Co nieco o chmurach… Czy wiesz, jak fachowo nazywają się poszczególne chmury – no trochę ciężko. Jeszcze trudniej wyczytać z nich, jaka będzie pogoda!!!

Co to jest chmura…? Oczywiste jest to, że każdy wie, co to chmura. Jednakże chodzi o fachowe pojęcie: Chmury – obserwowane w atmosferze skupiska kondensatów substancji występującej w postaci pary. W atmosferze ziemskiej jest to para wodna. Ochładzanie zmniejsza zdolność powietrza do zatrzymywania pary wodnej. Ochładzanie do temperatury punktu rosy powoduje nasycenie pary wodnej (saturację), dalsze ochładzanie wywołuje przesycenie i kondensację. Kondensacja i parowanie (w przypadku chmur wodnych) oraz depozycja i sublimacja (w przypadku chmur lodowych) zachodzą w atmosferze na chmurowych lub lodowych jądrach (zarodkach) nukleacji. Fragment pochodzi ze strony:http://pl.wikipedia.org/wiki/Chmura

Rodzaje chmur: 1. Chmury wysokiego piętra (powyżej 6000 metrów) Cirrus [Ci] (chmury pierzaste) Pojedyncze, delikatne chmury o włóknistej budowie (podobne do końskiego ogona), na ogół białe, często o jedwabistym połysku. Chmury te mają najrozmaitsze kształty; raz jako pojedyncze kosmyki, to znowu jakby pociągnięte na niebie kreski. Cirrocumulus [Cc] (chmury kłębiaste) Warstwa albo ławica chmur Cirrus, złożona z małych białych płatków lub też z bardzo małych kulek bez cieniów ułożonych w grupach, szeregach wreszcie w kształcie drobnych fal, przypominających często układ piasku nad morzem. Cirrostratus [Cs] (chmury warstwowo-pierzaste) Delikatna biała zasłona, nie zacierająca zarysów Słońca lub Księżyca, ale powodująca występowanie zjawisk halo dookoła tych ciał niebieskich. Czasem jest ona zupełnie przeźroczysta i nadaje błękitowi nieba tylko mleczny wygląd, niekiedy wykazuje także mniej lub więcej wyraźną budowę włóknistą w postaci pogmatwanych nitek.

Rodzaje chmur: 2. Chmury piętra średniego (2000-6000 metrów) Altocumulus [Ac] (chmury średnie kłębiaste) Warstwa składająca się z płaskich brył lub fałd. Elementy warstwy ułożone regularnie są dość małe, cienkie i mogą być częściowo zacienione. Poszczególne części warstwy układają się w grupy, pasma lub rulony w jednym albo dwu kierunkach. Są one przy tym często tak ściśle zgrupowane, że ich brzegi łączą się ze sobą. Brzegi cienkich przezroczystych części chmur wykazują często (perłowy połysk), co jest właściwością tego rodzaju chmur. Altostratus [As] (chmury średnie warstwowe) Włóknista lub prążkowana zasłona mniej lub więcej szarego, lub niebieskawego koloru. Chmury te przypominają gruby Cirrostratus, nie dają jednak zjawisk halo, a Słońce lub Księżyc prześwieca przez nie niewyraźnie, jak przez matową szybę.

Rodzaje chmur: 3. Chmury piętra niskiego (poniżej 2000 metrów) Stratocumulus [Sc] (chmury kłębiasto-warstwowe) Warstwa lub ławica złożona z płaskich brył lub kłębków. Najmniejsze, jeszcze dość regularnie rozmieszczone, części warstwy są dość grube, rozmyte, szare lub rulony, przy czym są one często ułożone w jednym lub w dwu kierunkach. Przeważnie bryły te są tak zagęszczone, że brzegi ich stykają się, jeśli wówczas pokrywają one całe niebo – nad lądem przede wszystkim w zimie – to wygląda ono jak sfalowane. Stratus [St] (chmury warstwowe) Równomierna warstwa chmur analogiczna do mgły, która jednak nie dosięga powierzchni ziemi. Jeżeli warstwa leży bardzo nisko i jest porozrywana w pojedyncze nieregularne strzępy, to określamy ją wtedy nazwą Fractostratus. Nimbostratus [Ns] (chmury warstwowe deszczowe) Pozbawione struktury, niskie, jednolite chmury deszczowe o ciemno-szarym wyglądzie, lecz jak gdyby słabo wewnątrz oświetlone. Jeżeli występuje opad – to jest on ciągły w postaci deszczu lub śniegu. Nie można klasyfikować powłoki chmur jako Nimbostratus wyłącznie na podstawie opadu, bowiem zdarza się, że z chmur Nimbostratus nie pada ani deszcz, ani śnieg. Często istnieje opad nie dosięgający ziemi. Cumulus [Cu] (chmury kłębiaste) Grube chmury o pionowym rozwoju, których górna część tworzy kopułę pokrytą kłębami, podczas gdy podstawa jest prawie pozioma. Jeżeli chmura znajduje się po przeciwnej stronie nieba niż Słońce, jej powierzchnia widoczna dla obserwatora jest bardziej błyszcząca niż brzegi kłębów. Jeżeli promienie Słońca padają z boku – chmura wykazuje duże kontrasty w oświetleniu. Jeżeli wreszcie znajduje się przed Słońcem – wydaje się ciemna o jasnych konturach. Chmury przypominające kształtem chmury Cumulus, jedynie bardzo postrzępione, których poszczególne części wykazują nieustanne zmiany – określa się jako Fractocumulus. Cumulonimbus [Cb] (chmury kłębiaste deszczowe) Potężne masy chmur, o dużym pionowym rozwoju, których części kłębiaste wznoszą się w kształcie gór lub wież, których jednakże górna część wykazuje budowę włóknistą i niejednokrotnie rozpościera się na kształt kowadła. Chmury Cumulonimbus dają na ogół przelotne opady (z reguły ulewy) deszczu lub śniegu (niekiedy krupy lub grad), którym często towarzyszą wyładowania elektryczne. Jeżeli nie można zaobserwować wierzchołka chmury, to już sam tylko przelotny opad wystarcza do rozpoznania Cumulonimbus. Fragmenty pochodzą ze strony: http://hannaanna.blog.onet.pl/2007/03/01/czytanie-z-chmur/

Cumulonimbus – najgroźniejsza ze wszystkich… W poprzednim slajdzie, ostatnim punkcie była chmura Cumulonimbus – bardzo groźna. Cumulonimbus (Cb), chmura kłębiasta deszczowa to gęsta chmura rozbudowana pionowo na wysokość kilku lub kilkunastu kilometrów, niekiedy w kształcie wieży, o górnej powierzchni gładkiej, zakończonej kopulasto lub kalafiorowato (Cumulonimbus calvus, Cb cal) (calvus z łac. "łysy"), bądź w postaci bardziej rozbudowanej w piętrze wysokim (Cumulonimbus capillatus, Cb cap), przypominająca olbrzymie kowadło lub grzyb (incus – Cb cap in). Podstawa chmur tego rodzaju znajduje się na wysokości 2÷3 km, natomiast górny ich pułap w strefie międzyzwrotnikowej może przekraczać 20 km. Złożone w dolnej części z kropel wody, a w górnej z kryształków lodu – są to chmury najbardziej rozbudowane w kierunku pionowym. Dlatego zjawiska fizyczne w nich występujące są bardzo gwałtowne. Chmury tego rodzaju mogą być źródłem gwałtownych opadów deszczu, śniegu lub gradu, którym często towarzyszą wyładowania elektryczne (burze). Cechą charakterystyczną tego rodzaju chmury jest występowanie silnego wiatru tuż przed rozpoczęciem opadu. Wiatr ten nosi nazwę szkwał i występuje w "przedniej części chmury". W chmurach tego typu występują bardzo silne prądy wznoszące (jak i zstępujące). Ich prędkość może dochodzić nawet do kilkudziesięciu metrów na sekundę. Spotykane prędkości prądów wznoszących dochodzą do 10-15 m/s, a nawet do 25 m/s (w przypadku, gdy chmura jest dobrze rozwinięta). Z tego powodu mogą się wydawać interesujące dla szybowników. Mimo to, ze względu jednak na swój często burzowy, turbulentny charakter, wykorzystanie ich w lotach szybowcowych jest bardzo niebezpieczne. Dzięki swoim niezwykłym właściwościom, w przeszłości, chmury te były wykorzystywane przez szybowników do zdobywania dużych wysokości, jednak w chwili obecnej loty szybowcowe w chmurach Cumulonimbus są w Polsce zakazane. Symbol, którym oznacza się chmury rodzaju Cumulonimbus: Fragment pochodzi ze strony: wikipedia.com

Obrazek Cumulonimbusa.

Dziękuję za obejrzenie chmurowej prezentacji!