarowanie szybko stanie się naszym udziałem” Jean Vanier

Jeśli brak przebaczenia będzie stałą postawą, to pomiędzy zwaśnionymi ludźmi stopniowo narastają wysokie mury wrogości. Musimy być świadomi, że dopóki żyjemy na ziemi, dopóty będziemy ranili innych a oni nas. W życie wspólnoty musi być wpisany stały czas pojednania i przebaczenia, żeby móc na bieżąco oczyścić atmosferę i nie gromadzić urazów w nieskończoność. Źle się dzieje, gdy ktoś przez lata nosi urazy do ludzi we wspólnocie, udaje, że nic się nie dzieje, ale w sercu nosi złość, żal, pretensje – taki niszczy relacje a w konflikcie wybucha jak wulkan.

Zamykanie się w swoim gronie VII GRZECH Zamykanie się w swoim gronie

„Jeśli pozwolimy, by kierowały nami emocje, wówczas we wspólnocie utworzą towarzystwa wzajemnej adoracji. I nie będzie już to wspólnota, lecz zamknięta grupa osób. Wspólnota jest nią tylko wówczas, gdy większość jej członków świadomie decyduje się zniszczyć bariery, wyjść z otoczki <przyjaźni> i podać rękę <nieprzyjaciołom>” Jean Vanier

W życiu wspólnoty jest to tworzenie przytulnego grona, do którego inni nie mają wstępu. Na każdego z nas czyha pokusa, by szukać tego, co łatwe i przyjemne w relacjach, nie podejmując trudu otwierania się na innych. „Tu, z tymi ludźmi, jest dobrze i sympatycznie, więc po co to zmieniać?” - to szczególne zagrożenie wspólnot z długim stażem. Otwarcie się na innych jest trudne, ale tylko taka postawa pomaga nam wzrastać. Izolacja w małym światku nie prowadzi do wolności, ale do... uduszenia.

LEKARSTWO NA 7 GRZECHÓW DLA WSPÓLNOTY

Nawrócenie... ale innych – potrzeba osobistego nawracania się Duch rywalizacji – prawdziwa pokora i służba Brak szczerości – przejrzystość w relacjach Grzechy języka – prawda mówiona w miłości i dobra, otwarta komunikacja

Niejasne relacje, niejasne zasady – jednoznaczność w zakresie życia wspólnotowego Brak przebaczenia – codzienna postawa oczyszczania serca z żalów, pretensji i szczere praktykowanie przebaczenia Zamykanie się w swoim gronie – podejmowanie trudu otwierania się na innych

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ Opracował ks. Marcin Kozyra SDB Korzystałem z artykułu ks. Mirosława Cholewy „7 grzechów przeciwko jedności”