58. Kochać również po śmierci Anioł niosący dusze zmarłych przed Chrystusa, miniatura z „Shaftesbury-Psalter”(XII w.), British Museum, Londyn
58. Kochać również po śmierci „Każdy człowiek otrzymuje zaraz po śmierci wieczną zapłatę na sądzie szczegółowym. Polega on na odniesieniu życia człowieka do Chrystusa i albo dokonuje się przez oczyszczenie, albo otwiera bezpośrednio wejście do szczęścia w niebie, albo stanowi bezpośrednio potępienie na wieki”. (Katechizm Kościoła katolickiego, 1022) Odpust to darowanie człowiekowi przed Bogiem kar doczesnych, należnych za grzechy już odpuszczone co do winy w sakramencie pokuty.
58. Kochać również po śmierci „Z możliwością śmierci każdy zawsze musi się liczyć. I zawsze musi być przygotowany do tego, że stanie przed Panem i Sędzią – a zarazem Odkupicielem i Ojcem. Więc i ja liczę się z tym nieustannie, powierzając ów decydujący moment Matce Chrystusa i Kościoła – Matce mojej nadziei”. (Jan Paweł II, Testament)
58. Kochać również po śmierci „Umrzeć w grzechu śmiertelnym, nie żałując za niego i nie przyjmując miłosiernej miłości Boga, oznacza pozostać z wolnego naszego wyboru na zawsze oddzielonym od Niego. Ten stan ostatecznego samowykluczenia z jedności z Bogiem i świętymi określa się słowem ‘piekło’”. (Katechizm Kościoła katolickiego, 1033)