Igrzyska olimpijskie Pierwsze udokumentowane igrzyska olimpijskie odbyły się w Olimpii w 776 roku p.n.e.
Starożytni sportowcy uprawiali ćwiczenia fizyczne w gimnazjum, czyli obiekcie sportowym, którym najczęściej był park z budynkiem.
W czasie trwania igrzysk ustawały w całej Grecji wojny i spory. Ogłaszano „pokój boży”. Jedną z pierwszych konkurencji olimpijskich był bieg krótki.
Igrzyska olimpijskie wspierały realizację greckiego ideału wychowawczego – kalokagatii (kalokagatia to połączenie urody ciała z „urodą” ducha). Rzut dyskiem, kolejna konkurencja olimpijska, w pełni oddawał urodę ludzkiego ciała.
Zwycięzców nagradzano gałązką oliwną. Rzut oszczepem był kolejną konkurencją olimpijską.
We wszystkich konkurencjach zawodnicy walczyli bez krepujących ruchy ciała ubrań. Skok w dal to następna konkurencja rodem ze starożytnej Grecji.
Walkę zawodników w pięciu konkurencjach zwano pięciobojem. Zapasy były zatem dopełnieniem pięcioboju.
W starożytności inaczej rozumiano pojęcie „olimpiada” – był to 4-letni cykl między igrzyskami. Przyjęto system odliczania czasu zwany erą olimpijską polegający na określaniu roku w obrębie danej olimpiady. Zgodnie z tym systemem rok 775 p.n.e. był drugim rokiem olimpiady.