Droga ludzkości do demokracji

A tak to się zaczęło……

Demokracja narodziła się w starożytnych Atenach na przełomie VI i V w. p.n.e. Władzę sprawowało zgromadzenie ludowe, czyli wszyscy obywatele , za których uznawano wolnych mężczyzn po ukończeniu 20. roku życia. Zbierali się oni na głównym rynku miasta, zwanym agorą. Taką formę demokracji określa się mianem demokracji bezpośredniej, ponieważ obywatele osobiście biorą udział w kształtowaniu postanowień wpływających na funkcjonowanie państwa.

Republika Rzymska

W republice rzymskiej, która istniała od VI w. p. n. e. do I w p. n. e W republice rzymskiej, która istniała od VI w. p.n.e. do I w p.n.e., najwyższa władza należała formalnie do ludu rzymskiego. Jednak przygotowywaniem nowych praw zajmował się senat, w którym zasiadali przedstawiciele najbogatszych rodzin, zwani patrycjuszami. Projekty senatu poddawano pod głosowanie zgromadzenia ludowego ,które mogło je przyjąć lub odrzucić. Podczas zgromadzeń ludowych wybierano również najwyższych urzędników. Ochroną praw ludności zajmowali się trybuni ludowi.

Demokracja szlachecka

Od drugiej połowy XV w. do pierwszej połowy XVII w Od drugiej połowy XV w. do pierwszej połowy XVII w. w Polsce istniał ustrój zwany demokracja szlachecką. Główną rolę w państwie odgrywała szlachta. Dzięki licznym przywilejom otrzymała od króla uzyskała ona realny wpływ na władzę. Szlachta z każdego województwa zbierała się na sejmikach ,które pełniły rolę lokalnych samorządów. Podczas sejmików ustanawiano miejscowe prawa i wybierano urzędników ziemskich. Szlachciowi przysługiwało prawo również prawo wystąpienia zbrojnie przeciwko królowi, gdyby ten łamał przywileje szlacheckie prawa i przywileje. Od 1573 r. każdy szlachcic mógł brać udział wyborze króla

Filozofia oświecenia

W XVIII w. myśliciele epoki oświecenia w Monteskiusz i Jean Jacques Rousseau (żą żak rous), głosili potrzebę odebrania całkowitej władzy monarchom i zniesienia przywilejów stanowych oraz wprowadzenia zada równości wobec prawa wszystkich członków społeczeństwa, suwerenności ludu i trójpodziału władzy. Te założenia stały się podstawą kształtowania się nowożytnych państw demokratycznych.

Konstytucja Stanów zjednoczonych

W Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej w 1787 r W Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej w 1787 r. uchwalono pierwszą na świecie konstytucję. Określono w niej zasady ustroju m.in. Dokonano podziału władzy na ustawodawczą (parlament), wykonawcza (prezydent) i sądowniczą (niezależne sądy) oraz określono kompetencje każdej z niej.

Rewolucja Francuska

W 1789r. We Francji wybuchła rewolucja, w wyniku której obalono monarchię absolutną. Powołano parlament, w którym zasiadali przedstawiciele całego społeczeństwa, a nie tylko stanów uprzywilejowanych. Uchwalił on w 1789 r. Deklarację Praw Człowieka i Obywatela, a w 1791 r. konstytucję. W dokumentach uwzględniono idee oświecenia myślicieli m.in.. równość obywateli wobec prawa oraz zasadę trójpodziału władzy.

Walka o prawa wyborcze

W drugiej połowie XIX w. i na początku wieku XX dzięki upowszechnieniu edukacji i rozwoju środków masowego przekazu ludzie coraz lepiej orientowali się w sprawach polityki i włączali się w życie spoleczno-politycze swoich państw, domagając się możliwości uczestniczenia w rządzeniu. Powstały liczne partie polityczne. Stopniowo władcy, obawiając się masowych buntów, przekazywali władzę parlamentom, które przyjęły funkcje związane z ustanawianiem prawa. Przyznawano prawa wyborcze coraz większej grupie obywateli. Początkowo posiadali je ludzie zamożni i wykształceni, ale już pod koniec XIX w. te prawa przysługiwały wszystkim dorosłym mężczyznom. W pierwszej połowie XX w. w większości państw europejskich wprowadzono powszechne wybory, obejmujące także kobiety.

Kryzys Demokracji

Po zakończeniu w 1918 r. I Wojny Światowej wprowadzono ustrój demokratyczny w większości państw europejskich. Jednak w latach 20. i 30 XX w. demokracja w Europie przeżyła kryzys. Do władzy w wielu krajach doszły ugrupowania, które zlikwidowały rządy demokratyczne np. w Niemczech. Prowadziły politykę ekspansji, co było główną przyczyną wybuchu II Wojny Światowej w 1939 r.

Rozwój demokracji po II Wojnie Światowej

Po zakończeniu w 1945 r. II Wojny Światowej nastąpił rozwój demokracji w Europie Zachodniej. Jednak państwa Europy Środkow-Wschodniej m.in. Polska zostały uzależnione od niedemokratycznego ZSRR i narzucono im rządy komunistyczne. Społeczeństwo w tych państwach nie miało wpływu na rządy. Władze wywodzące się z partii komunistycznej brutalnymi metodami rozprawiały się z przeciwnikami politycznymi, fałszowały wybory i tłumiły bunty przy pomocy milicji i wojsk.

Budowa demokracji we wschodniej Europie

W 1989 r. obalono rządy parti komunistycznej w Polsce, a następnie w innych państwach Europy Środkowo-Wschoniej. W 1991 r. nastąpił rozpad ZSRR, w wyniku czego powstało kilka nowych niepodległych państw m.in.. Litwa, Łotwa, Estonia. Rozpoczęto w niech budować system demokratyczny.

Dziękuję za obejrzenie prezentacji Mam nadzieje, że się podobała