TECHNIKI AUTOPREZENTACJI I WYSTĄPIEŃ PUBLICZNYCH Wykład IV: KREOWANIE WIZERUNKU PRZEZ ZACHOWANIE TECHNIKI AUTOPREZENTACJI I WYSTĄPIEŃ PUBLICZNYCH

Etykieta biznesowa Uprzejmość nic nie kosztuje, a kupić może wszystko. Lady Mary Wortley Montagu

Cechy osoby dobrze wychowanej dbałość o garderobę i higienę uśmiech życzliwość uprzejmość słowność skromność (nie mylić z brakiem znajomości swoich mocnych stron) dyskrecja punktualność panowanie nad uprzedzeniami umiejętność słuchania panowanie nad złym humorem kontrolowanie mowy ciała

Etykieta dotyczy takich obszarów życia jak: zachowanie się w szczególnych sytuacjach, np. podczas powitania, prezentacji, pożegnania; formy zachowania się w pracy, na przyjęciach, w rodzinie; komunikowania się przez telefon i w internecie; wygląd, prezencja, ubranie; nakrywanie do stołu, podawanie posiłków, jedzenie i zachowanie się przy stole.

Podstawowe formy grzecznościowe Hierarchia służbowa i towarzyska Tytułowanie i przedstawianie Przechodzenie na „ty/Ty” Hierarchia towarzyska: rodzina, płeć, sytuacja (gość - gospodarz) Tytuły: naukowe, służbowe, kurtuazyjne (ekscelencja – prezydent, premier, ambasador; magnificencja – rektorom uczelni; eminencjo – kardynał, ekscelencja – biskup), szlacheckie. Formy grzecznościowe w pracy – unikanie słów świadczących o zażyłości „kochanie, złotko, chłopcze”, o nieobecnych nie mówimy „Ziółkowski” lecz „pan kierownik”.

Hierarchia Służbowa Towarzyska Stanowisko (przełożony, podwładny) Płeć (kobieta – mężczyzna) Wiek (starszy – młodszy) Sytuacja (gość – gospodarz)

Tytułowanie „Czy Ekscelencja przyszła już z obiadu?” Tytuły naukowe: magister, doktor, profesor Tytuły służbowe: prezes, dyrektor, naczelnik Tytuły kurtuazyjne: ekscelencja – prezydent, premier, ambasador; magnificencja – rektor uczelni; eminencja – kardynał, ekscelencja – biskup), Tytuły dyplomatyczne: ambasador, chargé d’affaires (szef misji dyplomatycznej), attaché wojskowy. Tytuły szlacheckie: książę, hrabia, baron. „Czy Ekscelencja przyszła już z obiadu?”

Witanie się, przedstawianie W czasie powitania mężczyzna zawsze stoi. Podczas powitania i przedstawiania następuje uścisk dłoni. Wymieniamy imię i nazwisko (w tej kolejności). Wymiana wizytówek po przedstawieniu.

Kogo komu przedstawiamy: Przełożonemu – podwładnego Starszej osobie – młodszą Wyższemu rangą – niższemu rangą Kobiecie – mężczyznę Utytułowanemu – nieutytułowanego Osobie lepiej znanej – osobę mniej znaną Przyjacielowi – znajomego Rodzicom – kolegę Osobę publiczną – osobie nieznanej ogółowi. Wyjątki: nowo przybyłych do pomieszczenia przedstawiamy już obecnym oraz pojedynczą osobę małżeństwu. W ostateczności: poznajcie się panie/panowie…

Kto się komu przedstawia: Przedstawiamy się sami jedynie wówczas, gdy nie ma nikogo, kto mógłby to zrobić. Jan Kowalski – Dyrektorowi Gość – gospodarzowi Handlowiec – klientowi Mężczyzna – kobiecie Młoda kobieta – staruszkowi Podwładny – szefowi

Kilka wskazówek Przedstawiając kogoś wymieniamy jego imię i nazwisko, tytuł jeśli posiada, stanowisko w firmie, a także kilka słów o danej osobie: „Przedstawiam Panu pana doktora Mikołaja Iksińskiego – ornitologa, który zajmuje się badaniem obyczajów fok” Przedstawiając siebie nie wymieniamy tytułów.

Podawanie dłoni Kiedy? Zawsze gdy: Kto pierwszy? kogoś poznajemy kogoś dawno nie widzieliśmy składamy życzenia gratulujemy żegnamy się na długo Kto pierwszy? Kobieta Straszy przełożony

Jak podać rękę? Nie potrząsamy ręką drugiej osoby Patrzymy na drugą osobę Nie ściskamy dłoni mocniej niż nasz partner Mężczyzna zdejmuje na dworze rękawiczkę, kobieta nie musi. Nie podajemy ręki przez stół. Wchodząc na przyjęcie, witamy się po zdjęciu z siebie okrycia.

Całuję Twoją dłoń madame…. Osobliwość polska, spotykana jeszcze w Wiedniu Mężczyzna pochyla się nad dłonią, nie unosi jej. Pocałunek jest symboliczny (prawie bezdotykowy). Nie całuje się dłoni poza pomieszczeniami zamkniętymi. Nie całuje się dłoni w rękawiczce. Unikamy tego w kontaktach biznesowych i zdecydowanie w USA.

Ukłony przy powitaniu bądź pożegnaniu Zasady pierwszeństwa – kłania się: Mężczyzna kobiecie Młodszy starszemu Pracownik przełożonemu Idący stojącemu Wchodzący obecnym Pojedyncza osoba grupie Idący szybciej idącemu wolniej Idący schodami w górę schodzącemu Jadący samochodem idącemu pieszo. Pierwszy kłania się ten, kto jest lepiej wychowany

Ukłony Mężczyzny: Kobiety: Lekko pochyla się do przodu, skłania głowę, patrząc w twarz osoby Nie trzyma rąk w kieszeni ani papierosa w ustach. Uchyla kapelusz lub czapkę z daszkiem (nie czapkę zwykłą!). Kobiety: Skinienie głowy.

O „tykaniu” Forma „ty” zarezerwowana jest dla osób, które dobrze się znają. Przejście na tę formę może zaproponować osoba starsza młodszej, przełożony podwładnemu. Czynimy to podając sobie dłonie i wymawiając imiona (bruderszaft umarł śmiercią naturalną).

Wizytówki

Magiczne słowa… Dzień dobry proszę dziękuję Do widzenia przepraszam

Savoir-vivre w pracy Być docenianym….. Wywiązywanie się ze swoich obowiązków w terminie. Podnoszenie swoich kompetencji. Nie przekraczanie swoich kompetencji. Umieć współpracować z innymi. Umieć przyznawać się do błędu lub niewiedzy i wyrażać gotowość do naprawienia go. Nie sprawiać wrażenia, że wykonywanie pracy to przykry obowiązek.

Savoir-vivre w pracy Być lubianym….. Obserwować i słuchać innych ludzi – to ułatwia zachowanie wobec nich. Używajmy „magicznych” słów. Korzystajmy z pomocy innych i sami jej nie odmawiajmy. Szanujmy obowiązujące zasady (np. dotyczące palenia). Nie próbujmy przypodobać się wszystkim – nikt nie lubi pochlebców. Unikajmy plotek! Uśmiechajmy się! Nie męczmy innych opowieściami o naszym życiu prywatnym.

Savoir-vivre w pracy Nasze stanowisko pracy….. Można je uczynić bardziej osobistym ale bez przesady (np. zdjęcie bliskiej osoby, roślina) Bezwzględnie należy dbać o porządek (stertom dokumentów, brudnym filiżankom i kurzowi mówimy zdecydowane NIE). Nie zaglądamy bez upoważnienia do innych biurek. Nie wpatrujemy się w cudzy monitor komputera. Nie przeglądamy pism, które nie są do nas kierowane. Umieć przyznawać się do błędu lub niewiedzy i wyrażać gotowość do naprawienia go. Nie sprawiać wrażenia, że wykonywanie pracy to przykry obowiązek.

Savoir-vivre w pracy Relacje ze współpracownikami….. Bądźmy pomocni, ale nie dajmy się wykorzystywać. Zwracajmy się do innych w sposób ogólnie przyjęty w firmie. Unikajmy sytuacji konfliktowych. Nie narzucamy swoich zwyczajów lub upodobań innym. Nie mówmy o innych w sposób, który na pewno by im się nie podobał. Nie używamy wobec współpracowników zdrobnień zarezerwowanych dla bliskich (np. „kotku”, „złotko”).

Sztuka prowadzenia konwersacji Kontakt wzrokowy Uśmiech Głos i sposób mówienia Słuchanie Nawiązywanie rozmowy Bezpieczne tematy Poprawne używanie polszczyzny Bezpieczne tematy: Pogoda, sport, wydarzenia bieżące, filmy, podróże, Tematy niebezpieczne: polityka, religia, moralność, osobiste kłopoty. Polszczyzna: Niedokładne wymawianie słów i końcówek („renka”, „czeci”) Nieprawidłowe akcentowanie „zrobiliśmy” Odmiana liczebników (piętnaścoro dzieci) Mieszanie stylu oficjalnego z językiem potocznym: Wygląd noszony przez was jest rażąco pokątny i nieadekwatny w realacji do reszty. Nadużywanie wyrazów obcych i makaronizmów

Sztuka prowadzenia konwersacji - czego unikać Żartów Bezwzględnej szczerości Dwuznacznych anegdot, wulgaryzmów Narzekania Oskarżania Plotek

ROZMOWA TELEFONICZNA Niezbędne rzeczy Ergonomia 3 dzwonki

Przygotowania Co? Kiedy? Z kim? Co jeżeli nie będzie mógł rozmawiać Papier i długopis piszący(!) Niezbędne dokumenty Kontakty, adresy, kalendarz Zapewnij spokój Odpręż się i uśmiechnij

Zasady telefonowania Sfera prywatna: 8.00-20.00 w dni powszednie Sfera biznesowa: godziny pracy Trzy dzwonki Przedstawianie się Przełączanie rozmów Rozmowę kończy ten, kto telefonuje.

Test użytkownika telefonu komórkowego W czasie spotkań mam włączony telefon komórkowy, aby inni przez cały czas mogli się ze mną skontaktować TAK/NIE Odbieram telefon gdy jestem w restauracji. Mówię przez telefon komórkowy nieco głośniej niż przez stacjonarny. Odbieram telefony w miejscach publicznych.

Internet a savoir-vivre Adres e-mail powinien być prosty i łatwy do zapamiętania, ale stosowny (niekoniecznie frytka@buziaczek.pl) Stosujemy ogólnie przyjęte zwroty powitalne, pożegnalne oraz grzecznościowe („Szanowny Panie”, „Z wyrazami szacunku”, „będę zobowiązana..” – a nie „buziaczki”). Dzielimy tekst na akapity. Podajmy temat wiadomości. Przestrzegamy zasad poprawnej pisowni.

Internet a savoir-vivre Unikamy wielkich liter ( w Internecie oznaczają krzyk i utrudniają czytanie). Nie wysyłamy samych załączników – zawsze należy dodać kilka słów od siebie. Unikamy skrótów „pozdr”, „nara” i in. Funkcji „odpowiedź z historią” używamy do korespondencji w tej samej sprawie – gdy temat się zmienia, tworzymy nowy list. Unikamy spamowania cudzych skrzynek „łańcuszkami” czy dowcipami. Ukrywamy adresy odbiorców przy korespondencji seryjnej!!!! Nie przesyłamy zbyt duzych plików Podpisujemy wiadomość.

Netykieta Pisz zwięźle i na temat. Pamiętaj o temacie. Odpowiadając na list cytuj tekst, do którego się odnosisz. Ustaw swój elektroniczny podpis. Sprawdź pisownię. Odpowiadaj jak najszybciej.