Globalne bezpieczeństwo ekologiczne – Ujęcie cybernetyczne Model konceptualny System Życia w budowie Cywilizacji Życia i Miłości (CŻM) - Cywilizacji Ekohumanistycznej Wykład IV 27 stycznia 2013

Lesław Michnowski Wieloletni (1993-2011) członek Komitetu Prognoz “Polska 2000 Plus” przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk www.kte.psl.pl leslaw.michnowski@gmail.com

Informacje dotyczące wykładu, w tym: (1) prezentacje wykładów, (2) wykaz literatury; (3) tematy prac zaliczeniowych http://www.kte.psl.pl/UKSW12-13.htm Zapytania, wypowiedzi, komentarze: leslaw.michnowski@gmail.com

Informacje uzupełniające

Neo-socjaldarwinizm a problemy do krytycznej analizy: 1. Chemitrails 2 Neo-socjaldarwinizm a problemy do krytycznej analizy: 1. Chemitrails 2. HAARP 3. Dr Rath – koncerny farmaceutyczne 4. Echelon a także Generalny Plan Wschodni (Generalplan Ost)/Plan Himmlera

Powtórzenie

Czy należy i jak kształtować Cywilizację Życia i Miłości (CŻM)

CŻM jako warunek kontynuowania rozwoju Człowieka/światowej społeczności wspomaganego wysoko rozwiniętą nauką i techniką

CŻM – Cywilizacja Ekohumanistyczna W miejsce socjal-darwinistycznej selekcji poprzez eliminowanie/śmierć słabszych selekcja poprzez preferowanie tych podmiotów, które więcej od innych swym życiem wnoszą w podtrzymywanie życia lub rozwój Człowieka/światowej społeczności

Czynna miłość: ochrania i troszczy się o ROZWÓJ ŻYCIA BLIŹNIEGO

W ujęciu cybernetyki rozwoju życie to proces zwiększania poziomu informacji lub przeciwstawiania się wzrostowi entropii w układzie: podmiot działania – środowisko

Informacja – pojęcie używane w trzech ujęciach: 1) jako, przeciwstawna entropii. konceptualna miara poziomu jakości, w tym zorganizowania sż; 2) jako informacja realna, zawarta w strukturze nadsystemu, czyli każdy czynnik, który przyczynia się do życia lub bardziej trwałego i sprawnego funkcjonowania sż; 3) jako informacja odwzorowująca układ: system życia – środowisko, w tym wiedza dotycząca jego przyszłości.

Proces życia składa się z rozwoju albo regresu

W wyniku rozwoju system człowiek – technika (SCT): - zwiększa swą trwałości i jakość życia tworzących go osób, - zwiększa sprawność działania, w tym pomniejsza jednostkowe wewnętrzne i zewnętrzne koszty jego życia, a wraz z tym - zwiększa skuteczność swych działań rozwojowych, lecz także zwiększa tempo zmian środowiska.

ROZWÓJ TRWAŁY (w tym r. przekr. gr. wzr ROZWÓJ TRWAŁY (w tym r. przekr. gr. wzr.) ŚS albo kryzys i globalna katastrofa [θ = θ(i)] I – poziom informacji światowej społeczności (ŚS) - wg N. Wienera; s – poziom entropii ŚS (j.w.); n – ilość elementów ŚS; q – jakość elementów ŚS; Θ – trwałość ŚS. Monitoring Dynamiczny (MD) – przetwarzanie danych statystycznych w prognozy ostrzegawcze i informację o jakości i dynamice oraz przyszłym przebiegu procesu życia ŚS, pod warunkiem braku interwencji w ten przebieg. Ekohumanizm w przezwyciężaniu globalnego kryzysu: http://www.kte.psl.pl/episteme103-skr.pdf

Dla prowadzącej do CŻM polityki trwałego rozwoju (TR) konieczność: - modelu konceptualnego rzeczywistości; - adekwatnego do aktualnegp stanu rzeczywistości systemu wartościowania zmian w układzie: dana społeczność – środowisko; - dostępności adekwatnych do zmieniającej się rzeczywistości baz danych i wiedzy, ją odwzorowujących; - metod symulacji komputerowej, w tym monitoringu dynamicznego/MD; - analizy systemowej konceptualnej i komputerowo-symulacyjnej. .

Wybrane modele konceptualne przydatne (lecz niewystarczające) w kształtowaniu polityki TR: - systemy otwarty i ogólny L. von Bertalanffy’ego; - system naturalny E. Laszlo - regulon K. Bogdańskiego; - system cybernetyczny N. Wienera; - system autonomiczny M. Mazura

Wykład IV Model konceptualny System Życia

Model konceptualny (Sage, Bocheński, LM) systemów typu: człowiek-technika–środowisko o nazwie System Życia (SŻ) jako (przydatna - w rozpoznawaniu istoty globalnego kryzysu i projektowaniu WIZJI oraz strategii TR) - pomoc w określeniu logiki procesu życia, w tym rozwoju, światowej społeczności (ŚS) i środowiska przyrodniczego (ŚP) (LM, Społeczeństwo przyszłości a trwały rozwój, K. Pr. PAN)

Model konceptualny System Życia (SŻ) dotyczy zbioru różnorodnej postaci systemów życia (sż), w tym typu: człowiek – technika – środowisko (SCT-Ś), jak równiż ich pod- i nad-systemów, ujętych wspólną nazwą: systemy życia (sż). Systemem życia (sż) jest także układ (system): sż–środowisko, jak również środowisko..

Model konceptualny System Życia (SŻ) jako źródło wiedzy ogólnej o: (1) cechach strukturalnych oraz statycznych i dynamicznych właściwościach polityką zmienianego systemu życia/sż (2) współzależnościach występujących w układzie: sż–środowisko (3) trwałych i okresowo zmiennych ograniczeniach różnorodności dokonywanych zmian, oraz (4) adekwatnym, w danych warunkach, systemie wartościowania dokonywanych zmian.

System życia jest: - systemem otwartym (ze zdolnością homeostazy) i ogólnym (L.von Bertalanffy); - systemem naturalnym (E. Laszlo) - regulonem (K. Bogdański); - systemem cybernetycznym (N. Wiener); - systemem autonomicznym (M. Mazur); - systemem dynamicznym, w tym inercyjnym (J.W. Forrester); - systemem informacyjnym rozwijającym się (L. Michnowski).

System życia ma strukturę hierarchiczną: jest elementem nadsystemu czyli układu: sż-środowisko, i jest zbudowany z elementów które są także systemami zycia.

Rozwój sż a tworzenie informacji Tworzenie informacji polega na dokonywaniu właściwych zmian w czasoprzestrzennych konfiguracjach już istniejących elementów układu: system życia–środowisko. W wyniku - kształtowana jest coraz mniej prawdopodobna i wyższej jakości dynamiczna struktura tego układu

Okres życia sż (Ə) jest skończony, lecz nie zdeterminowany i zależy od poziomu jego informacji (i).

Podstawowe aksjomaty modelu konceptualnego System Życia - przesłanki wnioskowania dotyczącego poprawnej metody przezwyciężania kryzysu globalnego oraz kształtowania do CŻM prowadzącej polityki trwałego rozwoju Człowieka/światowej społeczności.

Aksjomat I: i = B(n,q)1/s i – poziom informacji systemu życia – zarazem poziom rozwoju oraz zorganizowania sż, jak również konceptualna miara jakości sż. s – poziom entropii ekospołecznej systemu życia, a także poziom rozwojowych rezerw sż. n – ilość elementów systemu życia; q – jakość elementów systemu życia, oraz B(n,q) – pewna funkcja zależna od rodzaju systemu życia oraz ilości I jakości jego elementów.

przy czym: Entropia ekospołeczna (jedynie izomorficzne podobieństwo do entropii termodynamicznej) s = k ln w k – pewna stała zależna od rodzaju systemu życia; w – ilość różnorodnych czasoprzestrzennych konfiguracji elementów systemu życia, które umożliwiają uzyskiwanie tego samego stanu jakości tego systemu.

Aksjomat II: E = mc2 - rozumiany jako założenie, iż układ system życia–środowisko, zbudowany jest z energii w szerszym znaczeniu (falowej lub substancjalnej, a różnice pomiędzy różnorodnymi postaciami sż sprowadzają się do odmiennych ich struktur, wyznaczających odmienne właściwości różnorodnych sż.

Aksjomat III System życia jest systemem (ogólnym) w ujęciu LvB, czyli wszystkie elementy układu: system życia – środowisko, są współzależne zgodnie z: gdzie: Q1 – Qn – elementy układu: system życia – środowisko; f1 – fn – funkcje określające dynamiczne zależności występujące pomiędzy tymi elementami

Proces życia sż jest nieodwracalny i podlega zmianom wraz z upływem czasu

Tworzywem systemu życia jest energia (w szerszym znaczeniu) – zarówno falowa jak i substancjalna – E=mc2 (Einstein, Sedlak, Bogdański)

Postać energii emitowanej przez sż do środowiska zależy od jego struktury. Energia ta - gdy jest ukształtowana zgodnie z potrzebami życia środowiska/odbiorców - stanowi czynnik ich życia i może stanowić także czynnik zwrotnego wspomagania ją emitującego

Wszystkie elementy układu: system życia–środowisko są wzajemnie współzależne i powiązane sprzężeniami zwrotnymi

Każdemu działaniu sż jak również upływowi czasu towarzyszy wzrost entropii w układzie sż-środowisko. Odpowiednim – powodującym rozwój - działaniom sż towarzyszy wzrost poziomu informacji w tym układzie.

Warunkiem rozwoju sż jest przewaga dotyczących go (własnych lub środowiska) oddziaływań konstrukcyjnych (negentropowych) względem oddziaływań destrukcyjnych (entropowych)

Aby żyć trzeba co najmniej względnie degradować siebie i środowisko, lecz - będąc dojrzałym i poinformowanym - można (wykorzystując efekt synergetyczny) pozytywnymi skutkami działań przewyższać te negatywne konsekwencje życia, czyli więcej „dawać” aniżeli się „bierze”

Każdy system życia posiada pewne niezmienne w okresie życia indywidualne cechy strukturalne i właściwości.

Struktura sż składa się z: - mikrostruktury, czyli struktury elementów sż (E), oraz - makrostruktury, czyli zbioru relacji wewnętrznych (Rw), wiążących w systemową całość elementy sż

Mikrostruktura (hardware, software) sż ulega zmianom praktycznie w sposób nieustanny, zaś makrostruktura (orgware) - okresowo

. Struktura sż zawiera jego homeostat (Ho), umożliwiający niezbędną w SZR ultrastabilność sż. Homeostat - układ sterowania procesem życia sż - zbudowany jest z dwu podsystemów: konserwatywnego i progresywnego.

Podstawowe elementy homeostatu rozwiniętego sż/SCT: pole informacyjne; elita; powszechna świadomość.

Ho – Homeostat H - Hardware O – Orgware Ob. – Otoczenie bliższe S – Software

System życia posiada homeostatyczną zdolność obrony życia układu: sż–środowisko oraz współpracy na rzecz życia tego układu

System życia (sż) posiada zdolność antycypatywności, w tym FEEDFORWARD oraz feedback

System życia (sż) sż = < E, Rw, Rz, Ho, Ə, i, t > E – elementy tworzące sż, Rw – zbiór relacji wewnętrznych. wiążących elementy systemu w systemową całość; Rz – zbiór relacji zewnętrznych, wiążących system ze środowiskiem; Ho – homeostat sż. Ə – okres życia sż, i – poziom informacji/jakości sż; t – czas.

Rozwojowa nadwyżka (konstrukcji nad destrukcją) służy do: - dostosowywania form życia sż do nowych uwarunkowań życia; - kształtowania środowiska zgodnie z potrzebami życia sż; - zwiększania sprawności działania sż.; A także - jest rezerwą zasobów życia sż, do przeciwdziałania w porę nie przewidzianym zagrożeniom jego życia.

Konsekwencją wstrzymania rozwoju i „steady state”/”zerowego wzrostu” będzie brak zdolności tworzenia rezerw zasobów życia i upadek sż zwłaszcza na skutek braku zdolności przeciwdziałania w porę nie przewidzianym zagrożeniom

Stan Zmian i Ryzyka (SZR): 1 Stan Zmian i Ryzyka (SZR): 1. Coraz szybciej wraz rozwojem n-t postępująca moralna destrukcja dotąd poprawnych form życia 2. Wyczerpywanie dostępnych zasobów życia – naturalnych i przyrodniczych 3. Konieczność – o wzrastającym wraz z rozwojem zasięgu - FEEDFORWARD dla adaptacyjnych działań wyprzedzających zmiany w uwarunkowaniach życia (duża inercja); 4. Konieczność rezerw zasobów życia „na wszelki wypadek”, brak możliwości w pełni skutecznego prognozowania.

W SZR konieczność coraz większego aktywnego i poprawnie motywowanego potencjału intelektualnego/mózgów ludzkich dla eliminowania w porę negatywnych konsekwencji - coraz szybciej wraz z rozwojem n-t postępującej - moralnej destrukcji do niedawna poprawnych form ludzkiego życia. w porę

Dla ukształtowania zdolności trwałego rozwoju, w tym eliminowania negatywnych następstw omawianej moralnej destrukcji, konieczność ekohumanistycznej przemiany aksjologicznej oraz wspomagania ludzkiej pracy sztuczną inteligencją.

Dziękuję za uwagę www.kte.psl.pl leslaw.michnowski@gmail.com