Henryk Sucharski patron SP2 w Kwidzynie

im. majora Henryka Sucharskiego w Kwidzynie Szkoła Podstawowa nr 2 im. majora Henryka Sucharskiego w Kwidzynie

major Henryk Sucharski. Mała Ojczyzna majora Henryka Sucharskiego Gręboszów niewielka miejscowość położona w uroczym zakątku w województwie tarnowskim. Czyste powietrze, piękne widoki a wokół duch historii… W chłopskiej rodzinie 12 listopada 1898 przyszedł na świat jako czwarte dziecko w ubogiej, wielodzietnej rodzinie wiejskiego szewca Stanisława i Agnieszki z domu Bojko. Naukę rozpoczął w wieku 6 lat w tutejszej dwuklasowej szkółce ludowej. W 1908-1909 uczęszczał do czteroklasowej szkoły w Otfinowie nad Dunajcem. W latach 1909-1917 był uczniem II Cesarsko-Królewskiego Gimnazjum w Tarnowie. major Henryk Sucharski.

znajduje się przy Szkole Podstawowej w Gręboszowie Pomnik bohaterskiego obrońcy Westerplatte majora Henryka Sucharskiego znajduje się przy Szkole Podstawowej w Gręboszowie

Westerplatte W czasie wybuchu II wojny Światowej był dowódcą obrony Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Wraz ze 182 osobową załogą stawił bohaterski opór hitlerowcom atakującym z morza, powietrza i lądu.

Siedem dni obrony Na kapitulację zgodził się dopiero 7 września, gdy nie było innego wyjścia. Zrobił to po zadaniu Niemcom dotkliwych strat: ok. 300 zabitych i 700 rannych. Decyzja o poddaniu się zapadała po wyczerpaniu możliwości kontynuowania walki. Majora z ludźmi wzięto do niewoli. Przebywał w niej do 1945 roku.

W jego mogile umieszczono grudkę ziemi z rodzinnego Gręboszowa. Śmierć majora Zmarł 30 sierpnia 1946 r. o godz. 9 rano. Pochowano go na cmentarzu w Neapolu. 1 września 1971 r. urnę z prochami majora H. Sucharskiego udekorowano Krzyżem Komandorskim Orderu Virtuti Militarni i złożono na Westerplatte. W jego mogile umieszczono grudkę ziemi z rodzinnego Gręboszowa.

Hymn Szkoły Podstawowej w Osięcinach Ty kryłaś się w sercach upartych, gdy świtem zaczynał się szturm, Twe imię pisały eskadry, Srebrnymi smugami wśród chmur. Majorze Sucharski ty wiernie, Walczyłeś o ziemi tej próg, My chcemy uwiecznić twe imię, By każdy z nas uczyć się mógł. Gdy trzeba bywałaś żelazem, Płomieniem co żarzył się w nas, Gdy trzeba szłaś borem i lasem, Świeciłaś nam w nocy bez gwiazd. Gdy orły piastowskie wracały, Kłaniałaś się czołgom do stóp, Znów kwiaty witały nas polskie, Ogrody kwitnące u dróg.

wykonał Jakub Jezierski VI d