Bakteryjne choroby weneryczne

1.Rzeżączka Jest chorobą przenoszoną drogą płciową, którą wywołuje bakteria dwoinka rzeżączki. U mężczyzn rzeżączka objawia się ropnym wyciekiem z cewki moczowej i bólem przy oddawaniu moczu, rzadziej występuje tkliwość lub obrzęk jąder i najądrzy. U kobiet w połowie przypadków rzeżączka przebiega bezobjawowo, zaś w pozostałych 50% objawem zakażenia jest śluzowo-ropny wyciek z szyjki macicy oraz bóle i pobolewania podbrzusza, często występują również krwawienia błony śluzowej dróg rodnych przy podrażnieniu mechanicznym i krwawienia międzymiesiączkowe. Również u części kobiet rozwija się zapalenie dróg moczowych manifestujące się bolesnym oddawaniem moczu.

Nie leczona rzeżączka rozprzestrzenia się wywołując u mężczyzn zapalenie prostaty i najądrzy zaś u kobiet zakażenie błony śluzowej macicy a w dalszej kolejności innych narządów miednicy mniejszej. Rozsiew bakterii do krwi prowadzi do wystąpienia objawów ze strony odległych narządów, wywołując zapalenie dużych stawów, ścięgien oraz zmiany skórne. W zależności od drogi zakażenia rzeżączka może także powodować zapalenie gardła, które u obu płci jest w 90% przypadków bezobjawowe. Rozpoznanie rzeżączki wymaga potwierdzenia w badaniu bakteriologicznym. W tym celu u mężczyzn powinno się pobierać wymaz z cewki moczowej a u kobiet z szyjki macicy. Rzeżączka jest łatwo wyleczalna, często wystarczy nawet jednokrotne podanie odpowiednio dobranego antybiotyku. Niepokojące objawy powinny skłonić chorego do szybkiego zgłoszenia się do lekarza gdyż leczenie jest krótkie i mało kłopotliwe a zbyt późne rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia rzeżączki może prowadzić do niepłodności. Badaniu i leczeniu powinno się poddać także wszystkich niedawnych partnerów osoby chorej.

2.Kiła Choroba przenoszona drogą płciową, wywoływana przez bakterię krętek blady. Kiłę można podejrzewać na podstawie wywiadu epidemiologicznego i badania fizykalnego, ale ostateczne rozpoznanie ustala się na podstawie badań laboratoryjnych.

Objawy: Leczenie: Po trzech tygodniach od zakażenia, na narządach płciowych pojawia się mały, pojedynczy, bezbolesny szankier – krater zawierający krętki, w fazie drugiej choroby następuje wysypka, trzecia faza kiły pojawia się po wielu latach, dochodzi wówczas do zajęcia układu nerwowego ( kiła układu nerwowego) i dużych tętnic ( kiła układu krążenia). Leczenie: We wczesnym stadium choroba leczona jest antybiotykami, najczęściej penicyliną. W przypadkach uczuleń stosuje się tetracyklinę lub erytromycynę.

3.Ziarnica Weneryczna Najczęściej występuje w krajach tropikalnych. Objawem są pęcherzyki lub grudki na narządach płciowych, stany zapalne węzłów chłonnych, ropnie, bóle stawowe.

4.Wrzód weneryczny Choroba zakaźna, przenoszona drogą płciową, której czynnikiem etiologicznym są Gram-ujemne pałeczki Ducreya. Okres wylęgania trwa 3- 7 dni. Po zakażeniu na narządach płciowych tworzy się krosta, przekształcająca się następnie w bardzo bolesne i ropne owrzodzenie, o dnie i brzegach miękkich i podminowanych, otoczone zapalną obwódką, w którego najbliższym sąsiedztwie mogą powstawać liczne, nowe wrzody.

U części chorych rozwijają się powikłania w Objawy: U części chorych rozwijają się powikłania w postaci ropnego zapalenia, z towarzyszącym rozpadem pachwinowych węzłów chłonnych, zwykle po jednej stronie. Leczenie: antybiotykami; koniecznie badanie partnerów seksualnych i obserwacja chorego przez 3 miesiące po leczeniu.

Źródła www.wikipedia.pl www.sciaga.pl.