Teoria maszyn i części maszyn

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
RYSUNKU TECHNICZNEGO GEOMETRYCZNE ZASADY
Advertisements

Przekształcenia geometryczne.
BADANIE KORELACJI ZMIENNYCH
WYKŁAD 2 I. WYBRANE ZAGADNIENIA Z KINEMATYKI II. RUCH KRZYWOLINIOWY
T47 Podstawowe człony dynamiczne i statyczne
TEORIA MECHANIZMÓW I MASZYN Metoda planów prędkości i przyspieszeń.
Wykład 4 2. Przykłady ruchu 1.5 Prędkość i przyśpieszenie c.d.
Wykład Ruch po okręgu Ruch harmoniczny
KINEMATYKA Opis ruchu Układy współrzędnych
Dynamika bryły sztywnej
Teoria maszyn i części maszyn
Kinematyka Definicje podstawowe Wielkości pochodne
Opracował: Karol Kubat I kl.TŻ
Funkcja liniowa – - powtórzenie wiadomości
Ruch i jego parametry Mechanika – prawa ruchu ciał
Kinematyka punktu materialnego
Temat: Ruch jednostajny
WEKTORY Każdy wektor ma trzy zasadnicze cechy: wartość (moduł), kierunek i zwrot. Wartością wektora nazywamy długość odcinka AB przedstawiającego ten wektor.
Ruch i jego parametry Mechanika – prawa ruchu ciał
KINEMATYKA Kinematyka zajmuje się związkami między położeniem, prędkością i przyspieszeniem badanej cząstki – nie obchodzi nas, skąd bierze się przyspieszenie.
Kinematyka.
FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Wykład 2
Zjawiska ruchu Ruch – jedno w najczęściej obserwowanych zjawisk fizycznych Często ruch zachodzi z tak dużą lub tak małą prędkością i w tak krótkim lub.
Funkcje liniowe Wykresy i własności.
KINEMATYKA MANIPULATORÓW I ROBOTÓW
Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu
Moja droga do szkoły.
Dzisiaj powtarzamy umiejętności związane z tematem-
Kinematyka SW Sylwester Wacke
TYCZENIE TRAS W procesie projektowania i realizacji inwestycji liniowych (autostrad, linii kolejowych, kanałów itp.) materiałem źródłowym jest mapa sytuacyjno-wysokościowa.
MECHANIKA 2 Wykład Nr 11 Praca, moc, energia.
Ruch złożony i ruch względny
podsumowanie wiadomości
Wykład 6. Redukcje odwzorowawcze
Funkcja liniowa ©M.
Bez rysunków INFORMATYKA Plan wykładu ELEMENTY MECHANIKI KLASYCZNEJ
MECHANIKA I WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW
Zasady przywiązywania układów współrzędnych do członów.
ANALIZA DYNAMICZNA MANIPULATORÓW JAKO MECHANIZMÓW PRZESTRZENNYCH
ANALIZA KINEMATYCZNA MANIPULATORÓW ROBOTÓW METODĄ MACIERZOWĄ
MECHANIKA 2 Wykład Nr 10 MOMENT BEZWŁADNOŚCI.
Dynamika układu punktów materialnych
RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ
3. Równowaga statyczna i dynamiczna w skali makro- i mikroskopowej.
dr hab. inż. Monika Lewandowska
Projektowanie Inżynierskie
FUNKCJE Pojęcie funkcji
RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY
Rozwiązywanie układów równań liniowych różnymi metodami
Grafika i komunikacja człowieka z komputerem
Przygotowanie do egzaminu gimnazjalnego
PLAN WYKŁADÓW Podstawy kinematyki Ruch postępowy i obrotowy bryły
Kinematyka zajmuje się ilościowym badaniem ruchu ciał z pominięciem czynników fizycznych wywołujących ten ruch. W mechanice technicznej rozważa się zagadnienia.
MECHANIKA 2 Wykład Nr 14 Teoria uderzenia.
Ruch jednostajny prostoliniowy i jednostajnie zmienny Monika Jazurek
Elementy ruchu Względność ruchu.
Dynamika ruchu płaskiego
Prezentacja dla klasy III gimnazjum
Ruch jednowymiarowy Ruch - zmiana położenia jednych ciał względem innych, które nazywamy układem odniesienia. Uwaga: to samo ciało może poruszać się względem.
Ruch – jedno w najczęściej obserwowanych zjawisk fizycznych
Ruch – jedno w najczęściej obserwowanych zjawisk fizycznych Zjawiska ruchu Często ruch zachodzi z tak dużą lub tak małą prędkością i w tak krótkim lub.
Zjawiska ruchu Ruch – jedno w najczęściej obserwowanych zjawisk fizycznych Często ruch zachodzi z tak dużą lub tak małą prędkością i w tak krótkim lub.
Geometria na płaszczyźnie kartezjańskiej
Dynamika bryły sztywnej
Matematyka przed egzaminem czyli samouczek dla każdego
Mechanika płynów Kinematyka płynów.
Ruch złożony i ruch względny Prowadzący: dr Krzysztof Polko
Wytrzymałość materiałów
Wytrzymałość materiałów
2. Ruch 2.1. Położenie i tor Ruch lub spoczynek to pojęcia względne.
Zapis prezentacji:

Teoria maszyn i części maszyn Teoria maszyn i mechanizmów, kinematyka Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka Do określania położeń członów, prędkości i przyspieszeń korzysta się z następujących metod: - metody graficzne, - metody analityczne, - metody numeryczne, - metody kombinowane. Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka Metody graficzne (metody dydaktyczne, mało dokładne) Stosując graficzne metody analizy kinematycznej przedstawiamy występujące wielkości, np. przemieszczenie, prędkość, przyspieszenie w postaci odcinak linii prostej. Aby to przedstawienie było jednoznaczne, wprowadza się pojecie podziałki. Podziałką nazywamy stosunek wielkości rzeczywistej do wartości wielkości rysunkowej Podziałka = Np. podziałka prędkości: wartość wielkości rzeczywistej wartość wielkości rysunkowej v = 10 m./s 30 mm Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka Plan prędkości V Metoda graficzna - Metoda planów Niech będzie dany człon BCM w ruchu złożonym płaskim (rys) i niech VB, VC, VM będą prędkościami punktów B, C i M tego członu. Plan prędkości c m C m c b V b M Biegun planu prędkości B S Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka Posługując się związkami zachodzącymi między prędkościami punktów B, C i M., czyli: m c b V Można wykazać, że odcinki bc, bm i cm reprezentują w przyjętej podziałce v [m/smm] odpowiednie prędkości względne, a mianowicie Figura bcm jest podobna do członu BCM i obrócona względem niego o 90o, zgodnie z prędkością kątową  Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka a Plan przyspieszeń Biegun planu przyspieszeń C m b c M m P – chwilowy środek przyspieszeń Figura bcm jest podobna do członu BCM i obrócona względem niego o kąt 180o-, zgodnie z przyspieszeniem kątowym  Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka Wartość kąta  wynosi Odcinki łączące odpowiednie końce wektorów określają przyspieszenia względne poszczególnych punktów, np. gdzie a [m/s2mm] jest podziałką planu przyspieszeń. Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka A w O B Zadanie 1. Wyznaczyć metodą planów prędkości i przyspieszenia członu AB oraz punktów A i B dla mechanizmu przedstawionego na rysunku. Dane:  = 4s-1, OA = 0,25 m, AB = OA A w O B 1. Prędkość punktu A Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka A w O 2. Podziałka prędkości v = 1 m./s (v) =50 mm 3. Prędkość punktu A w podziałce rysunku A w O Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka A b V w a O B 4. Plan prędkości Znany kierunek prędkości punktu B Biegun planu prędkości A b w V a O B Znany kierunek prędkości członu AB 5. Prędkość członu AB Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka 6. Prędkość kątowa członu AB 7. Prędkość punktu B 8. Przyspieszenie punktu A 9. Podziałka przyspieszeń a = 4 m/s2 (a) =50 mm Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka w O B 10. Przyspieszenie punktu B 10.1 Przyspieszenie normalne odcinka AB w O B Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka w O B a 10.2. Plan przyspieszeń Znany kierunek przyspieszenia stycznego AB Biegun planu przyspieszeń a Znany kierunek przyspieszenia punktu B Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka 10.3. Przyspieszenie styczne odcinka AB 10.4. Przyspieszenie kątowe odcinka AB 10.5. Przyspieszenie punktu B Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Metoda graficzna, wykresów kinematycznych Kinematyka Metoda graficzna, wykresów kinematycznych Wykresy kinematyczne są graficznym przedstawieniem zależności funkcyjnej drogi, prędkości liniowej i przyspieszenia liniowego lub kąta obrotu, prędkości kątowej i przyspieszenia kątowego członu od określonego parametru. W takim przedstawieniu ruchu punktu lub członu mechanizmu parametrem może być czas lub dowolna inna współrzędna uogólniona, np. droga lub kąt obrotu członu czynnego. j y(j) j y(j) y(j) j Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

Kinematyka Podczas sporządzania wykresów kinematycznych pewne przebiegi np. s = s(t) należy poddać operacji różniczkowania (np. v = ds/dt) lub całkowania. Można te operacje przeprowadzić graficznie. Różniczkowanie graficzne metodą stycznych Dla zadanej krzywej przemieszczeń s(t) należy znaleźć przebieg zmian prędkości v(t) w funkcji czasu. Dla ułatwienia zakładamy, że obydwa wykresy mają wspólną podziałkę czasu t [s/mm]. Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk

a) b) 1. Prowadzimy styczne w wybranych punktach (s) a3 2. Przez punkt Hv przyjęty dowolne na ujemnej osi układu (v,t) prowadzimy proste równoległe do stycznych, które na osi v odetną odcinki proporcjonalnle do prędkośći w chwilach 1 ,2, 3 a2 a1 (t) 1 2 3 4 b) Podziałka prędkości: (v) Hv (t) a2 ev 1 2 3 4 Autor: dr inż. Aleksander Karolczuk