W 1943 roku w Będzinie zamieszkiwało ok. 30 tysięcy Żydów. Getto w Będzinie założono w maju 1492 roku. Getto Będzińskie sąsiadowało z sosnowickim a mieszkańcy byli zmuszani do ciężkiej pacy w fabrykach i zakładach rzemieślniczych znajdujących się poza gettem.
Pierwszego sierpnia 1943 roku rozpoczęła się likwidacja getta, poprzedzona licznymi ulicznymi egzekucjami oraz spaleniem synagogi z modlącymi się w środku. Akcja likwidacji getta została zakończona po tygodniu.
Prawdopodobnie w pierwszych dniach sierpnia w 1943 roku uciekło ok. 30osób uciekło z getta i udało się w stronę Słowacji i Węgier. Reszta czynnych uczestników oporu została zamordowana, zaś ludność cywilna została przewieziona do obozu Auschwitz- Birkenau.
Ostatnia grupa mieszkańców getta została wywieziona do obozu w lutym 1944 roku. Były to osoby pozostawione na miejscu uprzątnięcia ternu po deportacji ludności. Zostali także oddelegowani do wykopywania ciał pomordowanych które zostały odtransportowane do KL Auschwitz-Birkenau, a następnie spalone.
Tak zwane duże getto mieściło się w dzielnicy Warpie. Niemcy umieścili w nim zagłębiowskich Żydów a także Żydów z Bohumina Kielc Oświęcimia oraz Czechosłowacji. Punkt znajdował się na ul. Małachowskiego, zatrudniającej ok. 650 osób oraz w fabryce wyrobów ortopedycznych i fabryce walizek.
Do połowy sierpnia 1942 roku deportowano z miasta do obozu zagłady jedynie ok mieszkańców. 12 sierpnia 1942 roku pod pozorem stemplowania dokumentów dokonano zbiórki Żydów na terenie boiska klubu sportowego Hakoah, gdzie następnie przeprowadzono selekcje na osoby wysyłane do obozów pracy oraz wysyłane do obozu zagłady.