Umocnienie metali przez cząstki drugiej fazy Umocnienie wydzieleniowe i dyspersyjne Stopy, w których objętość fazy dyspersyjnej nie przekracza 10%, a rozmiary.

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Wykład Fizyka statystyczna. Dyfuzja.
Advertisements

1.5. Hartowanie powierzchniowe
Teoria sprężystości i plastyczności
FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Elektrostatyka
FALE Równanie falowe w jednym wymiarze Fale harmoniczne proste
FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Wykład 9 Mechanika płynów
Instytut Metalurgii i Inżynierii Materiałowej Polskiej Akademii Nauk
Zasady dynamiki Newtona - Mechanika klasyczna
Obrazy otrzymywane za pomocą zwierciadła wklęsłego
Fizyka Ciała Stałego Ciała stałe można podzielić na:
Wykład 3 dr hab. Ewa Popko Zasady dynamiki
Umocnienie metali i stopów
ŚWIATŁO.
Stany skupienia.
Silnie oddziałujące układy nukleonów
Funkcja produkcji.
Krystalizacja metali Streszczenie:
ELEKTROSTATYKA I.
BUDOWA STOPÓW.
I prawo dynamiki Jeśli cząstka nie oddziałuje z innymi cząstkami, to można znaleźć taki inercjalny układ odniesienia w którym przyspieszenie cząstki jest.
Wykład XII fizyka współczesna
Wykład 3 dr hab. Ewa Popko Zasady dynamiki
Wykład VIIIa ELEKTROMAGNETYZM
Wykład IV Pole magnetyczne.
Wykład III Fale materii Zasada nieoznaczoności Heisenberga
Opracowała Paulina Bednarz
FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Pole magnetyczne
, Prawo Gaussa …i magnetycznego dla pola elektrycznego…
FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Przejścia fazowe Zjawiska transportu
FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Pole magnetyczne.
FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Prąd elektryczny
Wykład GRANICE FAZOWE.
Projektowanie materiałów inżynierskich
Kompozyty - wprowadzenie
Obszary korozyjne (anodowe)
Wykład 1 Promieniowanie rentgenowskie Widmo promieniowania rentgenowskiego: ciągłe i charakterystyczne Widmo emisyjne promieniowania rentgenowskiego:
Nieinercjalne układy odniesienia
Pary Parowanie zachodzi w każdej temperaturze, ale wraz ze wzrostem temperatury rośnie szybkość parowania. Siły wzajemnego przyciągania cząstek przeciwdziałają.
FERROMAGNETYKI PARAMAGNETYKI DIAMAGNETYKI Opracowała dla klas II:
STATYKA PŁYNÓW 1. Siły działające w płynach Siły działające w płynach
Wykład 6 Elektrostatyka
Warszawa, 26 października 2007
ELEKTROSTATYKA I PRĄD ELEKTRYCZNY
Politechnika Rzeszowska
PODSTAWY DYFUZJI.
Treści multimedialne - kodowanie, przetwarzanie, prezentacja Odtwarzanie treści multimedialnych Andrzej Majkowski informatyka +
Ruch w polu centralnym Siły centralne – siłę nazywamy centralną, gdy wszystkie kierunki Jej działania przecinają się w jednym punkcie – centrum siły a)
powierzchniowa entalpia swobodna
Przygotowanie do egzaminów gimnazjalnych
Treści multimedialne - kodowanie, przetwarzanie, prezentacja Odtwarzanie treści multimedialnych Andrzej Majkowski informatyka +
Badania odporności na pełzanie
WYKŁAD 12 INTERFERENCJA FRAUNHOFERA
KRYSZTAŁY – RODZAJE WIĄZAŃ KRYSTALICZNYCH
Kryształy – rodzaje wiązań krystalicznych
MIKROSKOPIA ELEKTRONOWA
Właściwości magnetyczne litych ferromagnetyków
PODSTAWY MINERALURGII
Zasada działania prądnicy
Dynamika bryły sztywnej
Niech f(x,y,z) będzie ciągłą, różniczkowalną funkcją współrzędnych. Wektor zdefiniowany jako nazywamy gradientem funkcji f. Wektor charakteryzuje zmienność.
Siły tarcia tarcie statyczne tarcie kinematyczne tarcie toczne
Wówczas równanie to jest słuszne w granicy, gdy - toru krzywoliniowego nie można dokładnie rozłożyć na skończoną liczbę odcinków prostoliniowych. Praca.
Trochę matematyki - dywergencja Dane jest pole wektora. Otoczymy dowolny punkt P zamkniętą powierzchnią A. P w objętości otoczonej powierzchnią A pole.
Równania Schrödingera Zasada nieoznaczoności
Statyczna równowaga płynu
Napięcie powierzchniowe
Optyczne metody badań materiałów
Treści multimedialne - kodowanie, przetwarzanie, prezentacja Odtwarzanie treści multimedialnych Andrzej Majkowski informatyka +
Statyczna równowaga płynu
Podstawy dynamiki płynów rzeczywistych Uderzenie hydrauliczne
Zapis prezentacji:

Umocnienie metali przez cząstki drugiej fazy Umocnienie wydzieleniowe i dyspersyjne Stopy, w których objętość fazy dyspersyjnej nie przekracza 10%, a rozmiary cząstek są rzędu 100102 nm. Umocnienie wydzieleniowe – przez małe odkształcalne cząstki koherentne (i półkoherentne) powstałe w wyniku starzenia przesyconych roztworów stałych – słabe przeszkody dla ruchu dyslokacji Umocnienie dyspersyjne – przez duże nieodkształcalne cząstki niekoherentne (najczęściej niemetaliczne)- silne przeszkody dla ruchu dyslokacji

Umocnienie metali przez cząstki drugiej fazy Umocnienie wydzieleniowe i dyspersyjne Schematyczne przedstawienie powstawania wydzielenia w przesyconej osnowie.

Umocnienie metali przez cząstki drugiej fazy Umocnienie wydzieleniowe i dyspersyjne Schemat powstawania wydzieleń w przesyconej osnowie (a, b) i ich wzrost (od c do f)

Umocnienie metali przez cząstki drugiej fazy Umocnienie wydzieleniowe i dyspersyjne Wykres równowagi Al-Cu i powiększony fragment z zaznaczonym stopem Al-5%Cu

Umocnienie metali przez cząstki drugiej fazy Umocnienie wydzieleniowe i dyspersyjne Mikrostruktura stopu Al.-5%Cu przesycanego w temperaturze 545°C i starzonego przez 12 godzin w T = 400°C - a) i 300°C – b). a)-obraz z mikroskopu swietlnego; b) – obraz z SEM

Umocnienie metali przez cząstki drugiej fazy Umocnienie wydzieleniowe i dyspersyjne Mikrofotografie z transmisyjnego mikroskopu elektronowego (TEM) pokazujące powstawanie wydzieleń fazy  w stopie Al-4,6%Cu z upływem czasu wyżarzania (od lewej do prawej).

Oddziaływanie dyslokacji z cząstkami Z odkształcalnymi (małymi i koherentnymi) cząstkami: „Przecinające” (poruszająca się dyslokacja przecina cząstkę ): - Umocnienie koherencyjne przez pola naprężeń powstałe wokół koherentnej cząstki, Umocnienie w wyniku różnicy modułów sprężystości poprzecznej cząstki i matrycy, Umocnienie chemiczne w wyniku utworzenia dodatkowej powierzchni międzyfazowej cząstka-matryca, Umocnienie przez cząstki uporządkowane - przez tworzenie powierzchni antyfazowej w uporządkowanej cząstce, Umocnienie w wyniku różnej energii błędu ułożenia (EBU) w cząstce i osnowie. Z nieodkształcalnymi (dużymi i niekoherentnymi) cząstkami: „Omijające” (dyslokacja wygina się pomiędzy cząstkami, pozostawiając wokół cząstki po jej ominięciu pętlę dyslokacyjną) – „mechanizm Orowana”

Oddziaływanie przecinające – dyslokacja i słabe przeszkody

Oddziaływanie przecinające – dyslokacja i słabe przeszkody

Oddziaływanie przecinające – dyslokacja i słabe przeszkody Dyslokacje mogą przecinać cząstki (i pola naprężeń wokół nich ): Im więcej jest cząstek i im są większe tym większe siły (naprężenia) są potrzebne do ich przecięcia.

Oddziaływanie omijajace – dyslokacje i silne przeszkody

Oddziaływanie omijajace – dyslokacje i silne przeszkody

Oddziaływanie omijajace – dyslokacje i silne przeszkody Im większe są odstępy pomiędzy cząstkami tym łatwiej przeciskają się dyslokacje przez szczeliny. . Każde ominięcie pozostawia za sobą pętlę dyslokacyjną – zawężającą szczelinę pomiędzy cząstkami Wpływ na stopień umocnienia odkształceniowego (przez zgniot).

Oddziaływanie przecinające – umocnienie koherencyjne Pola odkształceń wokół stref Guinier-Prestona miedzi (Cu) w aluminium (Al) Małe wydzielenia koherentne z osnową. Wszystkie płaszczyzny sieciowe, zawierające płaszczyzny poślizgu są ciągłe (niezmienione) Gdy dyslokacja przechodzi przez wydzielenie; inne parametry sieci wydzielenia powodują, ze wokół niego powstaje pole naprężeń (o stosunkowo dalekim zasięgu) Pole to oddziałuje bezpośrednio z polem naprężeń wokół dyslokacji. ∆τ ~ 2 G ε f ε = niedopasowanie odkształceniowe, f = udział objętościowy wydzieleń

gdzie:  = Gp-Gm/Gm,; f – udział objętościowi wydzieleń Oddziaływanie przecinające - Umocnienie w wyniku różnicy modułów sprężystości poprzecznej Energia dyslokacji zależy od modułu G ośrodka w którym się znajduje E= Gb2; gdzie:   0,51,0 Różnica modułów osnowy Gm i cząstki Gp powoduje, że do przecięcia cząstki przez dyslokację niezbędne jest dodatkowe naprężenie: G  ½ G f  ; gdzie:  = Gp-Gm/Gm,; f – udział objętościowi wydzieleń

Oddziaływanie przecinające – umocnienie chemiczne Przecięcie cząstki przez dyslokację powoduje wzrost powierzchni międzyfazowej (w przypadku cząstki kulistej o 2Rb).

Oddziaływanie przecinające – umocnienie chemiczne Energia powierzchniowa = (4πr2 + 2πrb)γ ; gdzie:  - energia jednostkowa powierzchni międzyfazowej pomiędzy cząstka a osnową Wzrost umocnienia wyrażony wzrostem naprężenia: chem f/2b gdzie: f – udział objętościowy wydzieleń

Oddziaływanie przecinające –Umocnienie w wyniku różnej energii błędu ułożenia (EBU) Energia błędu ułożenia (EBU) wydzielenia jest mniejsza niż osnowy: Szerokość błędu wzrasta; Energia sprężysta jednostkowa dyslokacji  Całkowita energia dyslokacji w cząstce  Energia błędu ulożenia (EBU) wydzielenia jest większa niż osnowy: Szerokość błędu zmniejsza się: Jednostkowa energia sprężysta dyslokacji  Całkowita energia dyslokacji w cząstce  W każdym przypadku, wydzielenia umacniają stop.

Oddziaływanie przecinające - Umocnienie przez cząstki uporządkowane “Superstopy” są klasycznym przykładem tego umocnienia Kluczowym składnikiem ich struktury jest faza (Ni, Fe)3Al: γ`. We współczesnym superstopie może być ok.. 60 - 85% γ` Nikiel jest swoistym spoiwem utrzymującym fazy γ` razem.

Oddziaływanie przecinające - Umocnienie przez cząstki uporządkowane Dyslokacja przecinając cząstkę uporządkowaną “burzy” porządek i powoduje powstawanie w obrębie cząstki granicy antyfazowej oraz związanej z nią powierzchni antyfazowej. Z utworzeniem powierzchni antyfazowej jest związana dodatkowa energia tzw. energia powierzchni granicy antyfazowej - a Energia dyslokacji przechodzącej przez cząstkę jest zwiększona o energię PGA. Cząstki uporządkowane podwyższają w ten sposób naprężenie potrzebne do ruchu dyslokacji. Dodatkowe naprężenie potrzebne do przecięcia cząstek uporzadkowanych: PGA   (EPGA) f / 2b gdzie: EPGA – energia powierzchniowa granicy antyfazowej; f – udział objętościowy wydzieleń

Oddziaływanie omijające – mechanizm Orowana Silne przeszkody – nieodkształcalne i twarde cząstki Wydzielenia są bardzo efektywnymi blokadami dla poruszających się dyslokacji jeśli: • są uporządkowanymi związkami międzymetalicznymi – z silnymi ukierunkowanymi wiązaniami (np. CuAl2 w stopach Al, Ni3Al w superstopach na bazie Ni, Fe7Mo6 stalach maraging) • są (prawie) związkami o wiązaniach kowalentnych (np. Fe3C, WC, AlN w stalach, MoSi2 w stopach Al) • mają wyraźną granicę fazową z osnową, • mają silne wokół siebie pola naprężeń wskutek niedopasowania z siecią osnowy, • są duże i dlatego trudne do przecięcia. •Jednakże większe cząstki to jednocześnie mniejsza ich ilość i większe odległości miedzy nimi w osnowie .

Oddziaływanie omijające – mechanizm Orowana Ilustracja mechanizmu Orowana

Oddziaływanie omijające – mechanizm Orowana Wzrost krytycznego naprężenia stycznego związanego z omijaniem cząstek przez poruszające się dyslokacje: Dla stali: G = ~ 90 GPa; b = ~ 0.25 nm L-2r (m)  (MPa)   0.01 2250 Czy wykonalne? 0.1 225 użyteczne 1 22.5 Nic nie znaczący wzrost umocnienia 10 2.25

Krytyczne naprężenie styczne - stopień umocnienia cząstkami drugiej fazy Krytyczne naprężenie styczne dla mechanizmu przecinania cząstek: Krytyczne naprężenie styczne dla mechanizmu omijania cząstek (Orowana): gdzie:  - stała proporcjonalności; b- wektor Burgersa; f – udział objetościowy cząstek; R – promień cząstki; G- moduł sprężystości poprzecznej Stopień umocnienia stopu cząstkami drugiej fazy (mierzony krytycznym naprężeniem stycznym 0) o określonej wielkości (R) jest proporcjonalne do f1/2. Przy stałym f umocnienie stopu jest powodowane przez wzrost wielkości cząstek koherentnych (0 ~ R1/2) lub zmniejszenie cząstek omijanych mechanizmem Orowana (0 ~ 1/R).

Oddziaływanie dyslokacji z wydzieleniami podczas starzenia stopu Al-Cu