POSTACIE KSIĄŻKI TABLICZKA ZWÓJ KODEKS
Tabliczki gliniane mają kształt prostokątny o różnych rozmiarach Tabliczki gliniane mają kształt prostokątny o różnych rozmiarach. Przed zapisaniem tabliczki najpierw ją liniowano za pomocą napiętego sznurka dla uzyskania równości wierszy i odpowiedniego układu kolumn pisma, błędy zamazywano spłaszczonym końcem rylca.
Grekom nie przypadły do gustu gliniane tabliczki, były ciężkie, pisanie na nich było dość uciążliwe, a zapisany tekst pozostawał na nich na zawsze. Dlatego zaczęli wyrabiać tabliczki z drewna, najczęściej używano do tego dębu, cyprysu, palmy, bukszpanu, cedru i drewna cytrynowego
Jedna tabliczka nie mogła pomieścić wystarczającej ilości tekstu, dlatego zaczęto wiązać je przewlekając rzemień lub pierścień przez otwory w ramie. Dwie związane tabliczki zw. dyptychem, trzy - tryptychem, powyżej trzech - poliptychem.
ZWÓJ PAPIRUSU Najstarszy zwój papirusowy z zapisanymi hieroglifami pochodzi z ok. 2400 r. p.n.e.
Zwój papirusu po rozwinięciu, widoczne są ślady łączenia arkuszy papirusu.
Księga umarłych - Papirus pisarza Ani
Pierwowzorem kodeksu były wiązki tabliczek drewnianych zwanych przez Rzymian caudex (kloc drzewny). Zamiast zwijać kartkę wystarczało ją przełamać i złożyć. Kilka lub kilkanaście takich przełamanych kart poskładanych jedna w drugą tworzyło pierwsze kodeksy. Zszywano je jeszcze aby się nie rozsypały.
Jednak im więcej arkuszy wchodziło w skład kodeksu tym trudniej było go zamknąć. Początkowo do takich kodeksów stosowano papirus, okazało się jednak, że karta papirusowa była zbyt cienka i giętka, a przez to narażona na zniszczenie. Zaczęto więc stosować pergamin który jak się okazało był odpowiedniejszym materiałem dla takiej formy książki.