naukowo … z łac. transplantare – szczepić i plantare – sadzić Przeszczepienie narządu w całości lub części, tkanki lub komórek z jednego ciała na inne (lub w obrębie jednego ciała). Przeszczepianiem narządów zajmuje się medyczna dziedzina naukowa nazywana transplantologią. Przeszczep (transplantat) – komórki, tkanki (skóra, rogówka, kości) lub narząd (serce, nerka) pobrane od dawcy, podlegające chirurgicznemu przeszczepieniu do organizmu biorcy. Niektóre tkanki i narządy mogą być konserwowane i przechowywane w tzw. bankach.
warunki przeszczepu zgodność tkankowa właściwy dobór dawcy i biorcy zastosowanie dobrego płynu prezerwacyjnego i metody prezerwacji dla transplantu odpowiednie leczenie immunosupresyjne umiejętność rozpoznania i leczenia procesu odrzucania narządu przez organizm biorcy zapobieganie powikłaniom i ich leczenie
pobranie szpiku ‘od kuchni’ Pobranie szpiku odbywa się na sali operacyjnej, w znieczuleniu ogólnym lub w znieczuleniu nadoponowym. Pobranie wykonuje się metodą wielokrotnych nakłuć okolicy tylnej głównej krawędzi kości biodrowej. Po wkłuciu się do jamy szpikowej odsysa się szpik kostny w objętości ok. 5 ml. Zwykle po zabiegu pozostaje kilka śladów po nakłuciu, ale wraz z czasem znikają. Całkowita objętość pobranego szpiku zależy od sytuacji klinicznej i określa ją głównie waga biorcy (waga dawcy i liczba komórek w pobranym szpiku również brane są pod uwagę). Średnio pobiera się ok. 1000 ml szpiku, rzadko więcej niż 1500 ml. Zabieg trwa ok. 45-90 minut. Pobrany szpik umieszcza się w specjalnym pojemniku z płynem przeciwkrzepliwym. Po pobraniu szpik poddawany jest filtracji i dalszej obróbce, jeżeli jest to konieczne.
kto może zostać dawcą? Zgodnie z polskim prawem obowiązuje zasada domniemanej zgody. Tak więc dawcą pośmiertnym może zostać każda osoba, pod warunkiem, że za życia nie wyraziła sprzeciwu na pośmiertne pobranie narządów. Dawcą szpiku może zostać każda zdrowa osoba w wieku 18 – 50 lat. Dawcą możesz zostać i Ty, bowiem pokrewieństwo z biorcą nie jest konieczne, a Twój szpik może uratować życie komuś obcemu – ważne, by wystąpiła zgodność antygenów HLA w Bankach Dawców Szpiku. W przypadku nerek, płatów wątroby, szpiku kostnego i krwi można wykonać przeszczep od osoby żyjącej. Sytuacja taka ma najczęściej miejsce wśród osób spokrewnionych. W przypadku osób innych niż spokrewnione w linii prostej, rodzeństwa, osób przysposobionych lub małżonków do pobrania transplantatu wymagana jest zgoda sądu rejonowego. Zasada ta nie dotyczy przeszczepiania szpiku i innych szybko regenerujących się tkanek. Potencjalny dawca informowany jest o ewentualnym ryzyku związanym z zabiegiem oraz poddawany szczegółowym badaniom celem określenia zgodności immunologicznej oraz klinicznego stanu zdrowia ogólnego i stanu narządu, który ma być przedmiotem przeszczepienia
„Każdy przeszczep narządu ma swoje źródło w decyzji o wielkiej wartości etycznej, decyzji, aby bezinteresownie ofiarować część własnego ciała z myślą o zdrowiu i dobru innego człowieka. Na tym właśnie polega szlachetność tego czynu, który jest autentycznym aktem miłości.” to słowa papieża Jana Pawła II, który tak określił akt oddania narządów dla ratowania ludzkiego życia.
uprzedzenia… Zapytawszy kilka osób o to , czy byliby w stanie oddać swój narząd , aby uratować komuś życie, w postanowieniu takiej woli przeszkadzało im wiele spornych kwestii , jawiących się w ogóle społeczeństwa . Są to np. : stanowisko Kościoła, rzekome bezczeszczenie zwłok, ból operacyjny czy możliwość życia bez oddanego organu. Obawy są oczywiste i zrozumiałe. Niestety większość z nas nie próbuje ich zażegnać i dowiedzieć się czegoś więcej o temacie.
Mała kartka z pisemną deklaracją , w której oznajmiamy , że wyrażamy zgodę , aby po śmierci pobrano narządy z naszego ciała, w celu ratowania życia innych ludzi może stać się dla wielu jedyną szansą na przeżycie . Na podkreślenie grubą linią zasługują w niej słowa : „w celu ratowania życia”…
Dziękujemy za uwagę i kończymy z nadzieję, że wielu z Was, przemyśli czego można dokonać składając jeden podpis woli... Klasa 1c