Przygotowały: Katarzyna Suckiel Katarzyna Popa IMPLANTOLOGIA JAKO WSPÓŁCZESNA ALTERNATYWNA METODA LECZENIA CHIRURGICZNO-PROTETYCZNEGO Przygotowały: Katarzyna Suckiel Katarzyna Popa

Rys historyczny Pierwsze doniesienia- 6 tyś. lat p.n.e. Ameryka Środkowa – Majowie uzupełniali braki zębowe specjalnie do tego celu przystosowanymi muszlami Hipokrates- przeszczepy zębów naturalnych usuniętych i zblokowanych za pomocą pierścieni bambusowych, później nici jedwabnych oraz złota

Rozwój nowoczesnej implantologii- okres powojenny- dentysta z Modeny – Manlio Formiggini zaprojektował wszczep w kształcie spirali, który umieszczał początkowo poekstrakcyjnie później w sztucznie wykonanym zębodole. Lata 50’/60’-początek badań Branemarka uważanego za ojca wsółczesnej implantologii. W ostatnich dwudziestu latach obserwuje się intensywny rozwój implantologii. Jest to związane z takimi czynnikami jak: Wprowadzenie nowych ulepszonych materiałów (tytan, tantal, tlenek cyrkonu) Rozwój technik operacyjnych oszczędzających tkanki Optymalizacja kształtu wszczepu Naukowa ocena wyników leczenia

Co to jest IMPLANT? IMPLANT- ciało obce wszczepione w obrębie jamy ustnej i mające spełniać rolę filaru protetycznego. Aby spełniał swoje zadanie musi być trwale połączony z kością i nie oddziaływać szkodliwie na organizm ani miejscowo ani ogólnie.

Rodzaje implantów Implanty endodontyczne Implanty śluzówkowe Implanty podokostnowe Implanty śródkostne

Implanty endodontyczne Ceramiczne lub metalowe sztyfty wprowadzone do kości poprzez ubytek w twardych tkankach zęba, przez odpowiednio spreparowaną komorę i kanał poza otwór przywierzchołkowy. Cel- stabilizacja zębów rozchwianych.

Implanty śluzówkowe Już nie stosowane. Odpowiednim narzędziem wycinano w błonie śluzowej podniebienia otwory, w które następnie wchodziły grzybkowate główki tytanowych lub ceramicznych ćwieków zamontowane na dośluzówkowej stronie płyty protezy górnej. Cel- zwiększenie stabilizacji i przylegania płyty protezy.

Implanty podokostnowe Rozległe, odlewane z metalu (stal, uszlachetnione stopy metali, tytan) szkielety dobrze dopasowane do obnażonej z błony śluzowej i okostnej kości szczęki lub części zębodołowej żuchwy. Zabieg dwu-etapowy Zniesienie błony śluzowej i okostnej, odsłonięcie kości i pobranie wycisku/ następnie- model gipsowy- model z wosku- odlew/ Wprowadzenie szkieletu podokostnowo a z błony śluzowej do jamy ustnej wystawały filary. Po wygojeniu osadzano protezy.

Najbardziej rozpowszechnione. Implanty śródkostne Najbardziej rozpowszechnione. Stosowane zarówno w żuchwie jak i szczęce, jako uzupełnienia braków pojedynczych, częściowych i całkowitych w uzębieniu.

Wygajanie implantu ZAMKNIĘTY przykryty tkankami miękkimi (pookostnowo i poddziąsłowo). OTWARTY Widoczny w jamie ustnej, wystaje ponad dziąsło.

Wygajanie implantu ŻUCHWA minimum 3 miesiące SZCZĘKA minimum 6 miesięcy

IMPLANTACJA- wszczepienie materiału martwego do żywego organizmu IMPLANTACJA- wszczepienie materiału martwego do żywego organizmu. Klasyfikacja wg czasu implantacji Implantacja natychmiastowa Implantacja natychmiastowa odroczona Implantacja późna odroczona -jednoczasowa -wieloczasowa

Implantacja natychmiastowa Bezpośrednio po ekstrakcji zęba lub 8 dni po. Musi być zachowana ¾ przedsionkowej ściany zębodołu. Mocno zakotwiczyć implant w kości. Metoda najczęściej stosowana w przypadku utraty zęba po urazie.

Implantacja natychmiastowa odroczona Zabieg odracza się na okres 1-12 tygodni po ekstrakcji aby wyleczyć stan zapalny przyzębia

Implantacja późna odroczona Zabieg przeprowadza się w wygojonych odcinkach szczęk co najmniej 6 miesięcy po ekstrakcji. Późne jednoczasowe- implant widoczny w jamie ustnej i może być bezpośrednio obciążony. Późne wieloczasowe- Implantacja Wygajanie implantu zamknięte Odsłonięcie implantu Obciążenie implantu

Reakcja organizmu Implantacja wiąże się z wywołaniem reakcji organizmu na ciało obce. Materiały aloplastyczne mogą wywołać reakcje obronne prowadzące nawet do odrzucenia implantu ale nie tak ostre jak przy transplantacji.

Fibrointegracja- tworzenie kości na odległość, nawarstwianie tkanki łącznej i/lub kości (materiał tolerowany biologicznie). Osteogeneza kontaktowa- kość rośnie bezpośrednio na powierzchni implantu, brak reakcji patologicznych (materiał zgodny lub obojętny biologicznie). Osteointegracja- bezpośrednie czynnościowe i strukturalne połączenie tk. kostnej z powierzchnią implantu.

Zdjęcie z mikroskopu optycznego implantu usuniętego po 6 mc od wszczepienia. Implant otoczony gęstą kością kortykalną. W skokach gwintu widoczny proces tworzenia się kości i duża część powierzchni implantu jest w bezpośrednim kontakcie z nowo tworzoną kością.

Zdjęcie z mikroskopu optycznego- niepowodzenie implantacji Zdjęcie z mikroskopu optycznego- niepowodzenie implantacji. Implant klinicznie ruchomy. Warstwa tkanki łącznej włóknistej oddziela powierzchnię implantu od kości.

Wskazania do implantacji Wskazania bezwzględne: bezzębna żuchwa W chirurgii czaszkowo-szczękowo-twarzowej w wypadku zabiegów rekonstrukcyjnych po operacjach 2. Wskazania względne: - bezzębna szczęka - skrócony łuk zębowy - pojedyncze braki zębowe

Przeciwskazania do implantacji Ogólne: Choroby kości : osteoporoza,zaburzenia mineralizacji, choroba Pageta, Recklinghausena Schorzenia wątroby Choroby przewodu pokarmowego Choroby nerek Nadczynność tarczycy Choroby tkanki łącznej: sklerodermia Choroba popromienna Narkomania, choroba alkoholowa Ciąża

2. Miejscowe bezwzględne: Kość- miejscowe procesy destrukcyjne, stany zapalne przywierzchołkowe zęba, pozostawione korzenie zębów Tkanki miękkie- leukoplakia, liszaj rumieniowy, stomatopatie, zmiany nowotworowe Miejscowe względne: Niewystarczający zasób tkanki kostnej Dysproporcje szczękowo-żuchwowe Zła higiena jamy ustnej Śluzówka jamy ustnej wymagająca plastycznej korekty

Technika zabiegu Postępowanie przedoperacyjne Postępowanie operacyjne Postępowanie pooperacyjne

Postępowanie przedoperacyjne Wywiad chorobowy, ustalenie wskazań i przeciwwskazań do implantacji Wywiad stomatologiczny- ocena tkanek, podłoża kostnego, analiza modeli gipsowych, analiza zdjęć rtg Zaplanowanie rozmieszczenia implantów, wykonanie szablonów Poinformowanie pacjenta o kosztach, etapach, charakterze zabiegu, spodziewanych rezultatach

Postępowanie operacyjne Wybór systemu implantacyjnego- przestrzegać zaleceń producentów, nie łączyć elementów z różnych systemów. Przygotowanie pacjenta do zabiegu- aseptyka, mycie itp. Znieczulenie Nacięcie, wykonanie płata śluzówkowo-okostnowego, odpreparowanie płata, obnażenie kości. Przygotowanie łoża dla implantu. Wprowadzenie implantu, założenie śruby zamykającej. -Wgajanie zamknięte- przykrycie płatem, szycie. -wgajanie otwarte- implant nie zostaje przykryty płatem, wystaje do jamy ustnej, możliwe natychmiastowe obciążenie implantu.

Technika zabiegu Orientacyjne nawiercenie różyczką, zaznaczenie miejsca dla wiertła z zestawu. Wywiercenie łożą najmniejszym wiertłem z zestawu. Sprawdzenie równoległości pinem.

Technika zabiegu Przygotowanie łoża wiertłem o większej średnicy odpowiednio do średnicy implantu. Wprowadzenie implantu.

Wygajanie implantu zamknięte otwarte

Wygajanie implantu Zamknięte Po 3 mc dla żuchwy i po 6 mc dla szczęki następuje odsłonięcie implantu -znieczulenie miejscowe -ustalenie lokalizacji implantu -nacięcie i wycięcie wokół implantu dziąsła -zamiana śruby zamykającej na śrubę gojącą kształtującą dziąsło Otwarte Implant wystaje do jamy ustnej, możliwe natychmiastowe obciążenie implantu -większe ryzyko niepowodzenia

Powikłania Brak stabilizacji implantu Perforacja blaszki kości zbitej Krwawienie z kości, uszkodzenie pęczka naczyniowo-nerwowego Perforacja do jamy nosa lub zatoki szczękowej Krwiaki, obrzęki Rozejście się szwów Zakażenie rany Zaburzenia czucia, nerwobóle

Prezentacja przypadku 25-letnia kobieta z wrodzoną aplazją stałych bocznych siekaczy szczęki.

Usunięto przetrwałe mleczne boczne siekacze o nasilonej resorpcji korzeni i zastąpiono je pojedynczymi uzupełnieniami protetycznymi opartymi na implantach.

Postępowanie pozabiegowe W czasie pierwszych 10 dni należy umówić pacjenta na co najmniej dwie wizyty kontrolne ( po implantacjach występują zazwyczaj obrzmienia i bóle pooperacyjne. Profilaktycznie można zalecić zimne okłady i odpowiednie leki nie zawierające steroidów. Obrzmienia, które mogą być spowodowane obrzękiem lub krwiakiem, wymagają interwencji lekarskiej przede wszystkim dlatego, że ciśnienie cieczy bywa tak duże, iż powoduje rozejście się szwów)

Bóle mogą mieć różne nasilenie, Pacjent czuje się pewniej, gdy jeszcze raz usłyszy od lekarza, że jest to normalne w pierwszych dniach po implantacji i że może bez wahania zażyć zalecone leki. Bóle utrzymujące się dłużej niż 2-3 dni wskazują jednak na zaburzenia w gojeniu się rany.

W czasie obu pierwszych kontroli należy sprawdzić higienę jamy ustnej i stan protezy prowizorycznej. Okolicę rany pokrywa się np. preparatem Solcoseryl-Dentalpaste oraz zaleca się płukanie jamy ustnej roztworem chlorheksydyny. Po 8-10 dniach usuwa się szwy. Następnie wyznacza się pacjentowi przyszłe wizyty, na których zostaną podjęte próby obciążenia wszczepów i dalsze kroki lecznicze, zgodnie z wybranym systemem.

Długotrwały pomyślny wynik implantacji w dużym stopniu zależy od późniejszej opieki. Rozpoczyna się ona po ostatecznym zaopatrzeniu protetycznym implantu, tzn. po osadzeniu uzupełnienia, następnie w zwykłych terminach kontroli protetycznej stomatolog sprawdza okluzję, artykulację, stan błony śluzowej, itp. Oraz pyta czy pacjent jest zadowolony i czy umie się obchodzić z nową protezą. Późniejsza opieka jest niedostateczna , gdy polega tylko na tym, że mówi się pacjentowi na koniec leczenia: „proszę przyjść do kontroli za pół roku”.

Pacjent musi zrozumieć że skończyła się dla niego bierna faza i że teraz wymaga się od niego aktywności, nauczenia się nowych zasad postępowania, ich ćwiczenia i regularnego przeprowadzania. Ta faza higieny rozpoczyna się instrukcją, motywacją, treningiem i kontrolą.

Wypróbowana metodą opieki nad sumiennymi pacjentami jest wystawienie im legitymacji implantacyjnej, w której wpisuje się nie tylko liczbę i rodzaj wykonywanych wszczepów, lecz także najbliższe terminy kontroli oraz ocenę dotychczasowej higieny. Za każdym razem powinno się kontrolować całe zachowane uzębienie.

Gdy pacjent dobrze współpracuje przerwy w wezwaniach mogą być po drugim roku wydłużone do 6-8 miesięcy, a po trzecim roku do 12 miesięcy. Dłuższe przerwy nie są wskazane.

U wielu pacjentów, także u tych, którzy dbają o higienę, stwierdza się płytkę i kamień nazębny, zwłaszcza na powierzchniach wszczepów tytanowych. Gdy usuwa się te osady narzędziami ręcznymi lub narzędziem ultradźwiękowym, pozostają na tytanie zadrapania ułatwiające ponowne osadzanie się złogów

Osad i kamień nazębny usuwa się narzędziem o końcówce z tworzywa sztucznego, nie rysującej powierzchni wszczepu.

Wytrzymałość wszczepu stanowi ważną wskazówkę dotyczącą jego integracji z kością. Mocne zakotwiczenie wszczepu w kości lub jego nieznaczną ruchomość można rozpoznać łatwo po stłumieniu dźwięku podczas opukiwania. Dźwięk czysty przemawia za mocnym osadzeniem implantu, dźwięk stłumiony- za otorbieniem tkanką łączną i za początkową ruchomością. Przy wszczepach pojedynczych i protezie ruchomej można zastosować test perio.

Dziękujemy za uwagę! Dobranoc Kolorowych snów… ;)  Dziękujemy za uwagę! Dobranoc Kolorowych snów… ;)