Taniec śmierci średniowiecze
Taniec śmierci Taniec śmierci był jedną z najpopularniejszych alegorii w sztuce plastycznej i literaturze późnego średniowiecza. Przedstawienia tego typu powstawały jako upomnienie przed nieuchronnym śmiertelnym losem, ale także jako wyraz rozczarowania marnością świata i skargi na przemijanie. Przedstawia on trupy w stanie rozkładu toczone przez robactwo, żaby czy węże, zmumifikowane zwłoki ludzkie lub szkielety w ludycznym geście triumfu porywające do tańca przedstawicieli wszystkich warstw społecznych (stanów). Danse macabre symbolizuje równość wszystkich ludzi wobec śmierci. Wczesne tańce śmierci przedstawiają koło taneczne, w którym żwawe i rozradowane trupy tańczą z przestraszonymi ludźmi. Występuje tu kontrast między żywym i umarłym. Człowiek tańczy z trupem, tym, co pozostanie w przyszłości po jego ciele, sobą samym, takim jakim się niebawem stanie. Później krąg taneczny rozpada się na pojedyncze pary. Trup jest personifikacją śmierci, niszczącej siły działającej intencjonalnie. Sceny są silnie zindywidualizowane, co podkreśla ich osobisty charakter. http://pl.wikipedia.org/wiki/Taniec_%C5%9Bmierci
Michael Wolgemut, grafika z 1493 r. Taniec śmierci
Grafiki Hansa Holbeina
Grafiki Hansa Holbeina
Biskup i rycerz. La Danse macabre, Guy Marchant, 1486, Paryż
Heidelberg: Heinrich Knoblochtzer, 1488 Taniec śmierci
Totentanz Lübeck http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Danse_Macabre?uselang=pl