Język polityki, polityka języka
Język polityki jest to funkcjonalna odmiana języka, stosowana w tekstach tworzonych przez środowisko polityków i ich otoczenie, adresowanych do wszystkich użytkowników języka ogólnego i dotyczących sfery polityki, odznaczająca się dominacją funkcji perswazyjnej. Za: B. Walczak, Co to jest język polityki?, [w:] Język a kultura, t. XI, red. J. Anusiewicz, B. Siciński, Wrocław 1994.
Cechy (polskiego?) języka polityki: emocjonalizacja przekazu ekspresyjność ekonomiczność proste struktury składniowe nadużywanie konstrukcji bezosobowych oraz strony biernej przewaga zdań oznajmujących nadużywanie powtórzeń, wyliczeń, porównań i metafor stosowanie pytań retorycznych, wykrzykników i apostrof deformowanie znaczeń ogólnikowość ograniczanie pojęć abstrakcyjnych stosowanie wyrazów szczegółowych kosztem ogólnych wykorzystywanie stereotypów językowych (wg. A. Siewierska-Chmaj, Język polskiej polityki. Politologiczno-semantyczna analiza expose premierów Polski w latach 1919-2004, Rzeszów 2006, s. 32)
Cechy nowomowy według Michała Głowińskiego dominacja arbitralnie narzuconych wartości nad znaczeniem słów łączenie elementów pragmatycznych i rytualnych wiara w magiczną funkcję języka sloganowość wyznaczająca ramy obowiązującego świata antykomunikatywność i jednostronność przekazu przyznawanie sobie jedynie prawa do oceniania bez podlegania ocenie
Funkcje propagandy integracyjna agitacyjna informacyjno-interpretacyjna dezinformacyjna demaskatorska (wg. A. Siewierska-Chmaj, Język polskiej polityki. Politologiczno-semantyczna analiza expose premierów Polski w latach 1919-2004, Rzeszów 2006, s. 32)
Język prawniczy http://www.tif.us.edu.pl/download/20161215205136Kultura%20jezyka%20prawniczego%20II.pdf.pdf
Polityka językowa Polityka językowa - działalność organów państwa zmierzająca do: określenia, w jaki sposób języki są używane w sferze publicznej kultywowanie języka/ów w celach państwowych zdefiniowania prawa jednostek i grup do używania i uczenia się języków
Modele polityki językowej nieangażowanie się oficjalna wielojęzyczność racjonalizacja językowa zachowywanie języków Wg: PATTEN, A. Political Theory and Language Policy, pp. 691-715.