Lech Wałęsa „Dobrze się stało, że źle się stało.” (ur. 29 września 1943 w Popowie) – polski działacz związkowy i polityk, z zawodu elektryk. „Dobrze się stało, że źle się stało.”

Spis treści: Działalność opozycyjna w PRL Porozumienia sierpniowe i NSZZ Internowanie i inwigilacja Nagroda Nobla Okrągły stół Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Wybory prezydenckie 1990 Polityka zagraniczna Polityka krajowa Wybory prezydenckie 1995 Działalność po prezydenturze W kraju Na arenie międzynarodowej Ordery i odznaczenia Polskie Zagraniczne Wyróżnienia

Działalność opozycyjna w PRL Od czerwca 1961 do maja 1967 pracował w POM Łochocin. W latach 1967-1976 był pracownikiem, jako elektryk okrętowy, Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W 1970 był członkiem Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. W 1971 został czasowo członkiem egzekutywy legalnego związku zawodowego, ale kilka miesięcy później został usunięty z tego stanowiska za "pieniactwo„. W 1976 został zwolniony z pracy za publiczne krytykowanie kierownictwa Stoczni Gdańskiej. Od 8 czerwca 1976 zatrudnił się w Zakładach ZREMB. W czerwcu 1978 włączył się do działalności Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża.

Porozumienia sierpniowe i NSZZ W sierpniu 1980 Lech Wałęsa był jednym z organizatorów i przywódców strajku w Stoczni Gdańskiej. Po uzyskaniu ustępstw ekonomicznych rozwiązał strajk, a po zawróceniu rozchodzących się Stoczniowców przez działaczy PRL i postawieniu postulatów politycznych kontynuował strajk stając na czele Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Utworzono go z przybywających do Stoczni delegacji strajkujących zakładów z całej Polski. Po podpisaniu porozumienia z delegacją rządową pod przewodnictwem Mieczysława Jagielskiego przekształcił się on w Tymczasowy Komitet Koordynacyjny NSZZ "Solidarność", a ten po rejestracji związku w sądzie przekształcił się w Krajową Komisję Wykonawczą. 17 września 1980 Wałęsa wybrany został przewodniczącym Krajowej Komisji Porozumiewawczej. W kwietniu 1981 na zjeździe delegatów NSZZ Solidarność został wybrany formalnie przewodniczącym Solidarności oraz Krajowej Komisji Porozumiewawczej (1980-1981), której zadaniem było utrzymywanie negocjacji z rządem. Porozumienia sierpniowe i NSZZ

Internowanie i inwigilacja W grudniu 1981 był internowany w Chylicach, Otwocku i Arłamowie, został zwolniony w listopadzie 1982. Rok później wrócił do pracy w Stoczni Gdańskiej na stanowisko elektryka, które zajmował formalnie do 1990 roku.W latach 1983-1987 oficjalnie był tylko "prywatną osobą", jednak faktycznie odgrywał rolę trzymanego pod stałym dozorem milicyjnym nieformalnego lidera opozycji.W 1987 założył półlegalną Krajową Komisję Wykonawczą NSZZ "Solidarność", która dążyła oficjalnie do legalizacji związku. Istniała ona trzy lata.W 1988 był współorganizatorem strajku w Stoczni Gdańskiej, zakończonego ugodą z rządem i rozpoczęciem rozmów Okrągłego Stołu. Był współtwórcą porozumień Okrągłego Stołu, czyli nieformalnym przywódcą tzw. społecznej części uczestników tych rozmów i oficjalnie jej głównym koordynatorem. Był też współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ Solidarność.

Nagroda Nobla W 1983 jako lider podziemnej Solidarności otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. Odebrała ją jego żona Danuta Wałęsa 10 grudnia 1983 roku w Oslo. Władze PRL odmówiły wydania Wałęsie paszportu.Lech Wałęsa jest jedynym Polakiem wyróżnionym Pokojową Nagrodą Nobla.

Wałęsa 31 sierpnia 1988 podczas spotkania z gen Wałęsa 31 sierpnia 1988 podczas spotkania z gen. Kiszczakiem osiągnął porozumienie w sprawie rozpoczęcia obrad rządu z opozycją w zamian za wygaszenie zorganizowanej przez „Solidarność” fali strajków. Rozmowy okrągłego stołu rozpoczęły się 6 lutego 1989, a zakończyły 5 kwietnia. W ich wyniku możliwa była zmiana Konstytucji PRL i wybory parlamentarne w czerwcu 1989. Komitet Obywatelski zdobył w wyborach w 1989 roku 99 ze 100 mandatów w Senacie i wszystkie z 35% pochodzących z wolnego wyboru miejsc w Sejmie. W sierpniu 1989 zorganizował spotkanie z przewodniczącymi ZSL i SD, zawiązując w Sejmie koalicję, która utworzyła następnie pierwszy powojenny niekomunistyczny rząd z Tadeuszem Mazowieckim jako premierem.   Okrągły Stół

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Prezydent RP od 22 grudnia 1990 do 22 grudnia 1995.

Wybory Prezydenckie 1990 Wybrany na Prezydenta RP w wyborach powszechnych przeprowadzonych w dwóch turach w listopadzie i grudniu 1990.

Polityka Zagraniczna W roku 1991 jako pierwszy w historii prezydent Polski złożył wizytę w Izraelu W roku 1991 jako nowo wybrany prezydent III Rzeczypospolitej odwiedził Stany Zjednoczone i spotkał się z działaczami oraz przywódcami Kongresu Polonii Amerykańskiej w Waszyngtonie, Chicago i wielu innych centrach licznej ludności polskiej W marcu 1992, w czasie wizyty w Niemczech wysunął koncepcje NATO-bis i EWG-bis, będące alternatywą dla NATO i EWG dla państw Europy Środkowej

Polityka Krajowa W roku 1992 przyczynił się do obalenia rządu Jana Olszewskiego po opublikowaniu tzw. listy Macierewicza W roku 1993 był inicjatorem założenia Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform W maju 1993 rozwiązał Sejm i Senat wskutek uchwalenia wotum nieufności dla rządu Suchockiej

Wybory Prezydenckie 1995 19 listopada 1995 – przegrał w drugiej turze wybory prezydenckie z Aleksandrem Kwaśniewskim

Działalność Po Prezydenturze W Kraju W roku 1995 założył pozarządową organizację Fundacja "Instytut Lecha Wałęsy" W roku 2000 ponownie przegrał wybory prezydenckie, otrzymując śladowe poparcie (1,01%), po którym ogłosił ostateczne odejście na polityczną emeryturę W roku 2004 otrzymał Dyplom Specjalny MSZ za wybitne zasługi dla promocji Polski w świecie W lutym 2005 roku napisał list otwarty na temat kontrowersyjnej rozgłośni katolickiej Radia Maryja 16 listopada 2005 roku uzyskał decyzją Instytutu Pamięci Narodowej status pokrzywdzonego przez służby bezpieczeństwa PRL i zapowiedział walkę na drodze sądowej z osobami oskarżającymi go o działalność agenturalną 22 sierpnia 2006 Lech Wałęsa wystąpił z Solidarności, gdyż uznał że związek za bardzo zaangażował się w poparcie PiS i braci Kaczyńskich. Decyzję rozważał już w roku 2005, kiedy polecił opłacenie składek członkowskich tylko do końca roku. 24 września 2008 Sąd Okręgowy w Gdańsku podtrzymał wyrok z 11 czerwca 2007, iż Lech Wałęsa naruszył dobra osobiste Krzysztofa Wyszkowskiego.

Działalność Po Prezydenturze Za Granicą W lutym 2002 – podczas uroczystego otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 reprezentował Europę, niosąc flagę olimpijską u boku sławnych przedstawicieli pozostałych kontynentów W czerwcu 2004 -jako pełnomocnik Prezydenta RP Kwaśniewskiego reprezentował władze polskie na pogrzebie byłego prezydenta USA Ronalda Reagana Pod koniec 2004 – poparł publicznie Pomarańczową Rewolucję na Ukrainie – jego widok na wiecu na kijowskim Majdanie wywołał euforię tłumów. Próbował mediować pomiędzy skłóconymi stronami – obozem Wiktora Juszczenki i Wiktora Janukowycza, lecz obóz Janukowycza odrzucił jego próby mediacji na samym starcie. Lech Wałęsa i Aleksander Kwaśniewski podczas obchodów 25-lecia NSZZ Solidarność. W kwietniu 2005- na zaproszenie Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego wziął udział w delegacji władz polskich na pogrzebie papieża Jana Pawła II. W październiku 2008 -przy poparciu rządu Donalda Tuska, pomimo sprzeciwu prezydenta Lecha Kaczyńskiego, Lech Wałęsa został członkiem nowoutworzonej 12-osobowej grupy refleksyjnej Unii Europejskiej, określanej jako "rada mędrców". itd.

Polskie Ordery I Odznaczenia Lech Wałęsa z tytułu swego wyboru na urząd Prezydenta RP stał się: Kawalerem Orderu Orła Białego, Wielkim Mistrzem Orderu i przewodniczył jego Kapitule, Kawalerem Orderu Odrodzenia Polski I klasy, Wielkim Mistrzem Orderu i przewodniczył jego Kapitule.

Zagraniczne Ordery I Odznaczenia Królewski Order Serafinów (1993) – Szwecja Wielki Krzyż Orderu Łaźni (1991) – Wielka Brytania Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej (1991) Francja Wielki Krzyż Orderu Ziemi Maryjnej (2006) – Estonia Order Białego Lwa – (1999) – Czechy Order Słonia – Dania Wielki Order Zasług (1991) – Włochy Wielki Krzyż :Order Białej Róży (1993) – Finlandia Order Lwa Niderlandów – Holandia Order I Klasy Francisco de Miranda (1989) Order Piusa XII – Watykan Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec Order Zasług Republiki Chile Narodowy Order Krzyża Południa – Brazylia Medal Niepodległości Republiki Turcji Wojskowy Order Św. Jakuba z Mieczami – Portugalia Order Henryka Portugalskiego – Portugalia

Wyróżnienia Jako pierwszy Polak zdobył w 1981 roku tytuł Człowieka Roku magazynu Time. W 1995 roku otrzymał tytuł Człowiek Roku tygodnika Wprost. Jest laureatem statuetki Nagrody Humanitarnej VICTORIA, którą odebrał w świdnickiej katedrze, a także Nagrody Kisiela 2005 oraz nagrody Galileo 2000 w (2007).[13] 17 lipca 1996 wyróżniony honorowym tytułem Przyjaciel Ludzi Bezdomnych, nadawanym przez twórcę Monaru – Marka Kotańskiego. Funkcjonuje również stowarzyszenie jego imienia – Stowarzyszenie imienia Lecha Wałęsy. Z rąk Królowej Brytyjskiej Elżbiety II otrzymał godność Honorowego Członka Orderu Łaźni (Honorary Member of the Most Honourable Order of the Bath (obywatele brytyjscy otrzymują przy nadaniu tego orderu osobiste szlachectwo, ale nie odnosi się to do cudzoziemców), a w 1993 roku z okazji udekorowania szwedzkim odznaczeniem – Orderem Św. Serafina nadano mu herb mający zastosowanie wyłącznie do celów orderowych.

KONIEC

Prace wykonali: Hubert Kubiak Piotr Araszkiewicz Jakub Kręzel