OGLĘDZINY OSOBY RZECZY I ZWŁOK

OGLĘDZINY OSOBY Jest to czynność odnosząca się do żywego człowieka, może dotyczyć: Całego ciała, Części ciała, Garderoby. Celem tej czynności jest ujawnienie określonych śladów np. obrażeń, cech charakterystycznych, właściwości ciała.

Oględziny osoby: (§58 zarządzenia z 2012r.) Oskarżony art. 74 § 2 pkt.1 k.p.k. § 3 (podejrzany). Świadek art. 192 § 4 k.p.k. Pokrzywdzony art. 192 § 1 k.p.k. Art. 74 § 2 pkt. 2 zobowiązuje oskarżonego m. in. do poddania się pobraniu krwi, włosów, wydzielin z organizmu. Art. 74 § 4 wskazuje na rozporządzenie z 23 lutego 2005 roku w sprawie poddawania badaniom lub wykonywania czynności z udziałem oskarżonego oraz osoby podejrzanej.

Świadek może być poddany oględzinom ciała tylko dla celów dowodowych np. w celu sprawdzenia czy ma na ciele śladów zadrapania. Obowiązki ma także pokrzywdzony, jest on zobligowany do poddania się oględzinom i badaniom jeśli karalność czynu zależy od jego zdrowia. Zwolnienie ze składania zeznań niweluje obowiązek oględzin i badań (art. 192§3), choć może mimo odmowy zeznawania wyrazić zgodę na wskazane czynności.

Rzecz to każdy przedmiot mogący mieć znaczenie prawne, może być poddany oględzinom w ramach: Prowadzonych oględzin miejsca zdarzenia i być na tym miejscu ujawniony, oględzin przedmiotów ujawnionych przy osobie, Oględzin zwłok, ale nie samych zwłok tylko przedmiotów, które na nich się znajdują.

W oględzinach przedmiot ów należy podać: Stan w jakim rzecz się znajduje, Warunki w jakich prowadzi się oględziny, Lokalizację przedmiotu, Miejsce gdzie została znaleziona, Właściwości grupowe, Oznaczenie identyfikacyjne jeśli posiada, Barwę tworzywa z jakiego została wykonana, Kształt, Sposób w jaki przedmiot został zabezpieczony.

Bardziej szczegółowych oględzin może dokonać biegły. Cele oględzin osób i rzeczy w zasadzie pokrywają się, są nimi: Identyfikacja (określenie tworzywa z jakiego rzecz została wykonana), Właściwości, Zewnętrzne cechy gatunkowe, Cechy indywidualne, Ustalenie śladów związanych ze zdarzeniem, Ujawnienie zawartości.

Art. 208 – ochrona osoby poddawanej oględzinom przed zażenowaniem spowodowanym wstydem. Oględzin ciała osób żywych powinien dokonywać lekarz najlepiej z zakresu medycyny sądowej.

Na podstawie oględzin rzeczy można formułować wnioski (wnioskowanie ze znalezionych śladów lub ich braku). Np. wnioski dotyczące modus operandi sprawcy działającego za pomocą rzeczy lub w związku z nią. Np. wnioskowanie na podstawie pozostawionych na rzeczy śladów np. daktyloskopijnych, mechanoskopijnych. Przedmioty należące do sprawcy poddaje się zabezpieczeniu w celu dostarczenia np. materiału do jego identyfikacji.

Czynności na miejscu znalezienia zwłok Zabezpieczenie techniczne miejsca, pierwsze informacje o zdarzeniu. Wezwanie lekarza (zgon przed przyjazdem karetki pogotowia). Poinformowanie o zdarzeniu i sytuacji na miejscu zdarzenia prokuratora (działania dalsze w myśl np. art. 209 k.p.k.). Prokurator na miejscu zdarzenia (choć nie zawsze). Oględziny zwłok i miejsca ich znalezienia:

Jaka była przyczyna zgonu, Kiedy zgon nastąpił, Czy pokrzywdzony mógł samodzielnie dokonać czynności które doprowadziły go do zgonu, Czy na zwłokach i wokół nich widoczne są ślady walki, Gdzie znajduje się przedmiot za pomocą którego spowodowany został zgon, obrażenia.

Przy oględzinach zwłok trudno tworzyć uniwersalne katalogi czynności do wykonania. Jest to bardzo specyficzna czynność. Jednak poszukiwanie odpowiedzi na wskazane pytania przyczyni się do bardziej uporządkowanego i skutecznego podejmowania działań. 6. Wstępne określenie przyczyny śmierci – pozwala na ukierunkowanie poszukiwania śladów, dowodów w trakcie oględzin miejsca i zwłok ( nie może to przyczynić się do

zbyt jednostronnego prowadzenia czynności zakładając mechanizm przyczyny zgonu i charakter zdarzenia. Prokurator musi być świadomy ograniczeń swojej wiedzy, aby przyjętej wersji nie uznać za pewnik). 7. Wg. wytycznych w trakcie oględzin powinno się stwierdzić: Wczesne i późne znamiona śmierci, Reakcje tkanek w procesie ich obumierania, Obecność owadów, Obrażenia ze wskazaniem tych powstałych za życia i po śmierci.

Oględziny zwłok na miejscu ich znalezienia Faza statyczna – opisanie położenia z uwzględnieniem umieszczenia w terenie względem siebie części ciała. Na tej podstawie można wnioskować o: Charakterze zdarzenia, modus operandi sprawcy (np. specyficzne, rytualne, symboliczne ułożenie ciała może być traktowane jako podpis sprawcy). 2. Faza statyczna i dynamiczna – ustalenie w jakim ubraniu zostały znalezione zwłoki.

na podstawie odzieży można także ustalić z pewnym prawdopodobieństwem czas zgonu. Jeśli ciało ubrane jest w kożuch lub kurtkę można przypuszczać, że śmierć nastąpiła zimą lub późną jesienią. Uwzględnić też należy w jakich warunkach żył pokrzywdzony. Powinno się ustalić, czy ujawnione na zwłokach obrażenia są w korelacji z uszkodzeniami odzieży. Oględziny odzieży na miejscu (wg. literatury amerykańskiej) zdarzenia w odniesieniu tylko do widocznych zmian na „pierwszy rzut oka” w sytuacji gdy na miejscu nie ma lekarza sądowego.

Opis miejsc znalezienia poszczególnych części garderoby np Opis miejsc znalezienia poszczególnych części garderoby np. opuszczone spodnie mogą świadczyć o przemocy seksualnej bądź wleczeniu przez sprawce. Założenie części garderoby na lewą stronę, dopasowanie lub nie rozmiaru garderoby, dopasowanie do płci. Istotne jest ustalenie czy ubranie jest porozrywane, guziki pourywane. Oględziny odzieży, ciała mogą dostarczyć danych, czy miejsce ujawnienia zwłok jest miejscem gdzie nastąpił zgon. Wnioskowanie na podstawie śladów ujawnionych w trakcie oględzin.

3. Faza dynamiczna – w miarę możliwości rozebranie zwłok (§ 54 p 3. Faza dynamiczna – w miarę możliwości rozebranie zwłok (§ 54 p.6 wytycznych z 2012 roku). Odstąpienie od tej czynności może nastąpić tylko z ważnych powodów np. miejsce publiczne (nie jest to do końca zasadnym usprawiedliwieniem), rozbieranie na raty, zaawansowany rozkład zwłok może być usprawiedliwieniem gdyż tylko ubranie pozwała utrzymać zwłoki. 4. Opisanie w protokole obrażeń. Problem z opisaniem ran gdy na miejscu nie ma lekarza. Podobnie mogą wyglądać rany: szarpane, kąsane, darte.

5. Opis ran pozwala także na wyciągnięcie wniosków co do motywacji sprawcy. Wygląd ran, ich liczba, umiejscowienie, siła z jaką zostały zadane to wartościowy materiał dla tworzenia profilu psychologicznego. Więcej ciosów niż trzeba tzw. nadzabijanie, świadczy o gniewie i złości, które gromadziły się w napastniku. Wiązanie ofiary przed śmiercią lub złamanie nogi aby osoba nie uciekła świadczy o chęci uzyskania kontroli nad ofiarą.

6. Faza dynamiczna – zabezpieczenie wszystkich śladów i dowodów znajdujących się na miejscu zdarzenia i także na zwłokach. Np. ślady biologiczne zza paznokci. Wyskrobiny, obcięcie paznokci, założenie papierowych toreb na dłonie. 7. Uwagę prokuratora powinny zwrócić również wszelkie zmiany na zwłokach, które mogą mieć związek ze zdarzeniem i sprawcą, np. symbole, napisy pozostawione na ciele.

Określenie czasu zgonu Możliwe jest dzięki uwzględnieniu zabezpieczonych śladów na miejscu zdarzenia oraz okoliczności związanych z wczesnymi i późnymi znamionami śmierci, a także warunków w jakich znajdowały się zwłoki.

Wczesne znamiona śmierci: Plamy opadowe, Stężenie pośmiertne, Oziębienie powłok, Temperatura zwłok, Wysychanie. Plamy opadowe – powstają na skutek ustania krążenia, proces ten może trwać już w czasie agonii i trwa dość długo. Obserwować można wtedy plamy opadowe zwane także różą cmentarną. Po 8 – 12 godzinach plamy nie przemieszczają się i nie ustępują.

Rozległość plam może świadczyć o rodzaju śmierci – powolna (krew częściowo krzepnie, a skrzepy nie przemieszczają się), nagła (w naczyniach krwionośnych pozostaje dużo płynnej krwi). Kolor plam opadowych w przypadku zatrucia np. jaskraworóżowy – zatrucie tlenkiem węgla, wyziębienie, wilgotność powietrza. Obserwacja ustępowania plam pod naciskiem świadczy o czasie zgonu, 8 – 12 godzin nie przemieszczają się. Bladość powłok jest pochodną tworzenia się plam opadowych.

Stężenie pośmiertne – usztywnienie mięśni, najwcześniej tych, które przed śmiercią najbardziej były obciążone pracą. 30 minut po zgonie stężenie mięśnia serca, godzina stężenie mięśni żuchwy. Stężenie postępuje z górnych kolejno w dolne części ciała. W takiej też kolejności ustępuje. 7 – 8 godzin stężenie jest rozwinięte. Wpływ warunków atmosferycznych a zwłaszcza temperatury na proces stężenia (warunki zimowe szybciej procesy zachodzą. Pozycja zwłok utrwalona przez stężenie może wskazywać na charakter zdarzenia (s.69).

Oziębienie powłok – na skutek zaprzestania produkcji ciepła przez organizm. Najszybciej wychładzają się nieosłonięte części ciała. Przyjmuje się, że temperatura spada średnio 1stopien na godzinę, choć są to dane uśrednione. Wysychanie – polega na parowaniu wody ze zwłok przez najcieńsze lub uszkodzone miejsca na skórze. Dzięki wysychaniu dobrze są widoczne obrażenia w postaci otarcia naskórka gdyż wyraźnie ciemnieją. Zmętnienie rogówek 2-3 godziny od zgonu.

Późne znamiona śmierci Przeobrażenia pośmiertne – późne znamiona – choć niektóre rozpoczynają się już kilka godzin po śmierci. Przeobrażenia o charakterze: 1. rozkładowym: - autoliza, Gnicie. 2. utrwalającym: - Strupieszenie (mumifikacja),

Przemiany woskowo – tłuszczowe, Przemiany torfowe.