Krótka charakterystyka berneńskiego psa pasterskiego Moje marzenie Krótka charakterystyka berneńskiego psa pasterskiego
Oczami wyobraźni widzę mój dom…
… z wielkim ogrodem…
… a w nim będzie… Berni
Cechy charakteru Pies użytkowy – w żadnym razie nie należy go traktować tylko jak psa do towarzystwa Doskonale się szkoli w zakresie psa: do towarzystwa, stróżowania (często i do obrony) tropowca i ratownika Podatny na szkolenie, które należy prowadzić w sposób stanowczy, lecz nie brutalny Jest czujny, ponieważ jest doskonałym stróżem, ale nie jest agresywny Bardzo przywiązany do swoich domowników Lubi spacery – ale nie przepada za bieganiem Nie powinien mieszkać w małych mieszkaniach. Potrzebuje przestrzeni Powinien być żywiony „normalnie”, gdyż jest przodkiem psa wiejskiego i taki rodzaj żywienia odpowiada mu najbardziej Bystry umysł, inteligentny. Potrafi samodzielnie i szybko podejmować decyzje Szata nie jest kłopotliwa w utrzymaniu. Wystarczy czesać dwa razy w tygodniu
Berneńczyk to wielka, puszysta przytulanka obdarzona ujmującym charakterem. Urzeka wyglądem i wdziękiem, zniewala dobrocią i oddaniem. Kiedy kocha to na całe życie. Jako wielki przyjaciel dzieci wykazuje dużo cierpliwości i delikatności podczas zabaw z nimi. Jest opiekuńczy i zawsze do dyspozycji. W przeszłości był psem użytkowym i do dziś zachował cechy psa stróżującego i chociaż nie ma w nim agresywności, jego postura budzi respekt, zwłaszcza gdy potężnym głosem daje znać, że to jego teren.
Pochodzenie Wywodzi się od wiejskich psów trzymanych w dolinach alpejskich w Szwajcarii, gdzie był użytkowany jako pies stróżujący, pies zaganiający do bydła i pies zaprzęgowy do przewożenia baniek z mlekiem i serami. Hodowlę w czystości rasy rozpoczęto w 1892 roku. Podobno źródeł powstania tej rasy można poszukiwać już za czasów istnienia Imperium Rzymskiego.
Koniec.