Wystawa muzeum archeologicznego w krakowie

Figurki uszebti Pierwszym obiektem są tzw. figurki uszebti, które powstały w latach 570–526 p.n.e. za panowania faraona Amazisa. Figurki uszebti zostały zakupione w Muzeum Egipskim w Kairze przez żołnierzy Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich podczas II wojny światowej i przekazane do Muzeum Archeologicznego. Miejscem ich znalezienia jest egipskie miasto Sakkara. Materiał, z którego wykonano figurki to fajans.

Pelike czerwonofigurowa Następnym obiektem jest pelike czerwonofigurowa z IV w. p.n.e. Gliniane naczynie czerwonofigurowe pochodzące z Kerczu. Jego wysokość wynosi 22 cm, a średnica 15 cm.

Skarb z Witowa Skarb czterech złotych monet rzymskich z V wieku n.e. został znaleziony w Witowie. Moneta jest nieco lżejsza — jej waga wynosi 4,338 g, a średnica zawiera się między 21 a 22 mm. Na solidach występują cesarz Teodozjusz II i cesarz Walentynian II. Jest to bardzo ciekawe wykopalisko z V wieku. Warto skupić na niego uwagę.

Sarkofag kartonażowy z el-Hibeh Piątym obiektem jest sarkofag kartonażowy z el-Hibeh wykonany w późnym okresie ptolemejskim lub wczesnorzymskim (332 p.n.e.–395 n.e.). Sarkofag pochodzi prawdopodobnie z el-Hibeh. Jego wymiary wynoszą: wysokość: 60 cm, długość: 175 cm, a szerokość: 50 cm. Jest to sarkofag antropoidalny, czyli przypominający kształtem człowieka. Pokrywa go powłoka kartonażowa przedstawiająca w górnej części głowę i biżuterię zmarłej osoby, a w dolnej – sceny związane z wiarą starożytnych Egipcjan w życie pozagrobowe. Twarz o charakterystycznym makijażu oczu otacza peruka w paski. Poniżej widoczny jest wielorzędowy kołnierzowy naszyjnik zwany usechem, który za życia miał chronić od złych duchów, nieszczęść i chorób, a po śmierci – oświetlać drogę przez ciemności.

Stela kobiety z Kom Abu Billou Następnie widzimy fragment steli z 1. połowy III w. Obiekt powstał w Terenuthis– nekropoli Kom Abu Billou (obecnie: el-Tarrana). Jego wymiary wysokość wynosi 27 cm, a szerokość 33 cm. Jest to zchowany górny fragment steli przedstawiający zmarłą w pozycji znanej z pozostałych tablic nagrobnych z cmentarzyska Kom Abu Billou. Kobieta spoczywa na materacu przykrywającym łoże, opierając lewy łokieć na dwóch poduszkach. W prawej, nienaturalnie długiej ręce trzyma czarę. Myślę, że to jest ciekawe i rzadkie znalezisko.

Mumia kota Mumia kota powstała w okresie ptolemejsko-rzymskim (332 p.n.e.-395 n.e.) w Aszmunein. Mumia została starannie zawinięta w nasączone żywicą bandaże, których krzyżujące się paski tworzą geometryczny wzór. Górną część uformowano na kształt głowy zwierzęcia z zaznaczonymi szczegółami, takimi jak oczy, nos i odstające uszy. Bardzo spodobał mi się ten eksponat.

Naczynie „terra sigillata” Naczynie „terra sigillata” powstało w 190-220 n.e. (późny okres Sewerów) − kultury przeworskiej, a miejscem powstania jest Rheinzabern (południowo-zachodnie Niemcy). Naczynie terra sigillata w formie misy na stopce pochodzi z odkrytego przypadkowo w 1967 roku grobu ciałopalnego w Lisowie. Jest to naczynie importowane z prowincji Cesarstwa Rzymskiego. Forma naczynia jest charakterystyczna dla warsztatu garncarskiego w Rheinzabern, największego ośrodka produkcji tego typu naczyń w północnych prowincjach imperium rzymskiego.

Celtycki pacior szklany Ten niewielki eksponat powstał w 120 p.n.e.–20 n.e. prawdopodobnie w Morawach lub Czechach, jednych z celtyckich oppidów Staré Hradzisko lub Stradonice. Miejscem znalezienia są Dziewięcioły, gmina: Miechów, w woj. kieleckim. Wymiary paciora wynoszą: wysokość: 2 cm, średnica: 3 cm; otworu 1,5 cm. Jest wykonany ze szkła nieprzezroczystego, barwy żółtej, niebieskiej i białej, ręcznie formowany w warsztacie szklarskim.

Grot oszczepu Krzemienny grot oszczepu z wyraźnie wyodrębnionym trzonkiem. Grot wykonano za pomocą obustronnego retuszu. Zabytek jest datowany na wczesną epokę brązu (przełom III i II tysiąclecia p.n.e.). Jego długość wynosi 11,6 cm, największa szerokość — 5 cm, a grubość zaledwie 0,6–0,7 cm. Został wykonany z tak zwanego krzemienia wołyńskiego, którego najbliższe złoża były eksploatowane ok. 300 km na wschód od Krakowa. Grot oszczepu jest więc importem. Został znaleziony na powierzchni pól w Nowej Hucie-Pleszowie.

Naczynie zoomorficzne (kultura Chimú) Eksponat pochodzi z kolekcjiperuwiańskiej Władysława Klugera z 1876 roku. Podwójne naczynie połączone zostało w części brzuśca wspólnym imadłem. Jedno z naczyń jest zamknięte i zwieńczone reliefowym przedstawieniem głowy i szyi ptaka. Obie formy posiadają owalny kształt brzuśca, który dodatkowo zdobiony jest w obu przypadkach motywami geometrycznymi wpisanymi w trójkątno-owalne panele. Od strony wewnętrznej brzuśców są to kropki, od zewnętrznej trójkąty, fale i kropki, oddzielone od siebie podwójnymi linami prostymi.

Wystawę wykonała Malwina Taraszkiewicz, 3a