Romantyzm

Czas trwania epoki Romantyzm rozpoczął się w latach 90. XVIII w.i trwał do połowy XIX w. Powstał jako reakcja społeczeństwa na zmiany polityczne wywołane Wielką Rewolucją Francuską. Był formą buntu przeciwko dotychczasowym rządów absolutnych epoki oświecenia. Naczelnym hasłem stało się „ wolność, równość, braterstwo”.

Cechy charakterystyczne epoki romantyzmu Romantycy odrzucali wartości oświeceniowe – racjonalizm i klasycyzm. Zamiast tego kładli nacisk na uczuciowość człowieka i jego intuicję. Uważali, że świat jest bezładny. Głosili prawo artysty do pełnej swobody wypowiedzi. Stworzyli kult indywidualizmu. Wzorem stał się człowiek tajemniczy, skłócony ze światem, kierujący się nie rozumem, lecz sercem. Poszukiwano ukojenia w fantastyczno – baśniowym świecie legend i mitów średniowiecza lub w tradycji Orientu. Fascynowano się ludowym folklorem w przekonaniu, że prosty lud żyje w zgodzie z naturą.

Architektura romantyzmu Architektura romantyczna w zasadzie nie wykształciła własnego, odrębnego stylu. Najbardziej charakterystyczną cechą tego okresu jest historyzm. Architekci szukali tchnienia w średniowieczu – dlatego wiele budowli miało charakter neogotycki i neoromański. Neogotycka siedziba brytyjskiego Parlamentu Bazylika Św. Klotyldy w Paryżu Zamek Kórnicki

Malarstwo romantyczne Malarstwo, podobnie jak literatura, starało się oddziałowywać na uczucia. Charakteryzowały je bogactwo kolorów, ekspresyjny styl i dramatyczna tematyka związana z historią i baśniowym Wschodem. Niektórzy z malarzy wprowadzali do swoich obrazów elementy grozy. Malarstwo cechowała nastrojowość, symbolika natury i przedstawianie społeczeństwa walczącego o wolność. Główni przedstawiciele to : Caspar David Friedrich, Wiliam Turner, John Constable, Francisko Goya, Wiliam Blake, Théodore Géricault,Eugène Delacroix

„ Kobieta i mężczyzna patrzący na księżyc” -Caspar David Friedrich „Opactwo w dębowym lesie”-Caspar David Friedrich „Wędrowiec nad morzem mgły” - Caspar David Friedrich „ Deszcz – para – szybkość” - Wiliam Turner „Wolność wiodąca lud na barykady” - Eugene Delacroix „ Kredowe skały w Rugi” - Caspar David Friedrich

Rzeźba romantyczna Reźba romantyczna rozwinęła się najbardziej reprezentatywnie we Francji. Hołdowałą eksponowaniu uczuć, była dynamiczna, ekspresyjna, kompozycją nawiązywała do pomysłów barokowych. Miała emanować, poruszać serca i odwoływała się do namiętności człowieka. Poruszałą tematykę historyczną, pobudzała dumę narodową i wartości patriotyczne. Była wezwaniem do walki o wolność, równość i braterstwo.Wybitnymi rzeźbiarzami byli: François Rude, Pierre – Jean David d' Angers, Teofil Lenartowicz i Władysław Oleszczyński.

Antoine-Louis Barye, Walka Tezeusza z Minotaurem François Rude - Marsylianka Francois Rude, Marsylianka, relief Bertela Thorvaldsena- „Amor i Psyche”

Opis dzieła romantycznego „ Wędrowiec nad morzem mgły” to jeden z najbardziej znanych obrazów Caspara Davida Friedricha. Powstał on w okresie romantyzmu w 1818 r. Dzieło jest wykonane na płótnie, farbami olejnymi. Ma wymiary 84,8 x 74,8 cm. Znajduje się w muzeum Kunsthalle w Hamburgu. Na pierwszym planie widzimy samotnego wędrowca odwróconego do nas plecami. Mężczyzna stoi na skalnym wzniesieniu i wpatruje się w rozciągnięty przed nim krajobraz. Poniżej rozpościerają się mgły. Postać ma na sobie sięgający do kolan granatowy płaszcz i wysokie buty. Ma białą bluzkę z kołnierzykiem. Jego lewa noga jest wysunięta lekko do przodu. Prawą rękę opiera na cienkiej, brązowej lasce. Dominują błękity, biele, czernie i żółcie, które oddają romantyczny nastrój chwili. Mężczyzna sprawia wrażenie zamyślonego i rozmarzonego. Obraz bardzo mi się podoba.

Realizm

Czas trwania epoki Realizm w malarstwie zapoczątkowany został w połowie XIX stulecia. Kolebką tego prądu artystycznego była ówczesna Francja, w której miał miejsce bardzo szybki rozwój sztuki. Pierwszy artystą, który posłużył się terminem „realizm”, był Gustave Courbet – jeden z najwybitniejszych przedstawicieli tego kierunku.Trwał ok. do 1870r.

Charakterystyka Główną tematyką dzieł realistycznych były sceny z życia prostych ludzi. Twórcy przedstawiali życie codzienne takie, jakie ono było, bez upiększeń, ukazując drażliwe problemy społeczne – nędzę i krzywdę ludzką. Nie sięgali po tematykę mitologiczną, czy biblijną. Przedstawicielami malarswa realistycznego byli: Gustave Courbet Jean-François Millet, Llia Riepin,Honoré Victorin Daumier, Józef Szermentowski,Józef Chełmoński, Aleksander Gierymski.

Jean-François Millet – Kobiety zbierające kłosy Babie lato -Józef Chełmoński Gustave Courbet - Kamieniarze Wasilij Pierow „Trojka” Gustave Courbet „Śpiąca prządka

Architektura W architekturze zaczęto wprowadzać wysokie konstrukcje – Wieża Eiffla, Statua Wolności. Sprawiały one wrażenie lekkiej i ażurowej. W XIX w.zaczęto wprowadzać ład w architekturę elektyczną. Wówczas przeważały elementy renesansowe, zwłaszcza w dekoracjach okien i elewacji budynków. W Polsce najsłynniejszą budowlą z tego okresu jest Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Opis dzieła z epoki realizmu „ Stańczyk” Jana Matejki jest wszystkim bardzo dobrze znany. Obraz został namalowany w 1862 r. i ma wymiary 88 x 120 cm. Obecnie znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie. Na pierwszym planie znajduje się siedzący na krześle stańczyk. Postać jest bardzo dobrze oświetlona. Błazen ma na sobie jasnoczerwone spodnie, kurtkę oraz czapkę. Siedzi zamyślony ze splecionymi rękoma, tak jakby nad czymś dumał. Obok niego znajduje się duże łóżko z porozrzucanymi listami. Przez uchylone drzwi widać toczącą się w jak najlepsze zabawę. Malarz zastosował dość wąską gamę barw. Brązy, zielenie i czernie kontrastują z ognistą czerwienią. Błazen sprawia wrażenie smutnego, zamyślonego. Prawidłowy tytuł obrazu brzmi „ Stańczyk w czasie balu na dworze królowej Bony wobec straconego Smoleńska”. Można się domyślać, iż stańczyk duma nad przyszłością Polski. Obraz budzi we mnie mieszane uczucia. Przedstawia Polskę w trudnym dla niej momencie.

Jowita Jabko z klasy IIIc