Obiekt bryła obrotowa (ang lathe = „tokarka”)

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
OBLICZENIA NUMERYCZNE
Advertisements

Na szczycie równi umieszczano obręcz, kulę i walec o tych samych promieniach i masach. Po puszczeniu ich razem staczają się one bez poślizgu. Które z tych.
albo zachować w pamięci to, co zobaczyłem.
Modele oświetlenia Punktowe źródła światła Inne
Teoria maszyn i części maszyn
Teoria maszyn i części maszyn
Krzywe parametryczne x = fx(t); y = fy(t) funkcje liniowe x = 20t + 5
Ruch i jego parametry Mechanika – prawa ruchu ciał
Kinematyka punktu materialnego
Figury płaskie-czworokąty
W królestwie czworokątów
Ruch układów złożonych
WOKÓŁ NAS.
Grafika komputerowa Wykład 7 Krzywe na płaszczyźnie
Ruch i jego parametry Mechanika – prawa ruchu ciał
DZIWNE BUDOWLE.
Prędkość kątowa Przyśpieszenie kątowe.
Wykład 2 Pole skalarne i wektorowe
Ruch układów złożonych środek masy bryła sztywna ruch obrotowy i toczenie.
FIGURY GEOMETRYCZNE I ZASTOSOWANIE ICH W ARCHITEKTURZE
Paweł Kramarski Seminarium Dyplomowe Magisterskie 2
Pola Figur Płaskich.
Spis treści : Definicja trójkąta Definicja trójkąta Definicja trójkąta Definicja trójkąta Własności Własności Własności Podział trójkątów ze względu na.
Opracowała: Angelika Kitlas
GEOMETRIA PROJEKT WYKONALI: Wojciech Szmyd Tomasz Mucha.
WALEC KULA Bryły obrotowe STOŻEK.
Bryły obrotowe V – objętość Pc – pole powierzchni całkowitej.
Prezentacja Matematyka – wzory na pola figur płaskich, pola powierzchni i objętości brył, twierdzenia.
Dodatkowe własności funkcji B-sklejanych zawężenie f do K Rozważmy funkcjeIch zawężenia do dowolnego przedziałutworzą układ wielomianów. Dla i=k ten układ.
Figury przestrzenne.
Obliczenia optyczne (wykład)
Wykład 6. Redukcje odwzorowawcze
Opracowała: Iwona Kowalik
Bez rysunków INFORMATYKA Plan wykładu ELEMENTY MECHANIKI KLASYCZNEJ
MECHANIKA I WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW
Zasady przywiązywania układów współrzędnych do członów.
ŚWIAT Z BRYŁ KATARZYNA MICHALINA
Figury przestrzenne.
RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ
Metoda elementów skończonych cd.
BRYŁY OBROTOWE Wykonał: Jan Kowalski.
RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY
BRYŁY.
Patrycja Walczak Kl. III-5 Przedstawia BRYŁY OBROTOWE.
Bryły.
Grafika i komunikacja człowieka z komputerem
Grafika i komunikacja człowieka z komputerem
BRYŁY.
Prezentację wykonał Daniel Klimczak kl V b
WIELOKĄTY Karolina Zielińska kl.v Aleksandra Michałek kl v
Dynamika ruchu obrotowego
Ruch – jedno w najczęściej obserwowanych zjawisk fizycznych
Rozpoznawanie brył przestrzennych
Ruch – jedno w najczęściej obserwowanych zjawisk fizycznych Zjawiska ruchu Często ruch zachodzi z tak dużą lub tak małą prędkością i w tak krótkim lub.
Pakiety numeryczne Interpolacja i aproksymacja
Zjawiska ruchu Ruch – jedno w najczęściej obserwowanych zjawisk fizycznych Często ruch zachodzi z tak dużą lub tak małą prędkością i w tak krótkim lub.
PODSTAWY STEREOMETRII
Dynamika bryły sztywnej
Bryła obrotowa - to bryła geometryczna ograniczona powierzchnią powstałą w wyniku obrotu figury płaskiej dookoła prostej (nazywanej osią obrotu ).
Figury płaskie Układ współrzędnych.
Fundamentals of Data Analysis Lecture 12 Approximation, interpolation and extrapolation.
Punkt najmniejszy obiekt geometryczny ma zawsze zerowe rozmiary Fot. dla: Sxc.hu oraz
Definicje Fot: sxc.hu, wyszukano r.
FIGURY PŁASKIE.
Figury płaskie.
Opracowała: Iwona kowalik
Teoria sterowania Wykład /2016
Warunki równowagi płaskiego dowolnego układu sił
Bryły Przestrzenne Wokół Mnie
Pola figur płaskich.
Zapis prezentacji:

Obiekt bryła obrotowa (ang lathe = „tokarka”) Obiekt bryła obrotowa powstaje przez obrót krzywej wokół pewnej osi Przykład: lathe { linear_spline 6, <0,0>, <1,1>, <3,2>, <2,3>, <2,4>, <0,4> pigment { Blue } } oś obrotu

Definicja bryły obrotowej w POV-Ray’u LATHE: lathe { [SPLINE_TYPE] Liczba punktów, <Punkt_1> <Punkt_2>... <Punkt_n> [LATHE_MODIFIER...] } SPLINE_TYPE: linear_spline | quadratic_spline | cubic_spline | bezier_spline LATHE_MODIFIER: sturm | OBJECT_MODIFIER

SPLINE_TYPE: linear_spline | quadratic_spline | cubic_spline | bezier_spline

Obiekt wielobok (ang. polygon) Obiekt polygon jest stosowany w celu uzyskania dowolnego płaskiego wieloboku o n-bokach. Wielobok opisujemy przy pomocy jego wierzchołków. Ponieważ kształt musi być zamknięty, pierwszy podany punkt musi być jednocześnie ostatnim podanym punktem. polygon { 12, <0, 0>, <0, 6>, <4, 6>, <4, 3>, <1, 3>, <1, 0>, <0, 0>, <1, 4>, <1, 5>, <3, 5>, <3, 4>, <1, 4> } plane { <0,1,0>, 0 pigment { color Green }}

Obiekty złożone c.d. Obiekt ekstrapolowany (ang. prism object) Obiekt ekstrapolowany powstaje z wieloboku lub zamkniętej krzywej przez ekstrapolację wzdłuż wektora normalnego do powierzchni tegoż wielokąta czy kształtu. PRISM: prism { [PRISM_ITEMS...] Height_1, Height_2, Number_Of_Points, <Point_1>, <Point_2>, ... <Point_n> [ open ] [PRISM_MODIFIERS...] } PRISM_ITEM: linear_spline | quadratic_spline | cubic_spline | bezier_spline | linear_sweep | conic_sweep

Obiekt prism c.d. łączenie odcinkami, ekstrapolacja liniowa prism { linear_spline linear_sweep 0, 1, 10, <0,0>, <6,0>, <6,8>, <0,8>, <0,0>, //zewnetrzny <1,1>, <5,1>, <5,7>, <1,7>, <1,1> //wewnetrzny } interpolacja wielomianem 2 stopnia, ekstrapolacja liniowa prism { quadratic_spline linear_sweep 0, 1, 12, <1,-1>, <0,0>, <6,0>, <6,8>, <0,8>, <0,0>, //zewn. <2,0>, <1,1>, <5,1>, <5,7>, <1,7>, <1,1> //wewn. } Punkty kontrolne (określają nachylenie krzywej dla pierwszego punktu) Punkty: pierwszy i ostatni

Obiekt prism c.d. interpolacja wielomianem 3 stopnia, ekstrapolacja liniowa prism { cubic_spline linear_sweep 0, 1, 14, <1,-1>, <0,0>, <6,0>, <6,8>, <0,8>, <0,0>, <-1,1>, //zewn. <2,0>, <1,1>, <5,1>, <5,7>, <1,7>, <1,1>, <0,2> //wewn. } Punkty kontrolne (określają nachylenie krzywej dla pierwszego i ostatniego punktu) Punkty: pierwszy i ostatni interpolacja kwadratowa

Obiekt prism c.d. interpolacja wielomianem Beziera, ekstrapolacja liniowa Definicja krzywej Beziera wymaga co najmniej 4 punktów na segment (podobnie jak dla obiektu Lathe) Punkty 1 i 4 to pierwszy i ostatni punkt pojedynczego segmentu krzywej Beziera, a punkty 2 i 3 są punktami kontrolnymi określającymi nachylenie punktów krańcowych segmentu. Wektor łączący punkty 1 i 2 jest styczną do krzywej w punkcie pierwszym. Im większa jest odległość między punktami: 1 i 2 - tym krzywa jest bardziej gładka, natomiast mała odległość powoduje gwałtowny wzrost krzywizny. To samo dotyczy punktów: 3 i 4. W celu uzyskania gładkich przejść między poszczególnymi segmentami krzywej Beziera punkty: 3 i 4 w bieżącym segmencie oraz 1 i 2 w następnym powinny być współliniowe, a punkt 4 bieżącego segmentu musi pokrywać się z punktem 1 następnego segmentu.