POZNAĆ, ZROZUMIEĆ, POMÓC- KRAJOM GLOBALNEGO POŁUDNIA

„Patrzę i zmieniam świat” W ramach wstępu: Projekt realizowany był w ramach zajęć dodatkowych z edukacji globalnej „Patrzę i zmieniam świat” Pracowaliśmy metodą webquest wykorzystując oryginalne teksty dotyczące Afryki, scenariusze zajęć „Świat na wyciągnięcie ręki” oraz zasoby internetowe. Zespół uczniowski: Patrycja Szymańska Marletta Antas Cyprian Walczak Adrian Antas Hubert Angulski Opiekun Joanna Fukowska

Co to jest edukacja globalna.? Jest to stosunkowo nowe zagadnienie w polskiej szkole. Jej celem jest tłumaczenie młodym ludziom, jak funkcjonuje współczesny, zglobalizowany świat, w którym wszyscy, nie zależnie od kraju zamieszkania, zależymy od siebie nawzajem. Dzięki edukacji globalnej dowiadujemy się co łączy nas z rówieśnikami na innych kontynentach.

Poznaliśmy prawdziwe historie ludzi z Afryki Poznaliśmy prawdziwe historie ludzi z Afryki. Zapoznaliśmy się z tekstem źródłowym, a następnie metodami aktywizacyjnymi, poznawaliśmy przyczyny, uczyliśmy się krytycznie myśleć, podejmować decyzje w sytuacjach niejednoznacznych czy dostrzegać współzależności globalnych. Nauczyliśmy się wejść w położenie osoby i spojrzenie na rzeczywistość z ich perspektywy.

Dostrzeganie globalnych współzależności. Pierwsze zadanie w którym wzięliśmy udział to było czekoladowe pole. „Czekoladowe pole” to gra symulacyjna, która pokazała nam jak różni jesteśmy, jak wielu z nas chce zyski tylko dla siebie nie myśląc o innych. Takie działanie się nie opłaca ponieważ zasoby bardzo szybko utraciliśmy podczas tej gry nauczyliśmy się współpracować i hamować swoje łakomstwo. Wszyscy na tym wygraliśmy. Nasza ziemia również wygra!

Historia Gompy Pierwszą historią którą poznaliśmy były zwierzenia Kenijczyka 38 letniego Gompy który mieszkał w Kiberze jednym ze Slumsów Afrykańskich Kibera Kenia Slums

Nasze pierwsze błędy… Wydawało nam się, żeby być bogatym trzeba mieć: pieniądze, władze, prywatną firmę, willę, samochód. Czy wy też tak myślicie. ? My też tak myśleliśmy ale Gompa nauczył nas, że być bogatym to znaczy być szczęsliwym.

Słowa Gompy. „To prawda, że żyjemy w domach zbitych z blachy falistej, w porze deszczowej cała Kibera tonie w błocie, nie ma stałego dostępu do wody pitnej, a wielu ludzi żyje w ubóstwie. Jednak codziennie ktoś się tu w kimś zakochuje, rodzą się dzieci. Kobiety w zakładach fryzjerskich plotkują jak wszędzie na świecie i jak wszystkie kobiety chcą ładnie wyglądać. Każdy robi, co może, by żyć jak najlepiej. Dla mnie ważne jest to, że mam przyjaciół i w trudnych chwilach zawsze możemy na siebie liczyć. My w Kiberze jesteśmy jedną wielką rodziną, a że jesteśmy biedni. ? Dla mnie biedni są ludzie samotni i bez poczucia humoru. Ludzie biedni potrafią się cieszyć tym, co mają, nawet jeśli mają nie wiele.”

Powinniśmy się uczyć od nich… Słowa Gompy uczą nas żeby w przyszłości nie dążyć do tego żeby być najbogatszym, ale do tego żeby mieć przy sobie osoby na których nam zależy. Osoby które zrobią dla nas wszystko. Które nas kochają.

Następny przekaz to Kolejną historie poznajemy naszego rówieśnika chłopca mieszkającego w Ugandzie o imieniu Bosco. Tutaj zastanawialiśmy się co nas łączy z naszym nowo zapoznanym kolega Bosco, a co nas dzieli. ? Podobieństwo Różnice Marzenie o laptopie Dzieci w Ugandzie sami wykonują zabawki Obowiązek chodzenia do szkoły Samo dzielnie zbierają pieniądze na drużyny piłkarskie np. na stroje Zabawy na podwórkach Zamiast słuchać bajek słuchali opowieści o wojnie domowej żyli w lęku, strachu Słuchanie muzyki Monotonne posiłki Uczestniczenie w niedzielnych mszach

Następny przekaz to słowa Bosco „Na wakacje jeździmy do rodzinny mojej mamy na północnym kraju. Moja babcia opowiada straszne historie o wojnie domowej. Na tych terenach grasowała przez lata okrutna armia rebeliancka. Jej członkowie zabili wielu ludzi, a także porywali z wiosek dzieci, które siłą wcielali w swoje szeregi. Przywódcy armii nigdy nie złapano. Babcia boi się go nadal, mimo że od kilku lat w okolicy jest spokojnie. Zawsze powtarza, że miałem szczęście urodzić się w lepszych czasach. Moja mama jako kilkunastoletnia dziewczynka musiała opuścić swój rodzinny dom i szukać schronienia w dalekich krewnych w Kampali. Babcia bała się, że mamę też porwą. Całe szczęście udało się i dziś mam cudowną mamę. Lubię słuchać opowieści babci. To bardzo mądra kobieta.”

Te słowa zmuszają nas do rozmyśleń nad problemami które były i są nadal w Afryce.

Nie tylko my musimy podejmować trudne decyzje… Następna historia to problemy Mery 29 letniej mieszkanki Południowegosudanu. Przy historii Mery nauczyliśmy się podejmować trudne decyzje, które i tak zawsze będą miały swoje dobre i złe strony. Nie ważne jak bardzo byśmy się starali ta decyzja ma swoje plusy i minusy.

Kolejne słowa są wzięte z życiorysu Mary „Większość mojego życia spędziłam w obozie dla uchodźców w Kenii. Tam urodziłam pierwsze dziecko. Przemoc seksualna była tam normą. Nie chciałam tkwić w obozie dla uchodźców. Czułam się tam jak w więzieniu. W Kenii nie mogłam znaleźć pracy, więc zaczęłam parzyć kawę i gotować. Ze sprzedanych udało mi się zaoszczędzić pieniądze na bilet powrotny. (…) Mój najstarszy syn umie się tylko podpisać imieniem, ledwo potrafi czytać. Ostatnio dużo czasu spędza z kamieniarzami, którzy codziennie piją. Boje się, że stanie się taki jak oni i przestanie marzyć o lepszym życiu. Że nie będzie go stać na założenie rodziny. Chciałabym by moja jedenastoletnia córka wyszła za mąż. W naszej kulturze za żonę płaci się krowami. Ponieważ nie jesteśmy bogaci, a córka dorastała, nie znając swojego ojca, cena za nią nie będzie wysoka. Jednak to dla nas jedyna szansa, żeby dostać większą sumę pieniędzy. Bardzo bym chciała, żeby była szczęśliwa, spotkała dobrego mężczyznę niż ja. Jeśli sytuacja na to pozwoli, do szkoły pójdą moje młodsze dzieci.”

W ten sposób nauczyliśmy się otwartości i szacunku dla innych.